Svíða

svíða

svíða, v. (svíð, sveið, sviðinn) 1) svie,brænde, lade noget komme i saadan Be-rørelse med Ilden, at det paavirkes deraf; er maðr eys eldi á mann - - okvarðar þat alt skóggang, þóat - maðrsvíði hár af manni Grág. 3791; upp órhlaðunum kom rófa, vaxin sem nauts-rófa sviðin Eb. 54 (1016); þat brjóst,er þær (dvs. Amazones) ala meybörn á,- hafa þær jafnan bert, en annat svíðaþær framan til þess at þat skyli styttravera Alex. 12117; hœgri hönd hans, öxlok armleggr þrútnaði mjök ok blésalla, ok var þá ætlat, at læknar munduskera eða svíða hold hans Heilag. I,66137. 40; (skal hann bœta) eyri fyrirsviðu hverja er sviðin er Gul. 1857;hann fékk sér kylfu í skógi eða half-róteldi ok svíðr í eldi ok hefir í hendiJómsv. 7232 jvf Fsk. 618; Flat. I, 18915;hann hafði eikikefli í hendi ok talgaðihvast í báða endana ok sveið í eldinumFld. III, 5464; tak rugbrauð ok svíðvið eld ok et þat svá sviðit með vörmuvíni Pr. 4758; eigi varði oss þess - atvér myndim svíða hér dilkahöfuð, enÞorsteinn skógarmaðr hans skyldi svíðageldingahöfuð Þstang. 513; þeir Vé-mundr ok Háls kómu til þeirra manna,er at soðning váru, ok beiddi Vémundrþá, at þeir myndi gefa honum hrúts-höfuð hvítt, er var hjá þeim - ok núsvíðr hann lítt um höfuðit Vem. 1210.Jvf. gsv. sath han ok gränniadhe aathsom eeth swidhit getzhufwd SiälinnaThrost 41213. 2) tilføie, foraarsage enbrændende Svie eller Smerte; svíða getek bringspaladílann um stund Sturl.I, 13614; hittum vér á dal nökkurnþann, er með sínni saltsuppsprettu oksínum áköfum sólarhita sveið svá at- Heilag. II, 48616; man nú þat sann-ast sem mælt er, at svíða sœtar ástirFlov. 16153. I figurlig Betydning sigesden svíðinn, der kommer ilde fra en Sag,som ikke lykkes ham, bliver skuffet i sineForhaabninger (ligesom Ordet endnu bru-ges paa Lister om den, der faar hvadman kalder en lang Næse); sviðnir okbrendir Barl. 16328; hann er þá allrsem sviðinn Heilag. II, 9437.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.