Úfr

úfr

úfr, m. 1) Bjergugle, Hubror, lat. strixbubo (gsv. uvir Fornsv. Leg. 11115);rafna höfðu ok sumir fyrir guð ok gas-hauk, úf ok gjóð Barl. 1392; sá hanneinn úf í limum eins nálægs trés Post.6915. 2) Drøvel, lat. uva (Celsius);bjóst hann - til Rómferðar, en áðrhann hóf þá ferð upp, fékk hann tillækni at skera sér úf Flat. I, 5619. 3) Splint, Flis som med den tykkere Endehænger fast ved den Gjenstand hvoraf dener udkløvet; hann sá járnloku eina, erfram stóð ór vindásnum, þar hafðikomit í högg mikit ok reis á röndinniúfr hvass Fld. III, 3807. 4) Uvenskab,Strid; get ek at stórir úfar rísi á með oss Flat. III, 45014; risu úfar á vin-fengi þeirra Sturl. I, 4418; risu miklirúfar á með þeim Gizuri Sturl. I, 15413;settu Gíslungar nökkut úfa við honumIsl. s. II, 31422. 4828.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚢᚠᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.