Sturla

sturla

sturla, v. (að) jvf rugla 1) bringe i Uorden, forstyrre; stirðna þá ráðin en sturlastgóðzin, svá at í höfuðeyzlu stendr hvat-vitna Mar. 29928. 2) indvirke saaledes paa nogen, at Sindets Ligevægt forstyr-res; kringdu þeir allavega um hugkonungs sunar ok sturlaðu hann okhverfðu hann allan til ástar við meynaBarl. 16017; margfalligar hugrenningarþær, sem optliga koma til hjarta míns,sturla ok róta grimliga sjalfan mikBarl. 18018; hví sturlar þú hjarta sjalfsþíns Barl. 1865; kom hann þegar allrsturlaðr, vissi eigi, hvat þesso gegndiStr. 2237; var ek reiðr ok mínn hugrsturlaðr, því at mínn væna kona - varfrá mér tekin Bev. 24952; mildi dróttinshvarf nú frá Saul, en íllr andi skelfðihann ok sturlaði Stj. 46017; stangar oksturlar meyna fyrir innan með broddumlostaseminnar Mar. 22818.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᚢᚱᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.