Stoð

stoð

stoð, f. (n. PL. stoðir, støðr, steðr) 1) Støttestav, Stav hvortil man støtter sigunder sin Gang; báðu menn hana styðjasik við staf, en hún kvað sér engaþörf þess; kvaz eigi vilja stóð, þá erguð hafði gefit henni heilsu Thom. 54311;hón ríss heil upp ok rétt svá, at hónþyrfti aldri síðan staf né stoð Thom.54416. 2) Støtte, Stolpe; stukkustórar steðr frá lúðri Grott. 20; til at støtte Hus, bære dets Tag: eru veggirhans (nL. Glitnir) ok steðr ok stolparaf rauðu gulli SE. I, 7811; i Kirke:Ólafr jarlsmágr hlýddi messu - okstóð úti um messuna hjá kirkjunni, okhafði lagt höndina upp á kirkjustoð-ina, ok einn maðr í borginni dró atlásboga ok setti í höndina, svá atbroddrinn stóð fastr í stoðinni Fm.VIII, 2857; hann verr sik vel ok oparundan austr um kirkjuna - ok féllhann þar hjá stoðinni Bp. I, 55122;þeir Björn höfðu búizk um fyrir sunnankirkju; höfðu lagt stórviðu frá stoðumþeim, er vóru við husamótin forkirk-junnar ok aðalkirkju SturL. I, 24626;leigomaðr á þá at ábyrgjast hús, ateigi falli ofan, ef honom ero steðr tilfengnar Grág. 49920 (jvf lanzdróttinnverðr útlagr 3 mörkum, ef hann færhonum eigi við til at styðja hús L. 18). 3) alt hvad der understøtter noget, hjælpertil at det kan bestaa eller vinde Frem-gang; ætla svá at komast at landinuöllu, at kippa undan þeirri stoð, er áðrhélt mest upp ráði hennar VígagL. 755;með þessarri stoð las ek mik síðanupp, svá at ek varð frjáls Pr. 41122; áeinu hausti áttu bygðarmenn fund at,hver tillög vera skyldu við fátœkamenn, ok var eigi annarr fyrr tilnefndrat stoða þyrfti en Arnórr Fm. VI, 3689;dirfð sú, er áðr var, ok svá mikil meðáræðino, at varla mátti vaxa, þá óxhón enn, er hann sá slíkar steðr sínnvilja styðja Alex. 824; margar stoðirrunnu undir (dvs. mange Ting hjalp til)ok vinir, er K. faðir hans hafði séraflat Laxd. 7 (1031) jvf SturL. I, 4514;hér standa fár, margar stoðir eller støðrundir dvs. her er liden, megen Hjælp at faa, DI. I, 4929; Kjaln. 2 (40123); þeirhétu at reisa kirkju Ólafi konungi afsínum kostnaði ok góðra manna stoð-um Heilag. II, 17612 (Flat. II, 38037);dró Gizurr fram mál Magnús sonarsíns ok kvað meiri stoðar rísa udirhann til fultings Bp. I, 47420.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚮᚦ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.