Svipta

svipta

svipta, v. (pt) 1) kaste, slynge, rive noget bort fra dets Sted, udaf dets Stilling,m. Dat.; svipta borðum dvs. borttage Bordene, Flor. 12; Þorgils þrífr Svartok spyrr, hverju gegnir - en þá erhann svipti honum Svarti (dvs. søgte atkaste ham til Jorden), féll fésjóðr undanyfirhöfn hans Flóam. 19 (14026); svipt-ast dvs. brydes, søge at kaste hinanden tilJorden (jvf svipting): tókust þeir kon-ungr í hendr ok sviptust fast Flat. I,2984 jvf 38132; svipti hón blæju afSigurði Guðr. 1, 13; svipti hón söðliaf svöngum jó Oddr. 3; er hann sóttieptir knetti sínum, bar svá til, at hann(dvs. knöttrinn) fló til Valgerðar Ottars-dóttur; hann svipti at (nl. knettinum)möttli sínum, ok töluðust þau við umhríð Vatsd. 37 (6015), jvf Frs. 8625 fg;Flat. I, 30233 fg; þeir sviptu ofan öllumgoðunum af stöllunum Fm. II, 452;hann sviptir ofan forfallinu Konr. 7643;þat (dvs. bjarndýrit) svipti honum (dvs.sveininum) undir sik Flóam. 25 (1493);fann hann þar svein einn, er svipt hafðiundir sik tjaldinu Fm. VII, 1147; þásvipti dvergrinn undir hönd sér einumlítlum gullbaug SE. I, 3544; sviptirhann stolpunum styrkliga undan, sváat allt herbergit - hrapar niðr Stj.41917; guð svipti því ríki undan SaulKgs. 149 &vl 4. 2) især om at tage Seil ned eller sammen, minske Seil, reve,m. Dat.; Helgi bað þá - eigi sviptaseglunum, heldr setja hvert hærra enáðr Fld. I, 13813; ogsaa absol. = sviptasegli, Flat. I, 4325; Fm. VII, 674. VIII,20925; hvesti veðrit ok sviptu (þeir)þá til eins rifs Fm. IX, 2115; let hannkalla skip frá skipi, at síga skyldi látaseglin ok heldr seint en svipta af hand-rifi dvs. drage Seilet ned ved Hjælp afHandsyfte, saa at Farten kunde minskesmere end hvad Seilets Sænken alene kunde bevirke, OH. 18220. 3) berøve en noget, skille ham af dermed (e-n e-u);þeir vilja - svipta þik várri elskuligriumhyggju Bp. I, 4018; Laurentius varmest fyrirlagðr af sínum óvinum oksviptr öllu sínu gózi Bp. I, 79022; eruþeir allri forsjá sviptir, ef þú ferr aflandi á brott Laxd. 40 (10813); hannsviptir hana faldinum Nj. 89 (13120);dróttinn man svipta þik ríkinu Stj.49225; ogsaa svipta e-n af e-u: hœfirokkr at hugleiða, hversu vit mættimsvipta hann af sínum hlut Æf. 7213;hinn réttláti ok hinn spaki verðr af-sviptr sínum hlut Kgs. 7727; allirprestar í hverri kirkju, þótt afsviptirveri sínu embætti fyrir lögligar sakir,skulu nú syngja Bp. II, 7539.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛋᚠᛁᛕᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.