Únýta

únýta

únýta, v. (tt) 1) gjøre unyttig eller ubrug-bar, ødelægge; rífa ok únýta klæði Bp.I, 4031; er skjöldr var mjök únýttr, þákastaði hann honum Eg. 68 (16512);únýtti höndina (upers.) dvs. Haanden blevubrugbar, Þorskf. 602; lagði hann jární aflinn ok bað hann blása ok sagðiat únýtt mundi verða, ef blástrinn félliSE. I, 3429 jvf 14; fá mér aptr silfrit, efsmíðin únýtist Fm. VI, 21428; þá trúvill antikristr niðr brjóta ok ónýtaHomil. 1559; þeir hafa spurt, at Ólafrboðar á hverju þingi nýjan ok úkunnanátrúnað ok skyldar hvern mann til þannat hafa ok halda en hinn uppgefa okónýta, er landsfolkit hefir áðr halditFlat. I, 28319 (Fm. I, 279); únýta fénað,uxa dvs. tilintetgjøre - saaledes at intetMenneske faar gjøre sig nogen Nytte deraf, Borg. 1, 5; Flóam. 21 (1434). 2) bringedet dertil at noget forkastes som ubrug-bart, ugyldigt, uden Retsvirkning; únýtagjöf dvs. drive det dertil at en Gave er-klæres for ugyldig og magtesløs, Sturl.I, 38932; únýta ráð e-s dvs. bringe detdertil at ens Raad ikke tages til Efter-rettelse, Fm. VII, 25825; únýta mál fyrire-m Eb. 16 (1921). 56 (10321); Nj. 143(23514); únýta lögruðning e-s Nj. 143(23523. 26. 23620); únýta kviðburð Nj. 143(23519); nú er hvárstveggja dómr ruddrok má hvárgi firi öðrum únýta Gul.3722; eru þér fyrir laga sakir únýttir íkvið (mods. réttr í kvið Nj. 143 (23622. 25))Nj. 143 (23514).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚢᚿᛦᛏᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.