Erfa

Old Norwegian Dictionary - erfa

Meaning of Old Norwegian word "erfa" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

erfa: erfa, v. (fð) 1) ved erfisgerð, erfisdrykkja,erfðaöldr m. m. hædre sin afdøde Slægt-ning (e-n) og tage Afsked fra ham, =gera erfi e-s; œxti hón öldrykkjurok erfði sonu sína Am. 71; síðan létEgill erfa sonu sína efter fornum siðEg. 81 (20026); þá mælti Þorgerðr: - nú vilda ek, faðir! at við lengdim lífokkart svá, at þú mættir yrkja erfi-kvæði eptir Böðvar - en síðan deyjuvit, ef okkr sýnist; seint ætla ek Þor-stein son þínn yrkja kvæði eptir Böð-var, en þat hlýðir eigi, at hann séeigi erfðr, því at eigi ætla ek okkrsitja at drykkjunni þeirri at hann ererfðr Eg. 81 (19622); 2 markaból í K.- er Sigurðr Jóarsson fékk oss fyrirþat, at vér gerðum alla útgerð hansbæði með silfri ok vaxi ok erfðumhann í öllum gildum í Osló DN. III,711 (Brev fra 1264); især sagdes den at erfa föður sínn, der, naar han gjordedennes erfi, satte sig i hans Høisæde ogderved indtog hans Stilling i Samfundet:sá er gera lét erfit, hann skyldi eigifyrr setjast í þess sæti, er hann erfði,en menn drykki erfit - síðast skyldiupp skenkja bragafull, þá skyldi sá, ererfit gerði, strengja heit at bragafulli- ok stíga þá í sæti þess, er erfðr var,ok skyldi þá fullkominn vera til arfsok virðingar eptir hinn dauða eneigi fyrr Fsk. 54; jvf Fris. 2514 fgg(Yngl. 40); eptir þat er s. er konungrorðinn, þá þótti honum sem öllumöðrum skylt at erfa föður sínn fyrirhinar þriðju vetrnætr Flat. I, 1637(Jómsv. 6228); om hvorledes det ved saadan Leilighed gik til, se mere paa de anførte Steder, jvf Jómsv. 6930; Flat.I, 17916; Fm. XI, 10719; hvorledes deter at forstaa, naar det DN. X, 89 siges at fyrrnefndr Nikulos erfði SalmundaGautason föðurbróður sínn, synes uklart. 2) tage noget (e-t) i Arv efter en afdød;erfir hón allt þat eptir þau (nl. börnsín) Landsl. 5, 718; jvf DN. II, 4118;mego þeir þat erfa, fyrst eignir þær,er konungr erfir eptir aðra frændr sína,eða þær, sem hann kaupir með lausafé,- svá skolu þeir ok erfa lausafé okgripu þá, sem eigi heyra kórónunnitil Landsl. 2, 76 fgg; skal staðrinn erfaþat, er eptir þá leifist DN. II, 1639.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚽᚱᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.