Veðr

veðr

veðr, n. 1) Vind; var veðr lítit ok hag-stœtt Flat. I, 47529; er komit var atvetri, þá rann á byrr, ok tóku þeirþá til segls, ok sigldu út ór Ísafirðigótt veðr ok lítit; skip gékk lítit firirveðrs sakir Fbr. 1322 fg; veðr var lítitok tók þeim skamt frá landi Fm. VI,19027; féngu þeir stór veðr dvs. vold- somme Vinde, haardt Veir, Eg. 33 (671);veðr gerði mikit um nóttina svá ateigi hrifu akkerin við Frs. 923; siglahvasst, gótt veðr Eg. 32 (6614); Fbr.3614 fg. 1322; kom veðr í móti þeimhvasst ok kalt Fbr. 1325; hafði þat (nL.skipit) jamt farit í gegn hvösso veðriBp. I, 33820. 27; hét Þ. þá á Krist, atveðrit skyldi lægja (upers.), ok jafn-skjótt féll veðrit (dvs. lagde Vinden sig)SturL. II, 487; tók at lægja veðrit enum morguninn var logn Nj. 84 (1249);veðrit vex dvs. Vinden tiltager, Flat. II,16927; Nj. 154 (2675); veðrit stóð áhúsin dvs. blæste lige paa Husene, Vatsd.28 (4515); veðrit stendr þar á sem þeirliggja (med sit Fartøi) Frs. 926; hljópþá veðrit á norðr dvs. Vinden sprang daom til Nord, saa at den blæste fra Nord)SturL. II, 1715; gékk þá veðr á land(dvs. Vinden gik da om, saa at den nu blæste fra Land) Eg. 33 (672); siglduþau undir veðr á hafit út Flat. I, 47530;stýra skipi undir veðr Flat. I, 54025;á veðr e-m dvs. paa den Side af en, frahvilken Vinden blæser: ef menn beitaþrábeiting, ok siglir hinn á veðr þeimok bægir honum (&vL. þeim) at bergieða boða ByL. 9, 173; stýrði hann á veðrþeim Flat. I, 4792; reru Birkibeinar at- ok reru í hring um Bagla ok á veðrþeim Fm. VIII, 33515; síðan lagði E.öllu liðinu útan á veðr eldinum Fm. VII,28316; fig. vel máttu hœlast um þat, atengi einn maðr mun meirr hafa siglt áveðr (dvs. taget Luven fra) jafnmörgumhöfðingjum Band. 39; mæla á veðr um,omtale løselig, slaa paa, IceL. s. I, 161; efsær eða vötn eða veðr rekr hey mannasaman Grág. 46012; nu rekr (upers.)hval svá fyrir veðri eða fyrir straumiGrág. 53123; svífr (upers.) skipinu fyrirstraumi ok veðri Didr. 31313; fig. hafae-t við veðri dvs. lade noget komme frem, tilsyne (= hafa e-t í frammi L. 35) Ridd.1808; komast við veðri dvs. blive bekjendt, rygtes, Fm. VII, 1656; Vem. 928; SturL.II, 26811. 2) Kant hvorfra Vinden blæ-ser; veifði hann rœði annars veðrs tilHým. 25. 3) Veir, Veirligt; veðr ræðrakri Hm. 87; vera úti í íllu veðri Fbr.144; spyrr Þ., hvat veðrs væri úti, sásagði, at veðr væri it sama ok verithafði um kveldit Fbr. 1422; nú er góttveðr, þunnt ok úvindligt Fbr. 1432; veðrvar vindlítit Fm. IX, 35313; logn vará veðrs Fm. IX, 3018; Flat. II, 40. 4) den nedre og Jorden Nærmeste Delaf Atmosfæren, hvorover loptit er belig-gende (jvf veðrhiminn); upp ór veðrinuí skært lopt Stj. 57; er þetta smíði (nL.Babels Taarn) var svá mikit vorðit, atþat tók upp ór veðrum SE. I, 8; beraút rekkjuklæðin í veðr Eb. 51 (966);vátt veðr Flat. II, 19010; þykkt veðrEb. 40 (733); Bp. I, 22835; tók veðritat þykkna ok því næst at drífa Fbr.1324; Flat. I, 1926; lýsti (upers.) veðritdvs. det lysnede i Luften, klarnede op, Eb.51 (9424); veðr rauf upp d. s. SturL. II,25419; var rofit veðrit dvs. det var klarnetop i Luften, Vallalj. 574. 5) Lugt;draga, hafa veðr af e-u dvs. fornemmeLugten, faa Veir af noget, Fld. I, 126;Grett. 50; láta koma veðr á e-n ume-t dvs. lade nogen komme under Veirmed, faa Nys om noget, OH. 5925.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.