Falla

falla

falla, v. (fell, féll, féllu, fallinn) 1) faldened fra et høiere Sted til et lavere;slitnaði af honum höfuðit ok féll búkr-inn til jarðar Fm. VII, 13; (ef búfé)fellr fyrir berg LandsL. 8, 155; þaðankoma döggvar, es í dala falla Vsp. 19;falla frjáls, nauðigr á jörð (af sin Mo-ders Liv ved Fødselen) GuL. 613; GrG.II, 16514; falla af baki (dvs. hestbaki)Bp. I, 3445; ef húsit fellr ofan GráG.46718; fallast v. r. d. s.; mun ek lesa samanaxhelmur þær, sem fjúka eða fallastum hendr kornskurðarmönnum Stj.4225. 2) falde om, falde omkuld fra en opreist Stilling i en liggende; eigi fellrtré við hit fyrsta högg Nj. 104 (1634).139 (22428); falla flatr dvs. saaledes atman bliver liggende udstrakt efter sinhele Længde, SturL. I, 6614; svá bar at,er G. hopaði, at hann lá fallinn VígagL.2312; flaug spjótit í gögnum honumok féll hann dauðr til jarðar SE. I,17410; höggr til hans ok féll hann áknéin Nj. 112 (17019); jvf SE. I, 164&vl; féll hann þar fyrir vápnin okvar lítt sárr SturL. II, 19214; þar ífjörunni féll E. - ok lét líf sítt SturL.II, 17823; H. lagði spjóti til Sturlu,en hann lagði í mót svá at H. féll,hann varð ekki sárr SturL. I, 3772;fundust 3 skip, vóru á Þórðar skipifallnir fjórir menn ok eigi þá enn látnirSturL. II, 6120; vóru þeir þá nýfallniren ekki dauðir Fbr. 804; þat var einndag, at E. gékk úti með vegg okdrap fœti ok féll EG. 89 (22526); fallamikit fall dvs. falde tungt, Bp. I, 34321;EL. 464. 3) falde i fig. Betydning vedForseelse, Misgreb, Synd; varla er þeimhent at falla, er fang vil bjóða; margirþeir, er fallit hafa, féngu síðan aldriuppreist BarL. 4815; syndgaðist folkitflest allt, svá at þat féll í hórdómum- þeir hafa í svá mikinn glœp fallitKgs. 1263. 8; til þess at vér fallim eigiferliga vernandi þann orskurðinn meðóskynsemd Stj. 330. 4) kaste eller læggesig saaledes, at man bliver liggende paaet vist Sted eller kommer i en vis Stil-ling; Simon féll þá til knjá Jesu Post.318; T. fellr til fóta erkibiskupinumMar. 109116; jvf Post. 32435; féll ákné ok baðzt fyrir Fm. VIII, 922; féllá kné til bœnar HeilaG. II, 37216; látafallast d. s.: fœrði Þ. þá upp buklarannok vildi ljósta hann, en G. lét fallastundan SturL. II, 2092; Ekka lætr núfallast á hann ofan Didr. 11621; þá létLoki fallast í kné Skaða SE. I, 214;hann lét fallast í faðm Dane HeilaG.I, 10411; jvf brúðarfaðmr, hníga konuat armi (Hund. 2, 25). 5) løbe, strømme,styrte frem, om Vand eller flydendeVædske; þar sprettr upp brunnr í miðju,döggvandi skóginn allan, en skiptistsíðan í fjórar fallandi ár HeilaG. II,5527; sá þá, hvar hin lítla áin féll orgljúfrum EG. 28 (5810); Markarfljótféll í millum höfuðísa Nj. 93 (14215);þær (ár) falla gumnum nær en fallatil heljar héðan Grímn. 28; á fellraustan um eitrdala Vsp. 40 (NFkv.6 b23. 15 b39); falla forsar Vsp. 57(NFkv. 10 b19. 18 a20. 25 b8); undangékk kjölrinn ok féll inn sjór kolblárí gegnum skipit Mar. 981; var þat(skip) svá hlaðit ok þröngt, at innféll um söxin ok háreiðarnar SturL. II,575; um morguninn vissu þeir eigi, hvártsjór féll út eðr inn dvs. om Søstrømmenløb ud (ved faldende) eller ind (ved sti-gende Havvand), SturL. II, 14812; sjór-inn féll út frá landi of 3 mílor Post.15013; þeir gerðu grafir þar sem -flóðit gékk ofarst, ok þá er út féllsjórinn, vóru helgir fiskar í gröfunumKarlsefn. 9 (1485); hón (dvs. Hellisey)er sjóbrött ok hellir mikill í björgun-um, ok féll sjór fyrir hellismunnannat flóðunum -, þeir koma til hellisinsat útfalli ok settu upp skipit, því athellirinn veik upp í björg, féll þá sjórfyrir hellismunnann; - var þat okmjök jafnskjótt, at þeir reru í brottok sjárinn féll frá hellismunnanumFlat. II, 5031. 11. 18; síðan féll sjór at(dvs. steg Vandet og strømmede ind paaLandet), ok er nær hafði, at skipit(som var strandet) mundi flóta - Laxd.18 (3622); sjórinn féll svá skjótt á land,at skipin (som stóðu á þurru landi L.7) vóru öll á fljóti áðr - Fm. IV,6528; fallandi bára Hm. 85 (86); er þeirreru í logni ok sækyrru, þá reis boðiá skipi því, er jarl stýrði, ok féll yfirskipit Flat. II, 43221; þat (dvs. Genesa- rets Sø) fellr með stórum bylgjumPost. 37; jvf áfall, boðafall, grunnfall;om Blod: hann lét fœra þær or klæð-um ok berja þær með lurkum svá, atblóð féll um þær allar dvs. saa at de bleve blodige over sit hele Legeme, Gyð.522. 6) styrte, om hurtig og voldsomFart, hvormed et levende Væsen bevægersig i en eller anden Retning (jvf Nr. 4);byrgir hann eigi dyrr eða vindaugosvá, at fé megi eigi inn falla GráG.46722. 7) falde, om hvad der fæstet tilLegemet, hænger ned over samme i eneller anden Form, medens det mere ellermindre dækker det; létu kvennváðir umkné falla Hamh. 19; jvf SE. I, 6007;hárit silkibleikt ok féll á herðar hon-um aptr Fm. VII, 5523; hárit silki-bleikt ok féll allt með lokkum Fld.II, 5528. 8) komme tilstede, forekomme,blive at faa; kvezt þá œrit lið hafa, efgipta félli SturL. II, 1712; upers. stund-um kann svá at falla (dvs. falde sig saa- ledes, gaa saaledes til) at - BarL. 6312;féll mér heimska at (dvs. jeg blev saa heimskr at) ek dirfðumk á (skipit) atganga Str. 711; þeir geri tíund sínasvá af skreið - ok öllum öðrum rétt-um föngum ok afla, slíkt í hverju, semfellr, sem af vaðmáli Dn. II, 23528;þat járn fellr í firði þeim, þar fellrhveiti ok vín Fld. III, 2401. 36015; skalhafa þriðjunginn af húsaleigu þeirri,er nú í vetr fellr Dn. II, 26213; pen-ingar, er fallnir vóru eptir síra PálFlat. III, 5771. 9) tage en saadan Gang, faa et saadant Udfald, blive afen saadan Beskaffenhed, som angives vedet tilføiet Adverbium eller lignende Ud-tryk; fellr þá keisaranum þyngri bard-aginn Fm. XI, 3213 (Jómsv.* 2714); munyðr þungt falla Band. 1829; oss manléttara falla at eiga um við Svein jarleinn saman heldr en - OH. 3231; hannbeiddist nökkurra heraða -, er næstliggja ríki hans, ok kvað sér þatvel falla til aftekta Flat. II, 1222;allt þat, er hann heyrði sagt af himnaguði, féll honum harðla vel í skapFlat. I, 11438; honum féll vel í eyrakonungs loforð Bret. 16; upers. ekskal til ráða, hversu sem mér vili falladvs. hvorledes det end vil gaa mig, EL.965; at ei falli þér sem þjóf einumHauksb. 97 foL. 1 a20; ef þeim féll ílla,tóku þeir at lasta - Mar. 11892; munmér nú ílla falla, ef m. verðr varr við(at ek hefi látit hest mínn) EL. 1006;nú fellr mér vel, er ek hefir yðr funditMött. 817; mér féll svá gæfusamliga(dvs. jeg var saa lykkelig), at - BarL. 11415; hörmuliga fellr oss nú (dvs. deter nu vor sørgelige Lod), at vér skolum á skip fara EL. 222 jvf 447; er mér makliga fallit dvs. det er gaaet mig efter Fortjeneste, BarL. 11519; hörmuliga er oss nú fallit, at vér erum bundnir EL. 2214; er eigi kynligt, at öndvegishöldummínum félli þungt við þik um íþrótt- irnar Fld. II, 28122; töluðu þeir mart, ok féll með þeim álitliga, en þó eigi með fullum trúnaði SturL. II, 1715;féll með þeim fáliga SturL. II, 12323; s. leitaði á Hrafn til liðveizlu, en hannfór undan alla vega - ok féll eigi með þeim mart SturL. II, 2515 ; ogsaa fallast, v. r. d. s. honum féllst þat vel í skap Fld. I, 3648; jarli féllst þat velí eyru Hítd. 73; féllst hvárt öðru í geð Band. 925 ; Præt. Part. fallinn i den til falla 9 svarende Betydning findessærskilt behandlet. 10) være en (e-m) tjenlig, passende, velbehagelig, lat. con- venire; fellr mér nú ekki, þótt þú fáist í aptr at hverfa Post. 50724; þá samir eigi at fela né leyna lán guðs i sér,heldr fellr þeim at sýna öðrum með góðvilja þat, sem guði líkaði þeim at ljá Str. 22; sagði sér vel falla at gera sér þar af aldingarð Stj. 60021 (1 KonG. 21, 2). 11) falde, finde Døden i Strid eller Slag, = falla dauðr. Fbr. 678; Flat. I, 8518. 886 ; Hm. 159 (158); Am.78 (81); SE. I, 17411 ; EG. 54 (11411); er þat öllum mönnum auðsýnt, at þeirhafa fallit á verkum sínum ok eru þeir úbótamenn EG. 86 (2203). 12) dø, omkomme ved Sygdom eller andet Ulykkes-tilfælde, = verða dauðr; ef þat bú verðr dautt fyrir honum, þá fari þeir til okgeri bú annat slíkt hit sama, ok sváhit þriðja sinn, ef hin fyrri falla Frost. 4, 446 jvf 4; þar var fall mikit svá, at sjau menn vóru fallnir ok bæði naut ok hross SturL. I, 11336; féllufátœkir menn um allt land Flat. III,56930. 13) formindskes, aftage; ármenn allir aðrir, er ganga í ármenning, nemabiskups ármaðr, þá skal falla réttrþeirra frá konungs ármanni svá sem dróttna þeirra fellr réttr Frost. 4, 575; hvervitna þar sem manni firrist frænd-semi frá uppnámsmönnum út, þá fellr bót þriðjungi sem tala rennr til GuL.227 jvf 234; vegr síra Guðmundarféll ei því heldr dvs. tog derved ingen Skade, Bp. II, 3027. 14) lægge sig, blive borte, forsvinde, udeblive; postol- inn bauð vindi at falla, því næst féll vindr ok gerði logn Post. 32424 ; jvf EG. 60 (13311); Eb. 4 (525); Laxd. 30(7527); Þorskf. 781; Fbr. 3527; er þeirstigu á skip, þá féll vindr Post. 28436;hét Þ. þá á Krist, at veðrit skyldilægja, ok jafnskjótt féll veðrit SturL.II, 488; kemr honum steinn í ennitsvá snart, at þegar tumbar hann íóvit á bak aptr, en við hans fall fellrok orrostan í stað Bp. II, 7016; féllsvá þeirra tal Fld. III, 529; nú féllþessi rœða at sinni Ridd. 1411; létkonungr ekki sína rœðu falla Krók.351; lét hann falla bœn sína HeilaG.I, 17430; þá skal hann þar eið festa,en ef sá eiðr fellr, þá fellr hann tilútlegðar GuL. 25412 fg jvf 257 fg. 263;þá er vörðr þeirra fallinn, ef - ByL.6, 316; ef nökkurr varðmanna lætr vörðfalla dvs. forsømmer at gjøre den Vagt,han skulde, ByL. 6, 315; ok svá þó atöll gerð fallist eða einn maðr lætrfalla (sína gerð) Frost. 7, 18; ef ár-maðr fær honum þingfararfé, þá hafihann víti af hinum, er fallast lætr (dvs.lætr sik falla, udebliver) Frost. 1, 16jvf 7, 110; ogsaa fallast v. r. = falla:nú skal leiðangrsskip gera ok til fá,þá liggja 6 aurar við tré hvert, er fellsto. s. v. Frost. 7, 13 jvf 7, 31; e-t fellste-m dvs. en forsømmer at gjøre, brugenoget: féllust þeim allar kveðjur, erfyrir vóru Nj. 92 (14015); ef honumfellst þessor brigð fyrir einnar hverjarnauðsynjar sakir eða vankunnendar- LandsL. 6, 834; féllust öllum Ásumorðtök og svá hendr at taka til hansSE. I, 174; bóndum féllust hendr, þvíat þeir höfðu þá engan foringja Fm.VI, 28120; jvf OH. 7030. 15) komme iden Stilling, at noget slaar en feil, saaat man lider Tab eller Skade derpaa,ikke faar gjøre eller have det, med Præp.at og følgende Dativ; engi maðr fellrat máli (= engi maðr verðr at málifeldr Hák. 346) nema ör eða maðrstemni manni þing Frost. 5, 127; oftere fallast at e-u: engi fellst at máli nemaör &c. Frost. 5 Indholdsliste 11; jvfHak. 346; hón skal þess synja meðlýrittareiði -, en ef hón fellst at, þáfellr (eiðrinn) henni til járnburðarEids. 1, 38; skal E. undanfœrslunaganga á Sauðum -, en ef hann fellstat undanfœrslunni, þá skal - Dn. II,22619 jvf XI, 5119; fallin at frændumsem fura at kvisti Hamd. 5; fallinnat sókn, máli dvs. i den Stilling, atSøgsmaal, Sag er tabt: ef sakaráberivil eigi sœkja, þá sé hann fallinn atsókn, en ármaðr eigi sókn þá síðanFrost. 4, 2414; er sakaráberar heyrðuþat, at þeir vóru fallnir at því máli,þá œptu þeir miklu hærra ok kváðusthafa meiri sök á hendi Stephano Kgs.14317. 16) forbrydes, gaa tabt for entil Følge af hans Brøde; dœmi ekfyrir dráp hans fallnar yðrar eignirok báða ykkr burtu héðan Flóam. 3(12225). Med Præp. á: 1) falla á e-ndvs. kaste eller styrte sig over en saaledes,at denne lider derved, overfalde: féllumörg sár á líkam hans Fld. II, 3954;verðuliga er fallit á mik þetta íllfelliBarL. 11515; ef eigi er lík borgit okfalla á rafnar ok rædýri GuL. 2408;vargr ok hrafn varðveittu marga dagalíkam hans svá at eigi þorðu dýr néfuglar á falla HeilaG. II, 32522; ef þúefnir þat ekki, þá falla eiðar á þik dvs.da undgjælder du for Ederne, som du haraflagt men ikke holdt, OHm. 2234. 2) falla á e-u dvs. falde, lide Døden som enFølge af noget; þeir hafa fallit á verk-um sínum ok eru þeir úbótamenn EG.86 (2203). 3) falla á dvs. indtræde, kommetilstede: þær féllu lyktir á, at - dvs.Enden blev at - Fm. IX, 2925; féllá sætt með Hákoni konung ok Þýðver-skum Flat. III, 56916; fellr vel á meðþeim dvs. der er indtraadt et godt For-hold, en god Forstaaelse mellem dem, Flat. I, 25615; fellst vel á með þeimd. s. Fld. I, 498. - af: falla af 1) =falla 13; féll af byrr, vindr Mar. 9420;Fm. VI, 174; þá féll þegar vindrinnaf Post. 16030. 2) afgaa fra noget, somderved formindskes; skolu vér eigi synjakonungi várum allan almenning -, efhann sér -, at svá mikils þarf við, enef minna þarf, tökum vér þat meðþökkum, sem af fellr LandsL. 3, 35. -at: 1) falla at dvs. strømme ind; om detstigende Havvand: Laxd. 18 (3622); gjen-nem Hul i Fartøi: sjár kolblár fellr atþeim Laxd. 30 (7632); jvf falla 5. 2) falla at e-u dvs. lade noget blive Resul-tatet: sem dróttning hefir lokit sínnirœðu, féllu allir at einu ráði MaG.*17025. 3) falla, fallast at e-u dvs. lideTab paa noget o. s. v. se under falla 15.- fjarri: falla e-m fjarri dvs. være enuvedkommende, mods. falle e-m nærHeilaG. I, 2593. - frá: 1) falla frá sínumáli = falla, fallast á máli Kgs. 11828. 2) falla frá eller ífrá dvs. dø, Frost. 5,19; GrG. I, 12319. 1243; GráG. 22012;Hák. 5121; Dn. IV, 56224. VII, 10029;HomiL. 3310. - fram: falla fram 1) kaste sig forover til Jorden (jvf falla 4),HeilaG. II, 11940; Mar. 10892; svarertil lat. prosternere se HeilaG. II, 51014.5148. 5288; til lat. adorare HeilaG. II,52115. 2) fremstrømme, udstrømme:sprettr iðrunarvatnit upp í hjartanuok fellr fram um augun Mar. 6015. 3) styrte, fare frem eller afsted: þegarer hinn heimski ok ágjarni sér þat,at hann er vel virðr -, þá gerirhann svá sem náttúra er til -, atfalla því meirr fram viðr Kgs. 784. 4) gaa bort, forsvinde, saa at deraf ikkeer mere tilbage: féll minni matr framí búi, er hann var heima Bp. I, 46020;í bráðaþeyjum var þar vatnfall mikit,en eptir þat er vötnin hafa framfallit,hafa fundizt í gilinu enskir peningarEG. 89 (22813); jvf Stj. 596, - í:fallaí e-t 1) komme i en vis Stilling: f. Ex. í úvit Nj. 133 (2104); í brot Bp.I, 33537; HeilaG. I, 3431 (jvf brot-fall, brot 8);se í villu . 95;Pr19í fullsælu . 31;Band6 í sjúkdóm .FlatI, 516;1 í bann . 240. 287;Stat2319 .DNIII, 55. IV, 66;1713 falla í pínu .DNIII, 36;28 hafði allr Noregr fallit íhans vald . 40 (109);Laxd2 falla í e-sgarð dvs. , .gaa over i ens BesiddelseOH98;26 . 28;Æf77 . II, 177. NL12 : féll veðrit í2)blive til, forandres til nogetlogn . 81;Ridd10 . II, 53;Sturl13 fallaí únýtt dvs. , .blive til ingen NyttePost478. 7 fallast í faðma faðmr.3)se under- falla í mót e-m dvs. : kostandi meðí mót:mod-staa, modsætte sig enöllu megni at falla í mót þeim, er áleituðu þenna helga lífnað . 819.Mar18- falla inn falla 5. -inn:se under falla niðr niðr: , = falla1)falde nedofan; (garðr): . 1, 9.om GjærdeBorg3 ( déca-2)komme i Forfald, Ringeagtfr.dence): hygg ek ok niðr munu fallaætt vára, ef eigi staðfestir þú þik meirrí þína ætt héðan af, en hér til .Vígagl 90;s.15 at slíkir hlutir liggi í miklurúmi -, er öll ætt Haralds hins hár-fagra ok konungdómr fellr niðr .OH33;2 at kristni guðs í Englandi myndiskjótt af hans völðum með öllu niðrfalla . 184. Thom18 : optliga hefir3)slaa sig ned paa et Sted for at blive derok hent, at útlegðarmenn hafa niðrfallit í bygðum, ok bœndr fyrir þvígoldit sýslumönnum at hafa hýst þáok heimat . 12. FrostIndL. (jvf falla 14);4)ophøre, endes féll svá niðr þetta taL. VI, 184. Fm18 ;5)gaa i Forglemmelse, saa at man ikke hører mere dertil míttkvæði mun skjótt niðr falla svá, atengi maðr mun kunna . VI, 198;Fm3þetta mun hann efna at níða þik, ef-, ok eru dœmi til þess, at níðit hefirbitit enn ríkari menn, en þú ert, okmun þat aldri niðr falla meðan - . VI, 372;Fm18 eigi mun fyrri niðrfalla íllmælit, en hefndin ferr fram. 182 (. 55). Anal1Pr28 ;6)bortfalde saa- ledes, at Sagen ikke søges fremmet eller faar Fremgang . II, 317;Heilag30 vörnfannst í málinu ok féll niðr . 18;Band5þótt - þú hafir þetta mál þér í fangtekit -, þá skal þat eigi fyrir því atheldr niðr falla . VII, 137;Fm1 tilþess at ekki falli niðr brennumálit. 146 (250). Nj23 ;7)bortfalde, afgaa, ikke medtages ved Tællingen, i Bereg-ningen eller Kravet þá skal 30 (nátta)tungl, er aprilis keomr, en 1 nætr,er majus keomr, 11 koma viþ þaumissere, ok ero þá 6 ens fiórþa tegarok falla niðr 30 . 55 (14);Rimb2328en Januarius tungl keomr enn sjaundadag jóla, ferr þá at paktatale rétto,koma viþ 11, ok er þá einom miþren fiórir tigir, falla niþr 30, ok erþá tungl 9 nátta, er september keomr. 56 (15);Rimb211 sjá tala skal komatil þess, hvern dag hvergi messodagrskal vera í viko eða svá mánaþa inn-göngor; skal hér telja aldrege lengrafram an 7, enn ef fleira verþr, þáskolo 7 niþr falla, því at þat er vikaheil, en hitt skal hafa, er umbfram er,en ef jamt ero sjau, þá er þváttdagr;ferr hér sem í tungltaleno, skal þarniþr falla 30 nátta, því at þat er tunglheilt, en hafa þat til t/ao/lonnar, er umb-fram er ok samna því til annars tungls. 59 b fgg (23) jvf fella niþrRimb2711. 13. 54 (12);Rimb2. 412. 15 var þá lagit málí gerð ok féllu halfar bœtr niðr fyrirsakarstaði þá, er hann þótti á eiga. 107 (166);Nj4 ef sá vil eigi gjalda,ok skal hann svá stefna sem um ein-dagat fé, ok svá um álög sem ein-dagat fé fyrir útan harðafang, þat eittfellr niðr dvs. , .skal ikke kunne krævesGrgII, 145 jvf 146 (= . 218 jvf101Grág19219). - falla e-m nær dvs. falla10nær:berøreen stærkt, føleligt, smerteligt, mods.e-m fjarri: henni féll meinit svá nær,at - þótti hón at bana komin . I,Bp178; : . 112 (170. 171);mest dog om det Indtryk, somnoget gjør paa ens Hjerte, saa at han tager sig det nærNj303. I, 351;Bp20 . I, 381. 661.Heilag8. 3233663. - ( ): falla or dvs.31orellerur;glippe, forsømmes, gaa hen uden at blivemedtagen var hann viljugr ok merki-ligr at lesa sínar tíðir, at hvárki dagné nótt féll ur fyrir honum . II,Bp230. - falla saman dvs. ,1saman:stemmeoverens, saa at derpaa ikke er nogenForskjel, derom ikke er nogen Uenighed = koma saman, á samt: þó at eigifélli allt saman með þeim, urðu margirgóðir menn fegnir þessi friðsælu . I,Bp723. - 29til: falla til e-s dvs. : vatn skal falla til1)tilfalde,komme at tilhøre enbólstaða allra () . II, 88. naar en Jordeiendomdeles i flereGrg17 falla til2)e-s dvs. : mennhave noget til Følge, medførenoget eller give Anledning dertilhans skulu sæta refsingum sem sakirfalla til . 22 (40);Eg16 þar til er þettaráð verðr framgengt, ef auðna fellr tiL. IV, 148 jvf XI, 267;Fm192 fellr svámikit til meðr honum, at hann kemstviðr ok fellir tár . 232. Thom10 ;3)fore-falde, forekomme viljum vér þik biðjaE.! at þú - - veitir um alla hlutioss á þingi þessu, þá er til kunnufalla . 139 (224);Nj23 fellr til meðhinum líkþrá mikill grátr . 1115;Mar23ef útan kvenna sýn fellr saurgan tilmeð sofanda manni . II, 475;Heilag5skyldi svá til falla um kvánfang hans(), at úbyrja kona féllnL. Abrahamshonum í faðm . 503;Post5 öll þingvítier til falla ok eigi greiðast á þvíþingi . 1, 5;Landsl15 konungr á eigiframarr útboða at krefja í friði, enhalfs almennings, nema sú einhverþörf falli til með honum, at menn viljaframarr gört hafa . 3, 1;Landsl9 engimaðr á garðinum verðr til at vaka,nema ein kerling gömul, en svá féllþat til (dvs. ), at sun hennar var haldinn í bönd-det skede af den Anledning, Aar-sagum þar á garðinum -, ok honum játarherrann lausn ok lífi, ef móðir hansvakir í kirkjunni . 28. - Æf153undir:falla undir e-n dvs. : hafa firir gört örfumtilfalde en, saa athan faar detöllum þeim, er undir hana kunnu atfalla . 5, 2. - falla út falla 5. - Landsl3út:seundervið: falla við e-t dvs.1): leiglendingr skalkomme til noget saaledes, at dette faaren Tilvext dervedengum lofa reit at gera, nema sonumsínum ok verkmönnum, ok hvergi gera,nema þar sem falli við akr eða eng. 7, 18;Landsl11 ekki má falla við umhamingjuleysi mítt héðan ífrá dvs. , . 110. minUlykke er saa stor at den ikke kan blivestørreAlex29 falla við árar2) ár (.).se underf

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᛚᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary