Fár

Old Norwegian Dictionary - fár

Meaning of Old Norwegian word "fár" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

fár: fár, adj. (fá, fátt; comp. færri, superl.fæstr) 1) af ringe Antal, forhaanden iringe Mængde, mods. margr 1; margr íMývatnshverfi, en fár í FiskilœkjarhverfiVem. 26112; fár er fagr, ef grætr Flat.I, 5665; fár einn þorði at líta undirhans brún Völs. 13413 (c. 22); hannmátti ekki hafa hjón með sér, nemafá ein Eg. 76 (18425); fáir menn OH.1893; fáir (= fáir menn) Grimn. 18;Flat. II, 31514; á fárra vetra frestiOH. 1894; hafa fátt um e-t, segja fáttaf e-u, leggja fátt til e-s dvs. yttresig, sige lidet om noget, Flat. I, 21837.2714; Fm. IX, 246 fg; Grett. 5126; fáttveit sá, er sefr Mork. 3628; svara fádvs. med faa Ord, Nj. 37 (5618); fáttmanna (= fáir menn) OH. 1578; Didr.15010; Nj. 88 (1305); er fátt (dvs. faaMennesker) um biskupinn Post. 3845;fátt góðs dvs. lidet godt, Hom. 7028; þeirer færri eru dvs. som ere mindre talrige, Grg. I, 2151; þeir, er í heimi fyrir-litnir eru, heyra því skjótara guðs orð,sem þeir hafa hér færra unaðsamligtLeif. 5211; þat heitir flokkr, er 5 mennero saman at fæsta kosti dvs. naar mindst5 Mænd ere samlede, Gul. 1541; mannifleiri eða tveim hit fæsta dvs. i detmindste, Grg. I, 2158. 2) manglende,som fattes eller er mindre, end hvad derudkræves for, at man kan have nok, ellerfor at Tallet kan være fuldt (jvf vanr);dels brugt personligt: þat er mín ætlanat fátt muni vera á fátt um yðraskapsmuni Flat. II, 2982; þótti Gunn-ari fyrst œrit mart þat, er á fátt varNj. 33 (4913); ef nökkut verðr á fátt ífyrrnefndri fiski Dn. VI, 184; lifa svákátliga, sem ekki sé á fátt Barl. 7414;vóru menn langlífir svá at margir höfðulítit fátt í þúsund ára Pr. 696; jvfFlat. I, 50438; Dn. V, 798 fg; delsupersonligt med det, som er for lidet, sati a) Gen. þá er Gyðingum var vatzfátt Heilag. I, 6735; Róaldi þótti guðumsínum enskis til fátt at standa kon-ungi í móti OT. 3119; einn hlutr varsá í fari hans, er Brigidu móðurhans þótti mikils á fátt -, at þegarmenn fóru at blóta -, þá fann m.sér aðra skemtan Ridd. 14311; jvfBarl. 14718; þá gjaldi tvá aura fáttí 4 merkr JKr. 139. b) Dat. verðrþessi tala einum manni fátt í sjautugu Flat. I, 2734. 3) forstemt, ord-knap, uvenlig i sit Forhold mod andre (jvf fáleikr). Sturl. II, 12934; Sigurðrhafði verit fár öndverðan vetr, ennú var hann glaðr ok spurall Fm.IV, 8223; varð hann fár ok ókátr Fm.IV, 19222; beini var þeim veittr okvóru allir menn fáir við þá Flat. II,19436; var þá Gunnarr við hana lengifár Nj. 38 (599); I. var fár við hannok þó vel Vígagl. 139; Sturla - varheldr fár til Staðar-Böðvars Sturl.I, 3573; segir s., at hann vil leggjabúfélag við Þorhall, en hann var heldrfár við þat, áðr húsfreyja átti hlut atFlat. II, 39522; jvf Heilag. II, 28927;Oddr verðr nú fár um Band.* 729(= Oddr þagnar Band. 166); jvf Sturl.II, 1561; ogsaa upersonl. verðr flestumfátt fyrir dvs. de fleste bleve forlegne, for- knytte derved, Didr. 15228; mart hefirverit um með okkr ok fátt dvs. Forhol-det mellem os har været mere og mindregodt, Gísl. 1717 jvf 10025; var svá,hvárt er var í milli þeirra mart eðafátt Ljósv. 1636; þykki mér ílla, ersvá er fátt með yðr - viljum vérallan hlut í eiga, at fleira sé með yðren færra Vígagl. s. 9210 fg; fátt komá með þeim dvs. der hersker, opstod Mis-fornøielse, Uvenskab mellem dem, Grett.4925.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

c.: Capitel.

comp.: Comparativ.

Dat.: Dativ.

f.: Feminin.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

nl.: nemlig.

p.: Pagina, side.

s.: substantiv.

S.: Side.

superl.: Superlativ.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.