Varpa

varpa

varpa, v. (að) kaste, slænge, = verpa; m. Dat. er konungr heyrði þetta, þá varp-aði hann knífinum á borðit Herv. 34726;eptir þat tók hann föður sínn ok battmeð afli í reiði sínni ok varpaði honumtil helvítis Barl. 13514; veittu, dróttinn,varðhald munni mínum, at eigi hneigisthjarta mítt til íllra orða, þeirra er mérvarpi frá þínu augliti Heilag. II, 19811;varpar hann þeim niðr á golfit Mar.105525; ofn er ór sér varpaði óhœfilig-um hita Barl. 16212; hann var í rauðumskallatskyrtli ok hafði vesl blátt yfirsér; Sigurðr stóð upp ok var reiðuligr,varpaði veslinu ok mælti Fm. VII, 2013;þat var vandi Gísla, at hann var í kápublárri -, hann varpar þá af sér káp-unni Gísl. 374 jvf Flat. I, 21417; varpamœðiliga öndinni (jvf andvarp) Flat.II, 4263; varpa sér undan, inn yfir garð-inn, um völlinn Nj. 59 (9126); Pr. 41424;Grett. 95; spurði -, hví hann garð umvarpaði kirkju jarðmun DN. I, 79912;muni hann upp rœta þat eitrat íllgresi,sem fyrr nefndir forrennarar Antikristihöfðu helvízkir varpat í heilagt hveiti-flúr kirkjunnar Post. 47935.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᛕᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.