Svima

svima

svima, v. (svim, svam, svámum, sviminn;jvf svimma, symja) 1) svømme; svimaí móðu marir Fafn. 15; ekki svam ekskemra en þú Fm. VII, 119 &vl. 4;svam ek út yfir ána Fm. VII, 123 &vl.2; hlaupa Kuflungar þá fyrir borð oksvima til lands Fm. VIII, 2646 jvf 29113;Ólafr konungr var opt því vanr atsvima í brynju sínni Fm. X, 31417 jvf36623; Bev. 23949; Eg. 80 (19312); Hítd.5019; hans atferð sýndist þeim eptirþví vera - sem þess manns, er í sjósvimr Kgs. 285; svámu sumir yfir ánaFm. VIII, 3801; þat sögðu Kretamenn,at hann svæmi um hafit Trój. 4 (1218);þá svam eða rektist at þeim bakkahöggormr mikill Heilag. I, 62929; hannmun hafa svimit í hólminn Fbr. 1044. 2) fare vidt omkring udaf sin rette Veieller Stilling; (hann) sat ok svam ísínum hugrenningum, en reis eigi uppat biðja o. s. v. Heilag. I, 68518; svima(&vl. sveima) nú margir í fullsælu ok íþínum föðurarfi, er til engis eru komnirFm. IX, 24822.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᛁᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.