Styrkr

styrkr

styrkr, m. (G. styrks, styrkjar) 1) Styrke; en upp ífrá þá má hafa slíkt reip, semfallit þykki, þegar örugt er til styrkjarKgs. 8931; hann drakk eigi meira, enhann mátti halda við styrk sínum Flat.I, 8124 (Fm. I, 828). 2) Krigsmagt;þóttist Ingjaldr konungr öngan styrk tilhafa at berjast við Ívar Fris. 2813; jvfFlat. I, 9314; Pr. 26426; bœndr höfðugert meira styrk á móti honum, en hannlézt vara, ok þeir ætti við konung sínnat gera Fm. IX, 49622. 3) Magt, hvad en formaar at taale eller gjøre,Indflydelse; lézt Halli þat þykja um-fram eljun ok styrk annarra mannaFm. VII, 2282; hann þjónaði þar innihelgu Ólafs kirkju ok vildu vist freistaí svá mykilli nauðsyn styrks ok veldishins helga Ólafs konungs Hom. 1634;sá er gefa má styrk ok ríki, sigr okauðœfi - Alex. 3620; sú sætt, er gjörvar, sagði hann, var meirr af styrkfjölmennis ok ríki Þorgnýs - en afgóðvilja Ólafs konungs OH. 799 (Flat.II, 11111); H. konungr sat lengstum íÞrándheimi, þvíat þar var mestr styrkrlandsins Flat. I, 557. 4) Hjælp, Un- derstøttelse; ek hugða, at þú skyldir ímínni elli vera styrkr ok stuðill mérok mínu ríki Barl. 11121; hann þóttisthafa styrk af nökkurum ríkismönnumtil at halda upp kristninni Flat. I, 558;man hann fá okkr nökkurn styrk tilferðarinnar Nj. 29 (4124); skal þér okheimilt vera mítt fé til styrks þér Flat.II, 3622.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᛏᛦᚱᚴᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.