Vara

vara

vara, v. (að) gjøre en opmærksom (jvf varr),advare; nú er Þiðrekr enn fyrsti maðrer varat hefir Niflunga Didr. 31930; eigiveldr sá er varar annan Hrafnk. 616;Nj. 41 (6124); vara e-n við e-t: 1) paa- minde en om at han skal vogte sig fornoget, advare en mod noget: íll dœmivari oss við syndir Hom. 13513; biðek -, at þú sendir Lazarom til brœðramínna 5, at hann vari þá við þennapíslarstað Heilag. I, 24711; varaða ekþik við, at þú skyldir lagbrot geraKgs. 11615; 2) paaminde en om noget:ek vil vara yðr við, at þér flytit hanneigi um Íslandshaf Fm. VI, 10716; var-aði konungr alla alþýðu, at engi skyldivera nær staddr við viðrskipti þeirraKlm. 44212; þessi borg Tirus, er núvar niðr brotin, mætti varat hafa viðaðrar þjóðir í austrhalfu heimsins, atengi dirfðist at brjóta bág við Alex-andro konungi Alex. 492; vara sik dvs.vogte sig, tage sig i Agt: vara þik hérí Húnalandi Didr. 31927; skulum vérok vara oss í atlögunni Fm. VIII, 2889;vara þik, riddari Klm. 26111; varum ossvið helvítis píslum Hom. 6328; varast,v. r. d. s.: þeir Þorgils vissu sér engisótta ván, ok vöruðust ekki Eg. 18 (3328);ei má varast nema vita DN. III, 751(54114); eigi vil ek firirkunna þik slíkraorða, síðan þú veizt eigi, hvat varastskal Flat. II, 6133; varast af e-u dvs.tage Advarsel, lade sig advare af noget:svá at aðrir varist af þínum úförumKgs. 16221; varast e-t eller e-n: 1) vogtesig for noget eller nogen: hann varaðistþat mest at koma við landit OH. 7537;bað hann varast at mæla þetta Flat.II, 6327; varaðist hvárgi annan Sturl.I, 237 jvf Vatsd. 40 (6413. 6512); 2) ladesig paaminde om noget, komme noget ihu,iagttage noget: sendi hann boð um alltríki sítt, at menn varaðist, ef Noregs-menn herja á þá Flat. II, 1111; varastþú þat, at eigi ætlir þú hóf fyrir þéreða keppist við þér meiri menn Eg. 6(104); þat skaltu ok varast um allanþann varning er þú kaupir, at hann séallr úspiltr Kgs. 534; nú varask þú, ateigi hendi þik slík úfrœði, ef þú viltvera vel siðaðr Kgs. 5728; varast við e-ueller e-t dvs. vogte sig for noget: ef goðyður mætti eigi vélt verða, þá munduþau fyrr við varask en þeim væri kastatá forað Heilag. I, 26331; bað jarlinnvið varast dvs. tage sig i Agt, OH. 7836.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.