Þrífa

þrífa

þrífa, v. (þríf, þreif, þrifinn) paa det nær-meste, = grípa, taka. 1) tage, gribe,undtagelsesvis om Dyr; í þessarri svipanþrífr hinn mesti drekinn Orm lang eðrÞránd lang ok fló með hann út órhellinum Þorskf. 519; men almindelig-vis om Menneske, som tager, griber medHaanden; þrifu þeir þjóðgóðan Am.61; Kalfr þreif Hallfreð, ok menn meðhonum, ok settu í fjötur Frs. 9531;J. - hljóp ofan af húsinu ok gat þrifitHrolleif Vatsd. 26 (4227); þrífa e-n hönd-um (jvf taka e-n höndum) Fris. 995;s. sprettr upp ok þrífr skjöld ok sverðFm. V, 18325; (hann) þreif sverðit báð-um höndum Þorskf. 5924; hón þreiflurk í hönd sér Nj. 125 (19411); nökk-urir menn hljópu inn ok þrifu ofan (nl.ned af Væggen) sverð nökkur Sturl. II,19828. 24623; Ingolfr spratt af baki okhljóp í gil nökkut - ok þrífr upphellur tvær Vatsd. 41 (6613); þreif uppspjót ok skaut á skip Rúts Vatsd. 5(822). 54 (8421); hann finnr barnit, þrífrupp síðan Finb. 3 (522); þrífa á e-m dvs.lægge Haand paa en, Lok. 51 fg; þrífaeptir e-u dvs. søge at faa fat paa noget, Eb. 32 (5829); þrífa í e-t dvs. gribe efternoget, Grett. 961; þrífr síðan vinstrihendi í hárit Heilag. II, 15436; þreif ífeldinn stundarfast Grett. 846; hannþrífr í skikkjuna Flat. III, 40921; þrífrí tána Hrafnk. 1518 (jvf tók í tána 187);þrífa til e-s dvs. gribe efter noget, f. Ex. til sverðs Didr. 31328; Þorskf. 516; tilvápna sínna Nj. 147 (2538); ætlaði hannþá upp at standa, en Hallfreðr þreiftil hans ok keyrði undir sik Flat. I,33038; Vatsd. 3 (73); þreif til hennar,hón brást við ok rann undan Eg. 40(7911); þrífa um e-t dvs. gribe om noget:þreif um fótinn Fm. VIII, 386 &vl 7;fig. hvat þrífum við nú til ráðs Heilag.I, 44224. 2) þrífast, v. r. have Frem-gang, = takast (f. Ex. orrosta, kaup-stefna, ráð); er mannboðit þreifst, þá lékmærin vel fyr konungi ok boðsmönnum,þá mælir Herodes við meyna: kjóstuHomil. 1326; þat væri mikit happaverk,ef menn léti þann flokk aldri þrífastFm. VII, 29317; ef þeir verða nökkurneðan á líkamann - slegnir ok upptil höfuðsins, þá þrífst hann (nl. eitr-ormrinn) ekki til skriðsins ok rásar-innar Stj. 9820; þat haust er vín þrifistá Alex. 421. 3) þrífast, v. r. kommesig, have god Fremgang; um morgininneptir var hón (nl. kýrin) fullkomligaheil ok þreifst allvel Bp. I, 61535; þrif-semi guðs kallast dróttinn Jesus Kristr,því at af honum ljóta allir þrifnað, þeirer þrífast mego bæði á himni ok ájörðu Hom. 1012; biðja e-n aldri þrífastdvs. bede en gaa Fanden i Vold, ønske entil Helvede, Fm. VIII, 13915; Nj. 125(19412). 12 (1923); djöfull hafi þeirrahróp! þrífist þeir aldri Sturl. I, 35627.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᚱᛁᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.