Valr

valr

valr, m. (G. -s) de faldne. Hárb. 16. 24;SE. I, 8412. 43415; er þetta þeirra sára-lögr er hér renn um völluna; fyrir þíförum nú til valsins ok til herbúðaþeirra ok tökum þar herfang Stj. 61128;lét Finn vera á brott ór valnum ok sváÞorberg - var þá hugsat um sár þeirra- Flat. II, 36020; var þá enn rofinnvalrinn, fluttu menn í brott frændr sínaok vini o. s. v. Flat. II, 368; höfðingjarsneru brátt aptr ok þar sem valr lá,þvíat margir áttu þar at leita eptirfrændum sínum ok vinum HeilaG. II,16837; Sturl. I, 35422; létu þeir búa umval þann, er þar hafði fallit EG. 22(4216); könnuðu þeir valinn, þann er áskipinu lá EG. 27 (548); Fm. I, 182; Nj.30 (4516); Didr. 32415; Fm. VIII, 23024;allan þann val, sem fellr á þeima velli,gef ek Óðni Fld. I, 38023.

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᛚᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.