Fang

Old Norwegian Dictionary - fang

Meaning of Old Norwegian word "fang" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

fang: fang, n. 1) Greb, Tag, hvorved man faarnoget fat; fá fang, föng á e-u dvs. faa fatpaa noget, Nj. 121 (18516); Fm. X,1598; Sturl. I, 17012; fá fang af e-u d. s.Fm. VII, 30015. XI, 96 (8229); festaföng á e-u d. s. Fld. II, 40726; hafae-t í fangi sér dvs. have Raadighed overnoget, Eg. 85 (21814). 2) det Rum, paaLegemets Forside, der omsluttes af de fav-nende Arme (jvf faðmr); hljóp þá maðrí fang honum ok tók hann hann Sturl.II, 14916; sat H. í eldaskála ok hneigðihöfuð í kné Þórkatli bónda sínum -þá settist hón upp - ok síðan hnéhón aptr í fang bónda sínum Gunl.13 (2754); höggr s. - til Özzurar í fangitsvá, at öxin gékk á hol Flat. I, 14626jvf 14622; Þorskf. 6818; Sturl. I, 28622;þar er þú sátt líkneskit breiða faðm-inn, þá mun sá - hafa miklu meiraí fangi en - Fm. V, 34426; tók ekbarnit í fang mér Bær. 894; tók manninní fang sér ok bar út Sturl. II, 1155;taka e-t í fang sér, fœrast e-t í fangdvs. paatage sig, overtage noget, som man vil gjøre, Alex. 866; Harð. 35 (10211);fœrast e-t or fangi dvs. skyde noget frasig, hvormed man ikkke vil have at gjøre, Sturl. II, 2221. 3) Fangtag, Brydning (jvf glíma) SE. I, 160. 164; bjóða e-mfang Svarfd. 1546; varla er þeim hentat falla, er fang vil bjóða Barl. 4815;féll sá, er fangit bauð Er. 3911; takafang SE. I, 1609; Fm. II, 7513 (= takastfangbrögðum Flat. I, 33819); ganga tilfangs dvs. give sig til at brydes, Landsl.4, 1316; veita e-m atgang at fangsVígagl. 137; ganga á fang við e-n dvs.give sig i Kast med en paa en fiendtlig Maade (fig.) Laxd. 46 (13726); er fangsván at frekum ulfi dvs. der er en haard Dyst i Vente, Sig. 2, 13; Eb. 47 (9015);Flat. II, 1327. 4) Tagen, Faaen til Ægte (jvf fá konu); ef hann liggr (konu)legri eða fær fangi Borg. 1, 152. 5) Fangst, = veiðr 1, veiðifang 1; især om Fiskeri; fara til fangs Frost. 2, 3215;Eb. 11 (1228); ætla til fangs Laxd.14 (247); vera í fangi með e-m Band.*124. 6) hvad man har faaet, erhvervet som Udbytte af sin Virksomhed Æf.9359; især ved Fiskeri o. desl., = veiði-fang 2, fengr. OH. 15016 (jvf 1503). 7) föng, n. pl. hvad der udkræves, haves til et vist Brug eller Behov, Fornøden-heder, Midler, Udveie; lið þat var búitmeð hinum bestum föngum bæði atskipum ok vápnum ok at klæðum OH.7634; var þar veizla hin stórmannligsta,var veitt kapsamliga en öll vóru föngen beztu OH. 17519 jvf 1138; baðhann kenna þau föng, er af himni vórutil hans flutt Heilag. II, 41910; eigiviljum vér, at konungdómr gangi orUppsvía ætt, meðan svá góð föng erutil, sem nú er OH. 8918; þóttust engiföng hafa til varnar ok gáfust uppEg. 19 (3622); höfðu eigi föng á atreka langt flóttann Fm. VIII, 1439;jvf Band. 1314; gjör þat því at eins,at engi sé önnur föng á OH. 7534; jvfFm. VII, 31125; eptir föngum dvs. efterEvne og Leilighed, Fm. X, 35513; veraá föngum dvs. haves i Forraad, være forhaanden, Band. 310; þótti þá engiföng á viðrtöku Sturl. II, 6416; gafhenni at eta þat, sem hann hafði föngá Bev. 23529; hann ætlar, at vér mynimengi föng í móti hafa Ljósv. 1626.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚿᚵ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

desl.: deslige.

f.: Feminin.

fig.: figurlig, i figurlig betydning.

gr.: græft.

fd.: finlandisk.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

nl.: nemlig.

pl.: Pluralis.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.