Verja

verja

II. verja, v. (varði) = got. varjan: 1) holde borte, holde tilbage, hindre fra at kommefrem (e-u); bauð oss með því sigrmarkiverja djöflum ok öllum vettum Hb. 3223;Birkibeinar vörðu eldinum ok fénguslökkt Fm. VIII, 3766; tveir hundumverja (= varða Herv. 34310) Herv. 2578;ef maðr krefr mann fjár, þá má hannsvá kröfu verja at kveðast þá skuldöðrum goldit hafa Hák. 111; meyjar-ástum muna þér verða of varit Alv. 8. 2) værge, forsvare noget (e-t); ver þúþik Brynjolfr, þvíat ek vil eigi níðast áþér Nj. 39 (603). 78 (1168); verja hendrsínar dvs. udøve Selvforsvar, Landsl. 4,329; Finb. 504 (c. 27); verja e-t fyrire-m dvs. forsvare noget mod en Angri-ber: hann sparði aldri sínn líkama atverja erfð hins krossfesta fyrir heið-inna manna ágangi Heilag. I, 69034;verja land fyrir útlendum her OH. 3516jvf Flat. I, 21829; El. 7931. 811; verjae-t við e-u d. s.: þau fjöll sem austanganga at Gallia verja hana viðr sólarhita Stj. 928; verja e-t e-m d. s.: ætlaek at verja þér ríki mítt Fm. IX, 4242;verja skip austri dvs. ved Øsning af detindstrømmende Vand hindre Fartøi fra at synke, Gul. 310; Frost. 2, 36; áttuat verjast öllu senn eldinum ok atsóknþeirra harðri Mork. 86; þá mœtti hannfinngalkni ok varðist því lengi Nj. 120(18325); verja e-t oddi ok eggju OH. 3420; Grg. I, 14613 jvf Heilag. I, 64829. 32;verjast sök (Dat.) dvs. værge sig saaledesmod en Anklage at man gaar fri: A.telr mjök á hendr jarlinum ok ávítarhann um þat, er hann skal dœmdanhafa til dauða þann mann -; Pilatusverr sik sökinni, kvað Gyðinga sjalfaeina þessu valdit hafa Heilag. II, 28936;er hann um þat útlagr - nema hanngeti þann kvið at -; þá versk hannsökinni Grg. I, 4312; er hann variðrsökinni, ef hann getr þann kvið Grg.II, 3612; vera varðr máli dvs. være frigjortfor det Ansvar man i en Retssag har vil- let paaføre en, Grg. I, 7411. 3) verjasakir dvs. optræde til Forsvar i en Rets- sag, mods. sœkja sakir, Grg. I, 666;verja mál d. s.: var málit hvárki sóttné varit þaðan af Nj. 24 (3710); Arn-kell goði varði málit fyrir Geirríðisystur sína Eb. 16 (1914). 4) forbyde, forhindre; verja e-m e-t dvs. forbyde enAdgangen til noget, holde ham borte der-fra: andskotar þeirra vildu verja þeimvígi þingvöllinn Ísl. 7 jvf Eb. 9 (1017);E. varði dyrrnar ok drap þá flesta, erút leituðu Eg. 46 (9312) jvf Elucid. 663;þú ætlar at verja oss veiðina Vatsd.22 (3625); á hann kost at verja honumlýritti förna, hvárt er hann vill at lög-bergi eða at skipi Grg. II, 1514; verjaland lýritti dvs. nedlægge Forbud mod at en kommer i Besiddelse af Jord, Grg. II,8114. 20. 8311. 19; verja e-m land lýritti d. s. Grg. II, 8317. 842; Grág. 46211 fg; verjalýritti fyrir land Grg. II, 8110; verjalýritti um bústað e-s Grg. I, 8313; verjamál lýritti dvs. nedlægge Forbud moden Sags Foredragelse eller Behandling, Grág. 35623; verja e-m (goða lýritti)m. Inf. dvs. forbyde en ved lovligt For- bud at -, Grg. I, 10315. 1046. 10; Nj. 56(18720). 144 (23928); Grg. II, 1515; öllumvar varit út at ganga Flat. II, 41711.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚽᚱᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.