Fága

Old Norwegian Dictionary - fága

Meaning of Old Norwegian word "fága" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

fága: fága, v. (að) 1) pryde, pynte, smykke; súgjörð var fáguð með brögðum okundarligum hagleik Fm. V, 34512; fágasik (= dubba sik Fm. VI, 20829) Mork.3936. 2) rense, = fægja 2; hún fágarok þvær fœtr þeirra allra Mar. 5378;hestr fágaðr (= hreinn i Texten) Kgs.84 &vl; úfáguð hæra hylr þá limo, erfúnaðir ero af ellinni Heilag. II, 18826. 3) med Omhu tage sig af noget; f. iðnSvarfd. 115 &vl; f. saltkatla Fld. II,49920; þat hús, er þeir fága sér til fjáraflaHeilag. II, 14132; f. farsælulausa, sjúk-an Pr. 23019; HomiL. 282; f. sína reglu,reglanna vandlæti Mar. 2327. 104814;fága (&vl elska) hit rétta Post. 17310;fága ranglæti Leif. 215; f. sið e-sHeilag. I, 25112; f. rangan átrunaðSE. II, 63515. 4) dyrke, bearbeide (Jordo. desl.); jörð Kgs. 11720; Stj. 6312;Heilag. II, 6521; f. akr Mar. 18826;f. víngarð Heilag. I, 18623; jvf vín-garðs fágandi Leif. 8510. 5) dyrke, visereligiøs Ærefrygt; elska ok fága okfyrir guð hafa fauska ok fúnaða lutio. s. v. BarL. 13418; eigi skulu þér þáhluti (nL. skurgoð) vegsama ok fágaStj. 3011; eigi skaltu goð þeirra göfgané fága Stj. 3057; er fara til Jorsala- eða til annarra staða útan landseða só innan lands til heilagra mannaþeirra, er vér fágum eða dýrkum afguðs alfu DI. I, 23327 (NL. IV, 10017);þá verðr eik at fága, er undir skal búaEg. 71 (16910).

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚵᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

desl.: deslige.

f.: Feminin.

fd.: finlandisk.

L.: Linje.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.