Vandi

vandi

vandi, m. 1) hvad der sætter en i For- legenhed, udsætter en for Ulempe (jvfvandkvæði, vandmæli, vandræði); varnú vel með þeim um sumarit, en þáer váraði, þá dró til vanda með þeim,ok var þess verr er meirr leið á váritNj. 6 (12); þykkir þat vandi mikill atsitja hér konungslausir Flat. II, 27813(OH. 1622); mikill vandi er oss at hendikominn Vatsd. 20 (3330); margir mennsóttu hans traust, þeir er í miklumvanda vóru af sínum úvinum Mar. 14613;er mikill vandi í at dœma þetta málFlóam. 3 (12221); frjálsandi hann afsínum vanda, þóat hann hafi breyskrvorðit DN. IX, 1258; þá velr guð helzter heimrinn fyrirlítr, því at sjalfrheimsins vandi ok vansi leiðir mennopt til athuga Leif. 522; gjörum eigiþetta oss til vanda dvs. lader os ikke sætte i Forlegenhed af dette, Fld. II, 545. 2) vanskelig og ansvarsfuld Gjerning ellerStilling; skipaði honum þann vanda atsetja saman sögu Hákonar konungsföður síns Sturl. II, 2723; hann vildieigi undir þann vanda ganga ok lézteigi þess veldis verðr, fyrir því varðannarr maðr til biskups kosinn Mar.6515 jvf Bp. I, 673. 6916. 7219. 3) An- svar; þá (dvs. naar du vil det saa skalvære) skal þat vera þítt ráð, - ef veler ráðit, ok þó (at) á annan veg sé,en af sel ek þá vanda mér af höndum,hversu sem gefst Sturl. II, 15023. 4) Forpligtelse, Baand som medfører at enstaar i visse Forpligtelser til en anden; oss er vandi á mjök mikill við Glúmfyrir frændsemis sökum, en við yðr ummægðir Vígagl. 858; kom einn einhleyp-ingr á fund Skútu ok bað sér viðtöku;- s. segir: eigi veit ek mér vandaá við þik - eða hvat viltu til vinnaásjá mínnar? Vígagl. 1610; hvat vandaer mér á við þik (saa at jeg paa dinBegjæring skulde miðla þér nökkut fé)?segir konungr; ekki mikill, herra! nemafyrir konungdóm yðvarn Flat. III, 3139(Mork. 244); látit hefir Ásta yfir þeimmönnum vel fyrr, er henni var minnivandi á (= skylda Flat. II, 3423), entaka vel við syni sínum þvílíkum Fm.IV, 7627; œrinn vanda hefir ek, þótt ekgjöra þetta (dvs. indgaar Fostbroderskab)við þá báða Þorkel ok Gísla, mágamína; en mik skyldir ekki til viðVéstein - ok hnykkir hendi sínni.Svá munu vér þá fleiri gjöra, segirGísli, ok hnykkir ok sínni hendi, okskal ek ekki binda mér vanda við þannmann, er ekki vill við Véstein mág mínnGísl. 1126 fgg; vandi er þá á báðarhendr, þú ert vinr mínn en hann erbróðir mínn Vígagl. 240; eigi er maðr-inn góðr, en þó er þér nökkurr vandiá við hann Band. 15 (Band.* 714); ekætla mér ok engan vanda við Guðmund(dvs. jeg mener ogsaa at jeg ikke staar i noget nærmere Forhold til G., som skulde hindre mig i at optræde imod ham) Vatsd.44 (747); þess strengi ek heit: þó atmér sé vandi á við menn, at ek skaleigi halla réttum dómi, ef mér er trúattil dygðar um Flóam. 2 (12111); er þérmiklu meiri vandi á við Eirík konungen Egil EG. 63 (14719).

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚿᚦᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.