Trúa

trúa

trúa, v. (trúði, trúaðr) 1) tro, fortro sig til, stole paa, anse for paalidelig; m. Dat.þat vilda ek at þú fœrir eigi sjalfr, okmun þeim eigi gótt at trúa feðgumVígagl. 197; átti konungr enn tal viðsína menn, ok báðu allir, at hann trýðieigi bœndum Fm. IX, 39810; seg þú frá(nl. manninum) Njáll, segir Gunnarr,þvíat allir munu því trúa Nj. 34 (519);mundir þú trúa fyrirburð þessum, efNjáll segði þér eða ek? - trúa mundaek, segir hann, ef Njáll segði Nj. 79(1191 fg); trúa megit þér mér þar um,at - Fm. II, 24126; mant þú trúa mérbezt til órráða um þítt mál Nj. 7 (1226);honom vil ek ok gefa konu mína okson mínn til uppfœzlu, þvíat ek trúihonum til þess bezt allra manna Eg.9 (168); ef þær trúðu eigi áðr því erþær heyrðu Heilag. I, 24930; þessir erlíkami sína seldo til bana ok trúðoandar lífi eptir líkams líf, þeir - Hei-lag. I, 23835; vita vilda ek þat, hvártþví má réttliga trúa, at - Heilag. I,2527; meyjar orðum skyli manngi trúa,né því er kveðr kona Hm. 83; akriársánum trúi engi maðr né til snemmasyni Hm. 87; ekki réttu leifa, tögtu tíð-liga, trúðir vel jöxlum Am. 80; trúa vel,ílla Hm. 43-45; hverf þú til hjarðar,ef þú hug trúir Hým. 17; nótt verðrfeginn sá er nesti trúir Hm. 73. 2) be-tro, overdrage en noget med Tiltro; ábotni hennar er sá hlutr, er ek vil þéreinum til trúa at geyma Pr. 4129; varþeim trúat af allra manna hendi atdœma um þau lög Kgs. 10212. 3) an-tage for sandt, m. Dat. eigi skyldu mennslíku trúa Flat. I, 50423; því trúum vér,at Þórir mun oss vera ótrúr Flat. II,26930; því eru allir skyldir at trúa, atÞórr er máttkastr SE. I, 14019; urug-liga trúi ek þvísa öllu, er nú hefir þúsagt Barl. 2936; öll þín orð ok rœðurþykki mér góð ok þó mjök undarlig,en þó trúi ek öllum staðfastliga Barl.4132; m. Akk. mikit kannt þú ljúga oker sá vesall, er þér trúir heit þín okfagrmæli; þessa hluti skalt þú allaurugliga trúa Barl. 8428. 854. 4) tropaa, sætte sit Haab eller sin religiøseFortrøstning til (á e-t); trúa á goð, guðFlat. I, 37120. II, 22825; Landsl. 2, 1;skulu allir vera kristnir hér á landiok trúa á einn guð, föður ok son okanda helgan Nj. 104 (16427); trúa ámátt sínn ok megin (= trúa orko okafli ok sigrsæli OH. 20138) OH. 21124;sá er nú tekr við trú ok skírn, þá erhann heill ok holpinn, en sá er tapaðr,er eigi trúir Barl. 2935.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛏᚱᚢᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.