Brúðr

brúðr

brúðr, f. (G. brúðar, n. Pl. brúðir) 1) Kvinde som lader sig beligge af nogen(e-s), = kona 2 (jvf brúðarfaðmr, brúð-hvíla; mht. brût 1 & 2 Mhd Wb. I, 273 a;briuten Mhd. Wb. I, 274 a32 fgg); især om Brud i Forhold til brúðgumi paaden Dag, da hun med ham skal indtrædei Ægteskab, og han skal gera brúðlauptil hennar, gera hana at konu: Hamh.30; GrG. I, 2714; Vem. 1427. 42. 48; Gunl.11 (2511); Nj. 6 (112). 10 (183). 33 (5021);fysta kveld skyldi brúði ok brúðgumaleiða i eina sæng MaG. 258 &vl (jvfSturl. I, 13512); er hann var í brúð-hvílu kominn ok allir menn vóru íbrott gengnir nema brúðr ok brúðgumiHeilaG. II, 47615; hón (dvs. Jomfru Maria)er brúðr hins hæsta brúðguma, höllhimnakonungs ok yfirvættis ástvina Mar.33421; ogsaa om argir karlar (se under argr2): þú ert brúðr Svínfellsáss - hverjaníundu nótt, at hann geri þik at konu Nj.124 (19028); jvf Fm. VI, 36023. Hvor Ordetforekommer som Øgenavn (Einarr b.Sturl. I, 1998. 17; Þorleifr b. Fm. IX,293), har det maaske samme Betydning somi Forbindelsen brúðr Snæfellsáss, og haroprindeligen været Personen givet tilhans Vanære. 2) Kone (jvf kona 2 aog b); da Brynhildr ók með reiðinni áhelveg ok fór um tún, þar er gýgrnökkur bjó, som tiltalte hende, begyn-der Brynhild sit Svar med disse Ord: bregðu eigi mér, brúðr or steini Helr.3; besynderligen om brúðkonur: brúðirskipuðu pall Hænsn. 12 (1664) = konursátu á palli Gunl. 11 (25016); Ljósv.1315; sat þá Þorhalla milli brúða Nj.34 = milli brúðkvenna NBKr. 2521. 3) = brúða 1; i stólsbrúðr.

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᛒᚱᚢᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary