Vísa

vísa

vísa, v. (að) 1) vise en noget (e-m e-t);vísa e-m leið Hárb. 55; Sig. 1, 24;Sturl. II, 14826; sem þér vísit at þérleggit nú hug á HE. I, 25016. 2) give noget (e-u) en vis ved tilføiede Ord an- given Retning; vísar þú augum á ossHyndl. 6; brá ek sverðinu ok vísaðaek oddinum at brjósti mér Heilag. I,44236; er eigi nú sem þeima guðs dómivísa ek í garð mínn dvs. jeg lader denneGudsdom ramme mig selv, Heilag. I,43916. 3) anvise en (e-m) i hvilkenRetning eller til hvilket Sted han skalgaa, tilskynde, drive en til at gaa denVei eller derhen; nú leigir maðr þrælmanns, hann skal hann ábyrgjask, athann vísi honum eigi á ár úfœrar eðaá ísa úfœra né til bjarnar híða - eðaá annat forað Gul. 691 jvf Grág. 37013;var þeim félögum vísat fyrst í gestahústil herbergis SE. I, 2886; vísaði kon-ungr honum til sætis milli þeirra -Eg. 8 (1320); vísaði Skallagrímr Óleifitil landskostar fyrir sunnan Hvítá Eg.29 (5926); mæltu þeir yfir grefti hans,sem siðr var til heiðinna manna, okvísuðu honum til Valhallar Fris. 846;muntu mörgum öðrum vísa af villuveg-um heiðins átrúnaðar á bjartar göturréttrar trúar Flat. I, 11714; munumvér ok ekki rasa í helina opna, þóttHreiðarr vili þannig oss á vísa Fm.VIII, 43725; hittu þeir alla þá staði,sem þeim var til vísat Kgs. 11221;þeim er til ílls gerðu - vísar hann(nl. dómarinn) með fjándanum til allsúfagnaðar Barl. 333; ef búandi - vísarhonum (nl. leigumanni) ór vist Gul. 702jvf 7014; hitta ek hann ok vísaði hon-um til yðvar (dvs. sagde at han skuldegaa til eder) Fm. VI, 1991 jvf Sturl. II,14833; vill Magnús einn í ríki setjast,sem honum vísar með rétti til skipanföður hans Fm. X, 41910 (Ágr. 9211);muntu vilja fylgja mér á götu ok vísamér til annars bœjar Vatsd. 40 (6412);vísaði honum skjótt af höndum (dvs. frasig) Vatsd. 40 (6421); vísa e-m frá sérGrett. 11218; ef maðr vísar ómaga sín-um eptir eldi (dvs. sender ham afsted forat hente Ild) Landsl. 7, 279; hann vís-aði hundinum í nautaflokkana Flat. I,1523; því líkast sem veiðimaðr sá erhunda fœðir ok elr þá val firir sakirveiðiskaps eða hauka, ok lætr kærligayfir þeim, áðr en þeir taki þat semþeim er á vísat - Barl. 10731; kallaðikonungr til hinn snarpasta hund Vígaok klappaði um hann ok vísaði at hin-um klæðlausa manni Flat. I, 3874; efmaðr vísar at manni olmum hundi eðaalibirni Grág. 37018 (Grg. I, 1562); efkonungr vísar gestum at úvinum sínum,ok verða þeir drepnir er at er vísatKgs. 5936; vísa svá á, til at - dvs. an-give, udsige, henpege saa at -: fleirieru þau tíðendi er kvæðit vísar á, atþeir hafa báðir samt at verit, þó athér sé eigi greiniliga frá sagt Flat. II,43127; svá vísa helgar ritningar til at -Messusk. 16511; svá vísa helgar bœkrtil, at í öndverða kristni urðu optligaþau dœmi Post. 2725; upers. svá vísartil, at - Post. 2706; frekt eru þá tekinorð mín, herra! en þó skal ganga viðþví, at ek hefir þannig heldr á vísatFm. II, 2608; vísa e-m af, frá dvs. afviseen med hans Begjæring, afslaa den, Mar.51431; Gunl. 5 (21415); Vígagl. 1119;Flat. I, 1762. 4) sætte en til, tilskyndeen til (at gjøre noget), m. Inf.; spurði,hverr honum hafði vísat at rekkja hjádugandi mönnum Fm. VII, 16625; íblómi aldrs míns er œska mín vísaðimér mart at forvitna Barl. 527; ef full-tíða maðr vísar ómaga annars mannsat gera þat, sem mönnum verðr meinat Landsl. 7, 2712.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛋᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.