Vinda

vinda

vinda, v. (vind, vatt, undinn eller vundinn) 1) vinde, sno; vinda sima Hárb. 18;vinda basttaug Heilag. II, 5906; O. vattljáinn í sundr milli handa sér Flat. I,52211; hann tók þá til fjötursins, er áfótum honum var, ok vatt hann í sundrsem muru Fm. XI, 2898; vinda klæðidvs. vride (vaade) Klæder for at presse Vandet ud af dem, Laxd. 15 (2931); Eg.45 (8718); Trist. 6; þat er margra mannasiðr at vinda vöðva í klæðum ok kallaþat soðit, en mér þykkir þat þeirrasiðr, er líkari eru vörgum en mönnumFld. II, 1949; vinda sik = vinda klæðisín, Eb. 54 (10018). 2) ved Vridning af noget deraf udpresse en Væske; reyfitvar svá fullt af dögg, at hann vatt þarur skál fulla vatz Stj. 39215. 3) be- væge noget ved Hjælp af vindáss (se detteOrd); tökum vér strengina ok berum umásendana, en festum aðra endana umsteina ok snúum í vindása ok vindumaf ræfrit af skálanum Nj. 78 (11521);vinda upp akkeri Flat. III, 38439; vindasegl dvs. drage Seilet op mod Toppen af Masten, Flat. I, 43122. 4) slette, slynge; vinda vef dvs. føre Islettet (vind-urnar, veftinn) ind mellem Rendingens Traade, Nj. 158 (2771); salr undinn orma-hryggjum dvs. flettet af Ormerygge (jvfvandahús, vöndr), Vsp. 42; vinda rúnarSigrdrif. 12. 5) sætte noget i en kredsformig Bevægelse, dreie, svinge; ein-hverr maðr skyldi fara upp í limarnarok bera þar á strenginn ok svá vargert; síðan sveigðu þeir tréit allt tilþess er limarnar vóru komnar allt atjörðu, ok undu svá tréit allt at rótinniFlat. II, 1288; höfði vatt þá Gunnarrok Högna til sagði: - Ghe. 6; svásegja menn at Friðþjófr hafi undit eld-skíðu í næfrarnar Fld. II, 87; svipti hónblæju af Sigurði ok vatt á vengi Guðr.1, 12; E. vatt þá miklu horni í höndSveini Flat. II, 45224; þar er eigi vá-skeytr vili sá er ýmso vindr fram Leif.105; især vinda upp dvs. kaste, slynge op:greip á stafni, vatt með austri upplögfáki Hým. 27; í iðukastinu fyrirneðan borgina vóru allir (stokkarnir)uppundnir Mag.* 158; vinda upp brúRidd. 1210; hón vatt upp skriðljósi Nj.99 (15328); vindr upp sjóðnum Band.*1115; Ulfarr vatt við skegginu Eb. 32(5728); upers. vindr kynliga við = víkrkynliga við Fld. III, 615; vindast v. r.kaste sig, sætte sig i en kredsformig ellerhalvkredsformig Bevægelse; undust hest-ar af götu ok vöfðusk í taumum Heilag.I, 5664. 6225; er Helgi sá þat, þá vizkhann undan þeim 2, er honum vóru ímót ok til þangat er hann sá at -Fm. VIII, 75 &vl. 12; í því bili viz(&vl. vazt) fíllinn við hart ok hleyprfrá hiði sínu Konr. 7314; þá kom út- hinn þriði ok var þat Hrolleifr; J.kendi hann gerla ok vazt við hart, okféll skíðahlaðinn Vatsd. 26 (4225); í þvíkemr Þorgerðr inn, ok vizt Helgi viðfast ok fellr ofan af þilinu Gísl. 4729;þat lag kemr í hrygg orminum, ok núvizt hann við hart, svá at spjótit gékkaf skaptinu Fld. I, 23919; er minnst ervónin, vizt Gísli við ok hleypr upp áhamar þann, er - Gísl. 708; nú segirÖ. - ok þat með, at þeir hefði þegarí brott farit með yxnin; þá vazt viðgriðkona ein ok kvazt hafa sét yxniná stöðli um daginn Vem. 1145. 6) ?ferr út á bátinn ok rœr frá landi, ok íþví tók veðrit at vinda ok rekr hanní haf út Partalop. 3214.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᚿᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.