Viða

viða

viða, f. 1) Mast, = viðr 3; lét hann leggjaseglit ok svá viðu OH. 17027; lét hannreisa viðuna ok draga seglit OH. 17034;reistu þeir viðu ok settu upp segl sínOH. 16512; takit nú þá ok reisit við-urnar, dragit síðan seglin Fm. VII,31018. VIII, 14612; Fris. 3767; m. kon-ungr lögðu segl sín, er þeir kómu innum Holmi ok létu skipin renna at við-um at Eyrum Fm. VIII, 1612. 2) Stokanvendt til Opførelse af en Stillads midt-skibs paa Krigsfartøi (jvf vígáss) saavel-som denne Stillads selv; leggja háttviður ok gera undir viðu fjögur gagn-skeytilig hlið svá mikil, at einn maðreða tveir megi rúmliga hlaupa meðöllum vápnum sínum gögnum, en gerameð bryggjum útan tvá vega sléttstræti til ástigs hjá viðum Kgs. 86; H.hafði hrokkit fram ór lyptingunni oká mitt skipit fyrir aptan siglu undirviðurnar; - var hann uppkominn áviðunni hjá siglunni Fm. VIII, 388;síðan stóð konungr upp á viðuna okbað Fm. VIII, 381; egi vóru viðurnarupp reistar á konungsskipum, en þatsá Baglar ok ætluðu at kaupskip væriFm. VIII, 417; Sverrir konungr hljópupp á viðuna Fm. VIII, 139. 3) lig-nende Stillads tillands paa hus? hleyprhann þegar út yfir viðuna Sturl. I, 4023. 4) Tømmer, Træmaterialier coll., = viðr5. DN. III, 113. V, 65. Jvf. borðviða.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.