Virða

virða

virða, v. (rð) 1) agte en værd eller værdig, med det som Tingen eller Personen erværd tilføiet i Gen.; virðir þú mik aldrifyrr svá mikilligs nafns Heilag. I, 3343;virða e-t mikils, lítils, engis dvs. agtenoget for at være af stor, liden, ingenBetydenhed: mikils vil ek þat virða ímálinu dvs. ved Sagens Afgjørelse vil jegtillægge det stor Betydenhed, Indflydelse,Vatsd. 44 (7423); mun Þórir mikils virðaorð þín Eg. 35 (6920); virði konungrhann mikils Fm. VI, 13221; vildi kon-ungrinn hafa beggja þeirra hluta okvirði þá vingan sína lítils við hertogannok félagskap OHm. 1049; mikils esvirðandi miskunn guðs Homil. 8315; númun sem optarr, at þér munu bera mikráðum, synir mínir, ok virða mik engisNj. 129 (19813); virð enskis við þá esþér gera mein (dvs. tilregn ikke, gaa ikkei Rette med dem som gjøre dig imod),því at allir misbjóðum vér guði Homil.5125; einskis virði ek yðra hluti allagóða ok ílla hjá eilífom hlutom bæðigóðom ok íllom Heilag. I, 26215. 2) =virða e-t mikils dvs. lægge megen Vægtpaa noget, tillægge det stor Betydenhedeller Indflydelse; mun ek þat fyrir satthafa, at þér virðit í (málinu) fornanfjándskap, ef þér vilit eigi gera mérkostinn Nj. 33 (497); væni engi maðrÓlaf hinn helga því ór landi farit hafa,at hann þorði eigi - heldr skal hitttil virða, er miklu er sannara, at hannvildi kristni sínni í þyrma ok lífi þeirraer - Hom. 14820; Rafn vildi eigi þat(dvs. ganga at Þorvaldi ok drepa hann),því at hann kvezt vilja virða til ennheilaga Jacobum postula ok berjasteigi við Þorvald Bp. I, 66824; á hitter at líta, hvat í er, at virða orð Jökulsok dygð mannsins at ganga á valdþítt Vatsd. 5 (1026); ek skal lauss allramála, ef hann kemr ei svá út, eðrmér virðist eigi skapferði hans Gunl.5 (21712); hygg at ok virð meðr þérsjalfum (dvs. betænk hos dig selv som enSag af stor Betydenhed), meðr hvílíkrisorg ok sút er þú átt at sjá til þeirramanna Stj. 14322; megum vér vissuligavita ok hjartaliga virða meðr hvílíkummiskunnar mikilleik vér erum af fjánd-ans freistanum frjálsaðir Stj. 14529; virðmeð sjalfum þér, hvat hann man megameð síns herra fulltingi Klm. 54237;virða e-t við e-n dvs. tilregne en noget,saa at det ved Opgjør kommer ham tilSkade eller gode: guð virði við hann,undir hvílíkum þunga hann á at standaaf sínum mótstöðumönnum Bp. I, 82114;góða fórn fœrir sá goði, er hann virðireigi við annan sakar dvs. den som ikke til-regner Næsten Overtrædelse, bringer Gudet godt Offer, Homil. 5131; virða um e-tvið e-n d. s.: biðju vér, at þér takitvára dvöl eigi til nökkurrar þrjózku,virðandi við oss um leiðar lengð okharða veðráttu Dn. III, 8018; virða líttum dvs. bryde sig lidet om noget: at þeirer - virði lítt um hvat staðinum beriat hendi Dn. II, 9516. 3) agte, ansefor noget; myklu ljótari ok leiðiligariok vesalligari virðist várt lífi þeimöllum, er skilja ok skynja eilífa dýrðBarl. 7422; virðist konunginum hannafbragðsmaðr Hítd. 4; virða e-t til e-sdvs. agte noget for noget, tilregne en (e-m)noget som noget: þess vil ek biðja yðr- at eigi virði þér þetta mér til bráð-skeytis eða til þess at ek vilja stöðvarœðu yðra Kgs. 587 jvf Ölk. 2028 (c. 4);þau önnur tiltœki er hans óvinir -virðu til útrúleika við konung Fm. IX,4289 jvf Mar. 56032; virða e-t vel, íllao. s. v. dvs. bedømme noget fordelagtigteller ufordelagtigt, være eller vise sig til-freds med noget, sætte det høit eller lavt i sit Omdømme (= virða e-t vera vel,ílla): af öllum hirðmönnum virði kon-ungr mest skáld sín Eg. 8 (1221); þeir(nl. guðs píslarváttar) reka fjánda frámönnum ok af allskyns sóttum geramenn heila, svá at allir kristnir mennvirða val ok dyrka bæði þeirra klæðiok allt þat, er líkamum þeirra hefirnálgast Barl. 504; virði jarl hann velGunl. 12 (2649); virðist hann hverjummanni vel Nj. 31 (462) jvf Flat. I, 6814;fór hann landa á milli ok virðist hver-vetna vel þar sem hann kom Gunl. 5(2086); e-t virðist e-m vel til e-s dvs. ensynes vel om en forsaavidt angaar noget:nú virðist þeim Eymundi ok Ragnarivel allt til konungs, en eigi verr tildróttningar Flat. II, 12037; virðist öll-um mönnum þar vel til hans dvs. allesyntes de godt om ham, Gunl. 4 (20514)jvf Flat. II, 39822; virða e-t vel, íllafyrir e-m dvs. tage en noget vel, ilde op:allmikinn hug leggr þú á goðin, ok erþat ílla virðanda fyrir þér Frs. 9428(Flat. I, 3275); mun þat vera vel virtfyrir þér, konungr! ef þú gerir svásem ek bið Klm. 994; virða svá at -dvs. være af den Mening at -, Flat. II,43722; svá virði ek sem - dvs. det fore-kommer mig, ser saaledes ud for migsom -: svá virði ek, Óttarr! sem þúsér fyrir okkr fóstbrœðrum Frs. 8424;virðu þeir Þ. sem Spá-Gils hefði nökk-urar sneiðir stungit Máfahlíðingum ummál þessi Eb. 18 (222); honum virðistsem - d. s. Mar. 62112; absol. virða dvs.bedømme: nú stóð áðr til svá mikilsváða, at þat kann engi virða nemaguð einn Fm. VII, 14417; rétt er mælt,en þó er því at lýsa, ef þú vilt vártmál virða, at þar í mót mun mítt vin-fengi koma Vígagl. 1125. 4) vurdere, taxere, = meta; allir menn töldu okvirðu allt fé sítt ok sóro at rétt virðtværi Ísl. 10 (1612); virða við bók hverrarfulgo ómaginn þikki verðr þau misseriGrág. 1228 fg; síðan vóru virð fé Hall-gerðar Nj. 13 (2423); meta ok virðae-m jörð til aptrlausnar Dn. I, 1768;ef fyrrnefnd jörð virðist eigi (vera) ífullri bygging Dn. I, 17612; virða e-ttil e-s dvs. ved Taxering ansætte Værdien af en vis Vare eller Pengesort: DI. I,199. 203; virða skip til vöru Grg. II,687; virða e-t til brends silfrs Grág.23710; virða e-t til smœrs Dn. II, 93;virða saman dvs. sammenholde to Tingfor at bedømme det indbyrdes Forholdaf deres Værdi: tekr þessi vesli maðrsaman at virða ok sundr leitast vesöldsína ok himneskan fagnað þessa ensháleita konungs Heilag. II, 1823; virðae-t við e-t dvs. bedømme hvad noget erværdt i Sammenligning med en andenTing: allar sakar ero smár ok fár þærer órir brœðr gera við oss, við þat atvirða (dvs. i Sammenligning med det) esvér gerum við várn almátkan föðurHomil. 3119.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᚱᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.