Sveipa

sveipa

sveipa, v. (að) 1) kaste, slænge, m. Dat.; om Vaaben (= sveifla): sumir sveipuðusverðum Fm. VIII, 170 &vl 9; hannsveipar til sverðinu Thom. 2624 jvfFm. V, 9027; Þormóðr sveipar öxinnitil hans ok særir hann Fbr. 11126; om Klæder og lignende Gjenstande: manngamlan sá ek upp rísa ok hafði sveipatat sér möttli einum Stj. 49215; tekrfaðir hennar ok ríðr á höndina vatni- ok sveipaði at hendinni dúki þeim,er - Bp. I, 1887; hann (nl. Lazarus)gékk þá út sveipaðr um hendr ok fœtrHeilag. I, 5248; sveipaði ek þá at mérklæðunum Svarfd. 5 (12615); hann sveip-aði klæði um höfuð Þórolfi Eb. 33(6024); Fm. IX, 2510; hann sveipaðihárinu fram yfir höfuð sér Fm. I, 18020;sveipar hann þeim (dvs. netjunum) samanGrett. 1299. 2) indeslutte en Gjenstand (e-t) i noget, bedække den med noget somlægges uden om eller ovenpaa samme;þjónaði hón með huldu höfði ok sveip-aðri ásjónu Heilag. II, 66230; er líkhennar sveipat eptir sið Mar. 104126;med den omsluttende (dækkende) Gjenstandtilføiet i Dat. eller ved en Præp. (í, með):líkit var sveipat líndúkum Eb. 51 (9621)jvf Sturl. II, 24728; Flat. II, 3672; þeirfundu þar barn sveipat líndúk Fm. I,1121 jvf 11317; var hundr sveipaðr ílíndúki Herv. 2298; hann sveipar sik ískikkju sínni Kgs. 6819; lét hann sveipaskipit allt fyrir ofan sjó með grámtjöldum OH. 17027 (Flat. II, 28614).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᚽᛁᛕᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.