Verja

verja

I. verja, v. (varði) = got. vasjan: 1) om- give, omslynge, bedække en Ting med no-get (e-t e-u); þat ek æva kenni meyné konu, nema þeirri einni, er mikarmi verr Hm. 164; ein nam þeirra Egilat verja fögr mær fíra faðmi ljósumVöl. 2; verja e-n, e-a blæju (om Mandog Kvinde som dele Seng med hinanden)Oddr. 7; Guðr. 3, 2; verja líki blæjuAm. 101; lögmálsörk var gulli variðútan Pr. 781; skutill silfri variðr Ríg.29; hjalmr gulli variðr Didr. 316; sverðvarit gulli Hjörv. 8; helgir dómar varðir(dvs. bevarede, henlagte) í einu gullkeriSymb. 12; fáir brauðleifar ok þurrirvarðir með salti (&vl riðnir = lat. saleaspersa) Heilag. II, 3979. 2) svinge,slynge, = reiða, sveipa 1, veifa; sváskyldi hverr öðrum verja til aldrlagasverði sárbeitu, at sér né strídditHamd. 8; Þ. hafði bjarnsviðu í hendiok hljóp at Óspaki ok lagði til hans,en Ó. laust af sér lagit; en er Þ. hafðisér mjök til varit (at reizt &vl), eneigi varð fyrir spjótinu, þá féll hanná knén ok laut áfram við Eb. 58 (1091);görði Þ. bligr skeið at skerinu okvildi leggja spjóti til Þorleifs kimba -,lagit kom í skjöld Þorleifs, en meðþví at hann varði sér mjök til, spruttuhonum fœtr á jakanum þeim hinumhalla - Eb. 45 (866); hann gékk mjökút á virkit, er hann kastaði steinunum;þat var eitt sinn, er hann varði sérmjök til ok kastaði steini í flokk SturluEb. 62 (11316). 3) omsætte, anvende,sælge noget for derved at faa noget igjeneller udrette noget; fóru þar í nálægaborg, at þeir verði (= lat. distraherent)því, er þeir höfðu iðnat allt árit útHeilag. II, 5019; hvar eru fararefnin,hversu versk fénu (som dertil skal an-vendes, hvorfor du skal kjøbe det) Fm.VI, 23812; kom til hans sá maðr erJón hét at nafni, hann býðst til þessat kaupa með fé Sigurðar gersimartil handa honum -. Sigurðr þektistboðit ok tekr Jón við fénu ok verrFlat. II, 13812 (jvf OHm. 563 fgg); núleggja menn félag sítt saman ok verjaur einum sjóð Jb. 406; verja e-u vel,ílla dvs. anvende noget vel, ilde: veit ek,at því mun vera öllu bezt varit, er ekhefi gört til þakka yðvarra Eg. 16 (2830);ek hefi fram komit ferðinni þeirri erþú batt mik til, vænti ek ok, at ekhafi því vel varit; þú munt þat munahverjum hlutum þú hefir mér heititþar í mót, þykkjumst ek nú til þesskaups kominn Laxd. 65 (19016); þykkirhonum því ílla varit, er hann hafðifengit honum afla til slíks - Fm. XI,583; því valdi verr hann svá, at guðisjalfum verðr til dýrðar ok - Mar.6209; minni ek þik á, at þú verir sváþema varningi, er nú hefir þú í höndumlítla hríð, at þú takir þar ávöxtinn erþér þykkir síðan allt œrit vera Barl.689; e-u er svá varit at - dvs. det for-holder sig saaledes med noget, at -:honum var svá varit, at hann var undir-hyggjumaðr mikill Völs. 895 (Fld. I,12133); svá er mér varit, at ek nennieigi at vera í loðkápunni Flat. III, 24016jvf Þorskf. 6528; e-u er svá til varit at- d. s.: heiminum er svá til varit at -Ridd. 177; e-u er e-n veg varit d. s.:er slíkum konungum ílla varit, sem tilenskis annars eru Fld. II, 83; e-u ere-n veg við varit d. s.: hversu við variter um þeirra búnað Klm. 32612; verjafé sínu í e-t dvs. lægge sine Penge, sinFormue i noget: hann varði fé sínu,sem hann mátti, í lauseyri ok fékk sérhafskip ok bjó ferð sína til Íslands Eg.30 (6019); kœmr til hans einn maðr -býzk at fara með fé hans ok kaupahonum gersimar - hann ferr við fénu,verr sumt í gripi, ok varð vel varitOHm. 565 (jvf Flat. II, 13812); hannhafði í þat eina (nl. hjarðir ok kvikfé)varit drjúgum allri sínni eigu Stj. 25731jvf Dn. II, 15418; verja aurum sínumí gimsteina Post. 45934; er seint (forde haandgagne Mænd) til þeirra (nl.vápna) at taka, er heima eru, hverssem við þarf, ok meira í varit (dvs. mereat betyde, resikere) þar sem líf konungs-ins er ok hans góðra drengja, en vápnþau sem ryðr eða veggjalýss eða mölreta heima Hirðskrá 3526; verja e-u tile-s dvs. udgive noget i et eller andet Øie-med for derved at skaffe sig noget: tókþessi maðr fé af gyðingi ok varði tilkaupeyris ok skips Mar. 8918 jvf Flat.II, 2893; Eb. 13 (153); Eg. 19 (3530); verjavinnu sínni sér til atvinnu Heilag. II,58518; selr nú jarðir ok verr fénu tilútanferðar Laxd. 38 (10420); hann tókvið fé því ok varði til ávaxtar Heilag.II, 4225; varði Ingolfr þá fé síno til Ís-landsferðar Fm. I, 23819; sveinninn varðiþessu fé til ávaxtar, ok varð síðan ágætrkaupmaðr Fm. V, 19414; f. gaf hennigullhring þann er stóð 6 aura, bað hanaþat hafa fyrst ok verja því til bjargarsér Finb. 461 (c. 24); ef þeir menn verðasæhafa í Noreg, er vart hafa til Grœn-lands dvs. som have forsynet sig med kaup-eyrir til Grønlandsreise, Grg. II, 1975;uden nogen til Præp. føiet Gen., hvordenne kan suppleres af Sammenhængen:Fm. VI, 37029; verja fé til musteris dvs.bortgive Penge til Kloster: varði hannþar fé sínu til musteris ok fal sik undirþeirra bœnir Bp. I, 6421; Eiríkr kon-ungr varði í þessarri ferð stórfé, þarsem vóru klaustr eða aðrir helgir staðirFm. XI, 299; áttu svá til varit of menn(dvs. er saa vel forsynet med Mænd), atþú munt ekki mín at slíku þurfa (dvs.at du ikke skal behøve mig dertil) Nj. 36(551); eiga til e-s varit dvs. have Forud-sætningerne til noget: kvað þat bæðivera, at son Melkorku var sköruligr,en á hann til þess varit Laxd. 21 (5324)jvf Fm. IV, 25722 (OH. 11427).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚱᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.