Beiskr

beiskr

beiskr, adj. 1) bidende (jvf bíta), smertelig,ubehagelig; beiskr bruni HeilaG. I, 36618;hann hafði á hendr tekizt ina beiskustubindendi HeilaG. II, 41316; séð hversubeiskt verða mun í eilífum eld þat erœrit blítt þykkir nú Homil. 151. 2) bitter, lat. amarus; amara þat er beisk atváru máli, því at nú fyllumst ek afbitrum beiskleik Stj. 42125 (Ruth 1, 20);beisk súra Stj. 27935; beiskt vatn HeilaG.II, 4718; sœtt vatn ok beiskt Mar.6828; þarf drykk at gjöra sumum sterkan,sumum linan, sumum beiskan, en sumumsœtan Frump. LXXIII15; af beiskutré rennr beiskr ávöxtr Flov. 16918;beisk mold ok saurug skal vera matrþínn Kgs. 15; beiska fœðu tók hann(dvs. Kristr), at hann bœtti þat er hinnfyrsti maðr misgerði í sœtri bergingHeilaG. I, 22324; bergja á beiskumdauða HeilaG. I, 42029; (jvf bergjabeisku under beiska); beiskr harmrKgs. 159. 3) forbitret, smertelig berørt af noget, som gjør et dybt saarende Ind-tryk paa ens Sind eller Hjerte; H. - segirHrafni til svá búins, Hrafn varð viðallbeiskr Sturl. II, 14513, jvf Nj. 39(6011); Flat. I, 31924; orðit hefir G.beiskr ok harðr í horn at taka, erhonum mundi eigi heldr þykkja tilgört en nú er Sturl. II, 26318; Annabiðzt fyrir með beiskum hug (lat. amaroanimo) Stj. 42813 (1 Sam. 1, 10); goðineru svá reið ok í beiskum hug at þaumunu engu eira Flat. I, 44037; allirvoru þá með svá beiskum hug umkonur sínar ok börn (lat. amara eratanima uniuscujusque viri super filiis suiset filiabus) at þeir vissu varla hvatþeir gjörðu Stj. 48927 (1 Sam. 30, 6).

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᚽᛁᛋᚴᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary