Falma

falma

falma, v. (að) 1) famle, med udstrakteHænder eller Arme gribe efter noget,søge at faa Tag deri, besynderligen iMørke, Blinde eller Forskrækkelse; hús-karl gengr at fjóssdyrunum (om Afte-nen for at binda inn naut); Ólafr finnreigi fyrr, en hann hleypr í fang hon-um; spyrr Ó. hví hann fœri svá; hannsegir: Hrappr stendr í fjóssdyrum okvildi falma til mín, en ek em saddrá fangbrögðum við hann Laxd. 24(6422); við þat (at E. stak ud Øinenepaa ham) varð jötun svá íllt, at hannbrá svá hart við, at hann sleit af séröll böndin ok falmaði til Egils Fld.III, 38515; kerling vaknaði þá (da Þ.havde gjennemboret hende med sit Sværd)ok eigi við góðan draum ok falmaðihöndunum ok spratt upp Flat. I, 25825;jötunninn Hýmir gerðist litverpr, föln-aði ok ræddist, er hann sá orminn -,ok í því bili, er Þórr greip hamarinnok fœrði á lopt, þá falmaði jötunninntil agnsaxinu (&vl agnsaxins) ok hjóvað Þórs af borði SE. I, 17015. 2) blivesaa forfærdet, forskrækket, forfjamset, atman ikke ved, hvad man skal gribe til,ikke kommer sig til at gjøre hvad derudkræves til ens Forsvar; svá mikillótti varð fjándum við þat -, at þeirfalmaðo af hræzlo, þá er þeir sá Krist-um, ok skutust hingat ok þingat undangeislom hans o. s. v. Heilag. II, 1131jvf 67; hafa margir várir menn stórtberkt um, at engi mundi falma eðaflýja fyrir Inga Fm. VII, 26027 jvf2978. - Som famle synes opstaaet vedKonsonantomkastning af falma, synesdette Verbum være afledet af et Sub-stantiv af samme Betydning som hönd 1(jvf ght. folma Graff. III, 517, ags. folm,folme Bosworth2 300 b; gsax. folmôsm. pl. Heliand), der vistnok ikke kanpaavises som forekommende i Sprogetenten i ældre eller nyere Tid, men synesforekomme som Laanord i lapp. falbme,walbme, der betegner Renens Skulder,eller det Sted mellem Boven og Brystet,som modtager Trykket af den Halskrave,hvori Kjærrisens Trækrem er fastgjort,naar den trækker sit Læs, og dervedlet kan blive saart og hudløst (efter Leem: "den Del af et Rensdyrs Hals,som er nærmest Brystet").

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᛚᛘᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary