Vella

vella

vella, v. (vell, vall) 1) sprudle, boble somVædske der er i kogende Tilstand; tókuþeir mat sínn ok létu í katla ok festuupp ok gerðu undir eld, en er vellatók, þá - Heilag. I, 27431; vellandavatn Bp. I, 402; Kgs. 9022; brunnr,kelda vellr Alex. 5115; Kgs. 344; vell-anda bik, viðsmjör Fm. VII, 232; Post.4566; vellanda blý Hom. 13827; sjórinntók svá at vella - sem verðr í katlieða grýtu Mar. 14222; var þar mikilleldr ok tók allt stálit at vella Klm.1829; vellr nú ór járni allt þat er deigter Didr. 797; hverr, ketill, panna vellrHm. 84; Guðr. 3, 6. 9; Post. 44536; DN.IV, 69415; Heilag. II, 801; fig. vellandireiði Ridd. 8515. 2) udvelde; blánaðiþó áðr allr líkaminn ok ullu ór ormar- Fm. X, 3801; men især vella e-u medden Gjenstand hvoraf noget udvelder, ud-flyder som Subjekt: þá varð hans líkamisvá skærr ok alheill sem á ungumsveini, er áðr vall allr vági milli hælsok hvirfils Stj. 61718; þat segja sann-fróðir menn, at Tólar verpill fúnaðikvikr í sundr ok vall möðkum Fm. XI,28024; hann lét drepa börn í Bedleemok vall lítlu síðarr möðkum í hel Pr.903; Heilag. II, 3322.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᛚᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.