Þýða

þýða

þýða, v. (dd) 1) udtyde, fortolke; þýða e-te-n veg dvs. udtyde, fortolke noget paa eneller anden Maade: hann minntist hversuþeir draumar höfðu þýddir verit af vitr-um mönnum, er hann hafði dreymt Fm.VIII, 1215; upers. þýðir e-t e-n veg dvs.noget er at forstaa paa en vis Maade:lét hann fyrst lesa sér latínubœkr, enþá þótti honum mikil mœða í, hversuþat þýddi Fm. X, 147 &vl 8; þat (dvs.disse latinske Ord) þýðir svá: þá munþú þekkjast o. s. v. Frump. LXXXII16;hirðmaðr þýðist svá sem hirzlumaðrok gæzlu Kgs. 637; svá þýðist nafnkirkju sem þinghús Kgs. 1716; borgþessa skalt þú þýða við þenna hégóm-liga heim Barl. 628; þýðast e-t dvs. for-staaes, fortolkes som enstydigt med no-get: Simon þýðist hlýðinn en Petrusok Cephas þýðist steinn Post. 226; þat(nl. Justina) er á vára tungu at þýð-ast réttlát Heilag. I, 2459; oratio þýð-ist bœn Hom. 20632. 2) betyde, =merkja; hvat ætlar þú þenna draumþýða Laxd. 74 (21123) jvf Fm. VIII, 10&vl 5. V, 34110; communio þýðir sam-neyti Hom. 2093; ite þýðir farið á brautér Hom. 20512; collecta þýðir somnonHom. 20633; Josefus segir Israels nafnþýða heilagan engil Stj. 18433; drekisá inn grimmligi ok hinn ógurligihann þýðir helvítis djúp Barl. 5716 (jvf5710. 13); þá var spurt, hvat orðskviðrþessi hefði at þýða Mar. 49612; skilisvá hvat er þat hefir at þýða, er guðhvíldist á hinum sjaunda deginum Stj.2823; hafa ekki at þýða dvs. være betyd-ningsløs: gáfu þeir brœðr ok þá aptrbréf þat er þeir höfðu af Bárði ábóta,er ekki hafði at þýða DN. II, 12115;finnist ok nökkurir deilissteinar gamlirofan ok neðan at þessom steinom -þá skulu þeir ekki hafa at þýða DN.V, 42732; þó at ek hafi nökkot svorití dag þar um, þá hefir þat ekki atþýða DN. X, 2314; kalla slík íköst ekkihafa at þýða honum til undanlausnarMar. 87019.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛦᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.