Digna

Old Norwegian Dictionary - digna

Meaning of Old Norwegian word "digna" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

digna: digna, v. (að) = blotna, mods. harðna,vorde deigr: 1) tabe noget af sin Haard-hed; om Metaller: var blánaðr annarreggteinninn, ok sögðu við B., at dignatmundi hafa (i Ilden), en hann svaraðiþví, at hann mundi herða í blóði Sig-fússona Nj. 131 (20332). 2) tabe nogetaf sin Sindsstyrke eller Modstandskraft,Standhaftighed, Stridbarhed (staðfesti);F. hefir eigi dignat af lagino, ok ersem hann sé af svefni vaktr til bardagaFlov. 16641; við þann blástr herðistmjök lið hans, en hitt dignar mjök erí móti er Klm. 38935; þó at hann tœkiat digna (lige overfor Fristelsen), þáfyrirlét guðs miskunn eigi sínn riddaraHeilag. II, 18422; er Kolbeinsmennheyrðu hversu horfði talit (hvori Þ. til-bød grið), þótti þeim eigi örvænt, atnökkut mundi digna hugir manna &c.Sturl. II, 547; skildi (jarlinn) af því,at hugr hans (dvs. þrælsins Karks) vareigi stöðugr, ok grunar, at hann mun- hafa dignat við orð Ólafs OT. 2033;því at herrinn hafði nú lifat sem lysti-, var svá dignað daðin í mörgum,at - Alex. 8728. Ordet forener i sigbegge Betydninger, naar det heder: reynamun hvárt fyrri dignar, vér eða vápninKlm. 1824.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚦᛁᚵᚿᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

c.: Capitel.

m.: Masculin.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.