Vaka

vaka

vökva, vekva, vaka, f. Væde, Vædske, Fug-tighed, lat. humor, = vökvi, vekvi; takaallir af vökunni ok af vatninu nœringStj. 1110; eigi gengr vatn á þat (skinn)né önnur vök(v)a Bær. 11910; af jarðar-innar ok hafsins vökum ok vætum Stj.183; vökva (vavkva) reyfisins merkirfrjóleik móður dróttins Stj. 39736; verðrhrýfi útan á skinni, er út brýtsk vœqvaok óhreinyndi frá iðrom Leif. 386;sumt féll á hellu ok þornaði, því atþat fékk enga veku Hom. 10217; þeirhafa eigi ástar veku sér í brjósti, erguðs sæði mætti þar rœtask Hom. 1037;kviðr tekr við veku sem sær við vötnomElucid. 6123; sú vaka er sez með mann-inum í eiginlig iðr eða æðar Heilag.II, 4576.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚴᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.