Fár

fár

fár, n. 1) Vrede, Fiendskab; fár er reiðiSE. I, 54416; með miklu fári ok fjánd-skap Gísl. 12514; ef ek vissa þat fárfyrr Sig. 2, 7; œrr ertu, er þú méraf fári flest orþ of kvaþ Oddr. 12 (11);var sagt, at jarl væri í svá íllu fári,at úsýnt væri, hverju hann eirði Flat.II, 51727; jvf Stj. 39435. 2) Skade,Nød, Trængsel; fár heitir nökkurs konarnauð SE. II, 2021; þótt þeir um hann fárlesi Hm. 23 (24); þat er fár mikit, efþú fœti drepr Sig. 2, 24; svá hjalpi þérFrigg, sem þú mér feldir fár af höndumOddr. 10 (8); þá er hann réttlauss,hvatki er hann þiggr fár á sér Frost.15, 65; lá hann í þessu fári (dvs. i denne Sygdom) nær viku Bp. I, 76131. 3) svig- agtig Forurettelse i Handel; engi skalselja öðrum fox né flærð, en sá, er fárgerir í, hann er sekr mörkum þrim; þater alt fár, er menn meta til fárs, ef maðrkaupir sand eða saur þar, sem hugsikaupa mjöl eða smjör, ok allt þat, ereigi má útan sjá Gul. 404; ogsaa om hvad der er forfalsket, hvormed manbesviges: kaupa fals eða flærð eða fáreða í myrkri Bjark. 108.

Part of speech: n

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.