Staka

staka

staka, v. (að) 1) støde nogen tilside, for- trænge; m. Dat. stökuðu þeir Bjarnarhúskörlum ok knúskuðu þá Hkr. 7684;hlupu þá klerkarnir at alla vega okstökuðu þeim út af kirkjunni með öl-bogum Bp. I, 86015. 2) støde an mod noget og derved komme til at falde,snuble; rindr maðr öðrum svá, at hannstakar við, þá skal hann bœta honumfullum rétti Gul. 1953; Þóralfr skautvið honum skildinum svá, at hann stak-aði við Flat. I, 618; konungr stakaðihvergi við Flat. I, 2987; nú mœðiskhann af langri sókn ok snarpri okstakar hann fyrir vápnaganginum Alex.801; hann reið fram hjá konungi sváhart ok nær, at hestrinn stakaði Klm.5382; Kristr vitraðisk honum standandi,at eigi stakaði sá í trúnni, er grýttrmundi vera Heilag. II, 29627; eigi stakarhverr, er í ljósi gengr Heilag. II, 4165.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᛆᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.