Auðinn

Old Norwegian Dictionary - auðinn

Meaning of Old Norwegian word "auðinn" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

auðinn: auðinn, Præt. Part. af et ellers forældetVerbum (auða, eyð, jóð), hvis Præt.Ind. gjenkjendes i Subst. jóð (DGr. I,913; G. d. d. Spr. 500); auðit fé dvs.tilfaldet Gods, SiG. 3, 37; e-m verðre-s auðit dvs. noget falder i ens Lod, enblive noget beskikket, OH. 9528; Nj. 69;SiG. 2, 22; þeim varð sonar auðitKlm. 6321; tók höfuðit - ok fœrði íborg þá er Edessa hét, er stórtignahefir auðit orðit Post. 84827; hvárthyggið ér manni nökkurs at auðnaraat hann fái knúta þessa leyst? Alex.1924; ogs. pers. e-m verðr e-t auðit Fm.XI, 269 jvf &vl; auðit varð þess at -dvs. det blev saaledes beskikket, at - Flat.I, 132; varð henni auðit - at takahann sjalfan í sítt herbergi HeilaG. I,51422.

Part of speech: Præt Part

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛆᚢᚦᛁᚿᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

Part.: Participium.

s.: substantiv.

Subst.: Substantiv.