Stríða

stríða

stríða, v. (dd) 1) stride, kjæmpe; Ólafr kon-ungr mun opt komit hafa í líkamligarorrostor hér á jarðríki, en þó hefir hannopt strítt andaliga í móti fjándanumFlat. III, 2392; svá mun dróttinn geravið yðra alla úvini, þá sem þér stríðitdrengiliga í mót Stj. 37022; austr áVermalandi hafði Sigurðr Ribbungrlöngum verit, þá er hann stríddi viðBirkibeina Fm. IX, 33911; gakk út núok stríð við hann Stj. 40113; Davidbað guð sýna sér, hvárt hann skyldifara at stríða við þessa heiðingja Stj.47715; stríða á e-n dvs. give sig i Kastmed en for at gjøre ham Skade, angribe,bekjæmpe en: hann kveðst verit hafa íeyðimörk ok strítt á einn munk 40 áraok létst varla því á leið hafa komit,at hann saurgaðist með konu þá næstunótt, er þá var liðin Heilag. II, 65910;þó at þú, vondr þjófr ok djöfull, stríðirá mik meðr eitrfullum smíðartólumMar. 55634; þat er várr vili, at vérstríðim allir samt á heiðingja Stj. 3791;skulu vér með allri ástundan varast okviðr sjá, at eigi berist oss sú úhamingjatil handa, at vér sjalfir samlendir okfrændr stríðimst á meðr ofrkappi Flat.I, 44533; stríða á e-s skaða dvs. gjørehvad man kan for at skade en: dagligastríðir þú meir ok meir á mínn skaðaMar. 55627; stríða á ríki, borg: semriddarinn er heim kominn, kemr upphersaga, at ein íll þjóð stríðir á ríkikonungsins Mar. 61927; Bret. 17 (184);Friðrekr stríddi til keisaradóms viðOtto keisara Ann. 1243. 2) fortrædige, plage en, tilføie ham ondt; ströng okstórhuguð stríddi hón ætt Buðla Am.72; Atla þóttisk þú stríða at Erpsmorði ok at Eitils aldrlagi, þat varþér sjalfri verra Hamd. 8; eptir þettakyn þyngist hönd dróttins yfir Azotos,svá at hann stríðir þeim með mörgumbysnum ok bardögum Stj. 4369; þúhefir optliga strítt meðr þínni hendiok harðri refsing úvinum dróttins Stj.5178; til þess stríðir þú misgjörandum,en miskunnar iðrandum, at þínir mennóttist þik á hverri stundu Stj. 56711;Jugurtha stríðir mér með svá miklumofstopa, at hann hefir hertekit míttríki Pr. 12212; Bp. II, 7220; verðr svá,sem orðskviðrinn mælir, at sér stríðirvesall maðr at (&vl er) mat hafni (&vlhafnar) Homil. 16436.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚱᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.