Fara

fara

fara, v. (ferr, fór, fóru, farinn) 1) bevæge sig, være i Bevægelse, i Gang, paa Far-ten; var ek lypt upp á einn ulfalda,ok sá sami rekinn sem fara mátti dvs.dreven frem alt hvad den kunde gaa, HeilaG. I, 44037; fara einn dvs. alene, Mork. 372; fara fœti dvs. færdes, fare,reise til Fods, OH. 17010 (= Flat. II,28533); Flat. II, 9912; fara á fœti d. s.Flat. III, 11136; var hans leita faritá hestum ok fótum dvs. til Hest og til Fods, Post. 67430; om Fattige som fare omkring i Bygden for at underholdes af Beboerne: GráG. 14715; ef maðr ersóttr um göngumanns eldi, þá skalhann beiða sér 5 búa sína bjargkviðar,at hann hugði at sá fœri réttleiðisGráG. 14618; elligar skal (þat fé) hafatil þurftar þeim ómögum öðrum, erþar eigo at fara í því þingi eða umþau þing GrG. I, 8614; farandi kona =farandkona Nj. 44 &vl; jvf t. fahrendeschüler og Udtrykkene Fant, Reisendehvormed man i Norge betegner omstrei- fende Betlere (jvf E. Sundts Beretningom Fante- eller Landstrygerfolket s.413 fg. 1636); undertiden bruges Præs.Part. farandi i denne Betydning som etoverflødigt Tillæg ved Ord, som betegne en Bevægelse. f. Ex. koma farandi Klm.3828; HomiL. 15320; EG. 60 (13528);einn morginn snemma sá Sigrfljóð útok kom inn farandi Flat. II, 999; om Ord, Underretning: orð ferr, er ummunn líðr dvs. er et Ord sagt, saa kom- mer det nok videre, Vápnf. 151; jvfFm. IV, 27910; hyggja nú gótt til, atengi njósn muni fyrir þeim hafa faritFlat. II, 1259; um konu þá flaut okfór ferligt úorðan Hom. 1555; om et Forhold som finder Sted: fyrir þýðu þá,er þeirra fór á meðal Hom. 1559. 2) sætte sig i Bevægelse for at komme fraeller til et Sted; farit hvergi héðanfyrr, en gótt er veðr Flat. II, 995; farþú hingat til mín, segir hann; hóngékk þegar til hans Nj. 1 (214); fórusíðan út eptir ánni til hafs EG. 19(3618); mítt ráð er þat, at hann fari orlandi á brott EG. 18 (3416); vil ek farahvert er þú beiðir dvs. hvorhen du begjæ- rer, Fm. VII, 12418; hann var svámikill maðr vexti, at engi hestr máttibera hann, ok gékk hann hvargi semhann fór dvs. hvor han saa end reiste hen, Hkr. 6523; vildi hón fara á fund Haraldskonungs Fris. 616 (Hkr. 7815); þat samakveld, er Ívar af Fljóðum hafði faritaf fund Sigurðar Fm. VII, 1266; med Reisens Maal tilføiet i Gen. þessir munovera nökkurs farandi menn dvs. Mændsom ere paa Reise til et eller andet Sted, Flat. II, 48322; med Veien eller Reisen, paa hvilken nogen færdes, tilføiet i Akk.fara landveg it œfra of Gautland OH.1704 (Flat. II, 28527); hvat berr tilþess, er þú vilt at ek fari þessa leiðFbr. 3115 jvf 12. 22; fóru þeir meirr útleiðen þjóðleið, þegar er svá mátti dvs. for- saavidt det lod sig gjøre, OH. 1164; hannvil fara ferð sína ok bíða eigi lengr EG.76 (18320); Þórir kallaði eptir þeim: faritnú vel ok komit hér, er þér farit aptr; a.svaraði, at svá skyldi vera, fara þeirþá leið sína OH. 11412 (Flat. II, 22818);med Veien tilføiet i Gen. er hann varbúinn ok byr gaf, þá sigldi hann suðrmeð landi, fara þeir ferðar sínnar OH.1163 (= Flat. II, 2308); fóru síðanhvárirtveggja leiðar sínnar OH. 12425jvf Flat. II, 23838; med Veien tilføiet i Dat.: menn eiga at fara dróttinsdagförum sínum GráG. 2820; ef maðr ferrför sínni dróttinsdag GráG. 3019; eshann kom heim af förnum vegi dvs. af en Reise, HeilaG. I, 22931; ef maðr andastá förnum vegi dvs. underveis, paa Veien, GrG. I, 111; fundust þeir á förnum vegi- við Helgahvál Flóam. 18 (13831); sváberr til ferð hans, at um farinn veg (dvs.paa Veien, underveis) snýr hann í borgGabaon til gistingar Stj. 38427 (Domm.19, 14 fg); lítlu síðarr kom Hallr Þ.þangat um farinn veg SturL. I, 5414;med Reisens Anledning tilføiet i Akk. skyld er för at fara nauðsyn munk-lífisins HeilaG. I, 1843; med Reisen, dens Beskaffenhed, Hensigt, Udfald, til- føiet i Akk. þá för fer ek eigi Fld. II,16522; þat er erendi mítt hingat, at vérförum bónorðsför Nj. 98 (14826); kvaztætla at fara stefnuför til Torfa Harð.10 (2614); aldri er verri för farin néhæðiligri EL. 5940; þeir vóru þá búnirat fara sendiförna OH. 5237 jvf 20; þatmun sannara at bœta fyrir þá menn,er fólskuferð þessa fóru með mérSturL. I, 27834; fara vánda ferð Fm.IX, 28223; mun þat vera þín gæfuför,ef þú ferr góða för Herv. 3255; elligarmunu vér fara allir saman förina (dvs.dele Skjæbne med hinanden) félagarFlat. I, 20118; son þínn fór ønga sigr-för í móti Ólafi konungi OH. 10723;ogsaa med Dat. vilda ek, at þú fœrir. engum slysförum Fbr. 3117; bœndrmunu því verrum förum fara fyrir oss, sem þeir eru fleiri saman Fm. VIII, 12524; fara frjáls manns förum GuL. 616 fgg; fara dagfari, náttfari, se under dagfar, nátt-far; fara fullum dagleiðum GrG. I,9010; fara vaflanarförum GrG. I, 13926; GráG. 1465; fara liði sínu dvs. med sineFolk, sit Mandskab, Fm. I, 11026; fara bygðum sínum, vistum til e-s staðar Nj.98 (15122); VígL. 8214; fara málum á hendr e-m dvs. sagsøge en, Laxd. 35 (907); med Reisens Hensigt udtrykt vedet følgende Infinitiv: fóru nú hvárir-tveggju at taka hesta sína SturL. II, 1426; þér vilit fara at starfa at hvöl- um Flat. II, 9914; margir menn fóru at finna Gunnar Nj. 33 (486). 3) give sig i Færd med at, give sig til at, medfølgende Inf. dels med, dels uden etsamme foregaaende at, og det ikke alenehvor man virkelig sætter sig i en visBevægelse for at gjøre noget, men ogsaahvor saadant ikke kan siges at være Til-fælde (jvf ganga 21); allir menn várusofa farnir nema - EG. 60 (13427); féll svá mikill þungi á konunginn, athann varð fyrir hvatvetna fram atganga út í sítt herbergi ok sofa fara (&vl herbergi at sofa) Ridd. 7512; er þeir lágu á sléttum velli, þá sá þeir þat ekki, er leita fóro Fm. X, 24021;var leita farit Post. 67430; en er þau höfðu skamma hríð á samt verit, fór Björn at deyja Krók. 158; hvat um langt! deyja fór hún, lítlu síðarr til graptar búin Pr. 41230. 4) fare ud eller bort fra det Sted hvor man harsit Tilhold eller for Øieblikket opholdersig; þá fór hann at sitja nauðsynja sínna ok dreit or sér iðrunum öllum, ok þar fór lífit hans með dvs. og der gikhans Liv med, gik Livet bort fra hamsamme Vei og til samme Tid som iðrin, HeilaG. I, 60936 ; Solen siges at være farin, naar den har begyndt at vise sigpaa Himmelen efter at være udgangenfra det Sted, hvor den har været omNatten efter sin Nedgang, hvor den setz (Eb. 34 L. 316 ; HeilaG. I, 895); þá var dagr allljóss ok sól farin Eb. 45 (8719); sól var skamt farin um morguninn SturL. II, 5329; Sturla vaknaði þá, ersól var lítt farin SturL. I, 37311; fara þeir ok um nóttina alla ok koma, ersól var skamt farin, á nökkura lítla hæð Pr. 28619; sól er enn skamt farin Didr. 102. Især bruges fara i den Hilsen man henvender til en bortreisende i Mod-sætning til, at den bortreisende brugerVerbet lifa, vera: fara síðan á burt - ok biðja bónda vel lifa, en hann bað þá vel fara GísL. 5330; er skipit seig fram hjá flotanum, þá mælti konungr,er hann kendi Bersa -, farit heilir,Bersi! hann svarar: verit heilir kon- ungr OH. 4034 ; aldeles i Lighed med den Maade, hvorpaa Lapperne anvendemana diervan (dvs. far heill) i Modsæt-ning til bace diervan (dvs. lif, ver heill); hann mælti ok bað þá vel fara ok heila hittast dvs. bad dem Farvel med Ønske om et lykkeligt Gjensyn OH. 7313 (Flat. II, 8816 ; Fm. IV, 17127); báðuvel fara ok heilan aptr koma Hák.Iv.2395. 5) gaa bort, blive borte, forsvinde;om Menneske, som dør, omkommer: verðrhverr þá at fara, er hann er feigr Grett. 145; týndist skip Asmundar ok fóru þar margir Íslenzkir menn Bp. I, 43611; þar fór nýtr maðr, eða hvat varð hon- um at bana? Vatsd. 24 (3924); þar fór sá maðr, er oss hefir bezt fylgt, okhöfum vér engan jafnhvatan eptir, okvarð hann einn búinn fyrstr at gefa sjalfr viljandi sítt líf fyrir mítt líf SturL. I, 9131 ; jvf Pauli Schimpf und Ernst 423 , hvor Lægen sigen om den syge: erwird fahren, er bleibet nicht, mendisse Ord, der ere sagte om hans Død,opfattes som om de vare at forstaa omTiltrædelse af en Reise; ogsaa om Fæ: skal gefit á 7 nóttum enom næstum þaðan frá, er féit fór (= fór af GrG. I, 3420) GráG. 4317; tungl siges farit naar Maanen har ophørt at lyse: í pakta t/ao/lu er þá talet tunglkoma, er hjá berr naqvat jaþar þess (nL. tungls- ins) hjá sólar jaþre, en þá er faretkallat, er jamfram berr jaþrana tungls ok sólar Rimb. 5623 (1619); er þat (nL. tunglit) þá fullt, er þat er gagnvertsólenne, þá te(k)st enn af smóm þeimtungleno suá, at þat nolgask sólenaunz þá, er faret kallat, er saman berr gongona þeirra Rimb. 67 a6 (3721). 6) være i Gang, foregaa, være paa Færde; hann bauð þat, at koss (dvs. osculum pacis se Du Cange III, 71) skyldi fara Hom. 2057; síðan ferr friðarkoss allra manna á miðli Hom. 20820; um allt annat þat,sem þeirra millum fór (dvs. om alt deresøvrige Mellemværende), varú þau þásátt Dn. XI, 7027; gékk E. í stofu ok fyrir konung ok mælti: lítil er líðandistund, en löng er matmáls stund;konungr leit móti honum; hvat ferr segir konungr Fris. 8016 (Hkr. 10316; Fm. I, 41); þat fór ok með (dvs. det skede, indtraf ogsaa), at Turonsborgar- menn sá ¾ HeilaG. I, 4632. 7) have en vis Skjæbne, tage en vis Gang ellerVending, blive eller være af en vis Be-skaffenhed, som nærmere angives; biskupferr svá - (dvs. det er saaledes medBiskoppen), sem hinn heilagi Gregoriusþáfi váttar af spamönnum, at þeirhöfðu nökkurn tíma spádómsanda oknökkura eigi HeilaG. I, 70438; eptirþat fór á einn hátt Lucrina ok áðrPamphilonia Post. 67016; þegar höfuðitsá þá, þá féllu þeir dauðir niðr, kon-ungr sendir aðra menn þessa erindis,ok fóru þeir sem hinir fyrri Mar. 99117;svá ferr ok hin andliga lækning semhin líkamliga HeilaG. I, 68528; fórþat sem líkligt var, at þú vart vitr-astr &c. EG. 12 (2117); þau tvauhundruð hundraða, sem fóru at skakkadvs. som den ene fik mera at betale for atför, end den anden, SturL. I, 4083;mæltu, at Egill skyldi fara allra mannaarmastr EG. 74 (1804); Jokull baðhann fara þræla armastan Finb. 6014;fara kona ekki ein saman dvs. være frugt-sommelig, = fare með barni (se farameð 4), DpL. 1522; Fld. III, 5768; þáferr þú þess eigi villr (dvs. da er du ikkeuvidende, i Tvil derom), hvárt þær glósurverða rangar eða réttar, er -, ef guðhefir þann anda þér gefit, at - Kgs.1213; svá ferr hann vanstiltr nú, at -Fm. X, 26422; visnaði fótr annarr svá,at hann fór mjök haltr Fm. X, 4207(Ágr. 949); ferr hugrinn þá mjök ras-andi at fylla vilja sínn dvs. Sindet bliverda grebet af en heftig Iver for at faasin Begjæring opfyldt, Pr. 11010; ölmusu-gœði herra biskups fór eigi þverrandadvs. var ikke i Aftagende, Bp. II, 1064;trúi ek, at þat vanabrigði, er ek hefirtekit á þessarri föstu, fari héðan afvaxanda dvs. vil herefter tiltage, Bp. II,16316; í nóg fór ek fékátliga (dvs. jegvar tilfulde glad ved mine Formues-forholde), sem ek var erkidjákn, þá erek tók á hverju ári þrjú hundruðmarka brent Thom. 4031; þótti öllumhörmuligt -, at rík kona ok stórborinskyldi svá hörmuliga fara BarL. 8811;skyldi þetta boð vera at Hlíðarendaok skyldi fara fyrst leyniliga Nj. 33(4917); fór þat ekki leynt dvs. det blevikke nogen Hemmelighed, OH. 1259; ekætla, at ekki þurfi at fara myrkt umþat (dvs. at det ikke behøver at værenogen Hemmelighed), at þú munt kaup-laust heim fara Laxd. 75 (21617); ensvá sem þeir sjá fara kumpána sína(&vl sjá ófarar sínna manna), þá sneruþeir undan ok flýðu Bev. 21639; hvernigætlar þú at fara skuli (hvorledes detskal gaa, blive med) fé þat EG. 61(1391); svá er sagt, at fœri skjöldrinnum síðir, at E. hafði hann með sér íbrúðför, þá er -, þá var spillt skild-inum EG. 82 (20817); nú ferr mínnhagr sem auðnar Partalop. 810; vareigi vænni maðr í veröldu með holdok blóð, hér eptir fór hans vöxtr okafl Clar. 130; sagði - hversu orð fórumeð þeim; eða hversu ætlar þú farahesta atit Nj. 58 (9024); fóru - velrœður með þeim EG. 48 (9519); allirhlutir fóru blíðliga með konungi okjarli Fm. IX, 4127; fór allt á sömuleið sem fyrr OH. 453; upers. ferr dvs.det gaar til paa en vis Maade somnærmere angives: fór þar sem annars-staðar, at allt folkit gékk undir hannFm. IV, 11811; ef svá ferr, sem ek gettil, at þú fáir ekki DpL. 2025; jvf Fm.VI, 35120; ef svá ferr, sem mín orðhorfa til OH. 1896; var þá mest sóttat bóndadóttur, ok svá fór, at hónlézt af þvi Grett. 817; fór svá lengi,at - dvs. det gik længe saaledes at - Ingv.5 (152 b9); Þ. hafði í togi þann hest,sem bein Odds vóru á, ok fór ílla áhonum, kastaði ofan á hverri stunduBp. I, 71214; jvf þaðan af lá aldri afhestinum L. 23; svá þótti honom faraá því skipi um sigling, sem maðr héldiá hverju reipi, þó at hann sæi enganPartalop. 43; O. kvað eigi svá faramundu dvs. at det ikke vilde gaa saale-des, SturL. II, 1797; fór með þeimheldr fáliga dvs. Forholdet mellem demvar temmelig kjøligt, SturL. II, 12112;fór með þeim Þórði stuttliga SturL.II, 14326; fór með þeim vel ok vin-gjarnliga SturL. II, 1712; ogsaa omet Menneskes Gjerning med Personentilføiet i Dativ: vel fara þér orð dvs.du taler vel, GísL. 5520; vel ferr þéreptirleitin ok góðmannliga Harð. 10(2713); Bárði fór þat vel dvs. B. skikkedesig vel i det Stykke, Fm. IX, 47213;upers. e-m ferr vel dvs. en opfører sigvel o. s. v. Fm. VI, 24527. 37119; e-mferr drengiliga, einarðliga Fm. VI,37311. X, 355; með því at biskupi fórsvá röskliga Bp. I, 77210; ámæltiGizzuri mjök um þessar málalyktir,at honum hefði ílla farit SturL. I, 40614(jvf 40525 fgg); ílla ferr þér (dvs. duhandler, opfører dig ilde) Ubbi! ok erþess ván at íllum fari ílla MaG. 2215 fg;vitrlig athöfn ok vel farandi BarL.1147; láta sér vel fara dvs. handle, op-føre sig vel: lát þér fara sem bezt tilBöðvars míns; vel skal mér til hansfara, segir Þorgils SturL. II, 19824; kvaðsér ok eigi minna ætlat mundu, efhann kœmi aptr or þessi ferð, en ekmuna mega skripta yðr eptir maklig-leikum, er nú láta sér verst fara SturL.II, 1035; eigi féll blítt á með þeimÞorgeiri ok Gretti, en Þormóðr létsér vel fara Grett. 1137. Præt. Part.farinn bruges i saadan Betydning somherunder kan henføres, men med Hensyntil saadan dets Anvendelse henvises tilArtiklen farinn. 8) opføre sig, bære sigad paa en eller anden Maade, som nær-mere angives, = láta sér fara vel, íllao. s. v. (se under Nr. 7); þótti honumhann farit hafa lítilmannliga SturL.II, 1464; þvílík er framferð kristinnamanna at vaka til guðs ok -, en Nea-polite fara aðra leið, þeir fást - í leik-um stórum ok - HeilaG. I, 6966. 9) have en Skikkelse, et Udseende, hvis Be-skaffenhed angives ved et tilføiet Adver-bium: standa þar steinar tveir jarð-fastir í miðju harðla stórir, er miklufara hærra en smíðinu heyrði HeilaG.I, 70633; hann hafði hár gult sem silkiok fór fagrliga Fm. VI, 43821; eigiþykkir mér kyrtill þínn fara betr, enstakkr mínn Fld. II, 343; stóð hann í- skinnstakki, er móðir hans hafðigert af dýrshúð, er var ílla skorinn enverr farandi Ridd. 1321; sýndust hennivel gripirnir ok sem bezt farandi, eneigi fémiklir Eb. 50 (934); hans leggirvóru mjök langir ok sterkir, ok sjalfrvar hann mjök ílla farandi Bev. 235&vl 18; forbundet med Personen i Dat. eller med Præp. með eller um, om Klæ-der, hvor der er Tale om, at disse passe envel eller ilde, sidde godt eller slet tilKroppen: ferr eigi vel möttullinn umhana unnustu þína? Mött. 182; ferrhann (nL. mötullinn) með öngum kostivel með yðr Mött. 1311; öll hirðinhafði sét, hversu henni hefði möttull-inn farit Mött. 187 jvf 1124. 10) vederfares, lide noget; hér fór Karla-magnus konungr mikinn skaða afmannatjóni Klm. 4339; lagði at honumfyrst Sveinn með 30 skipa ok fórmanntjón mikla Fm. X, 39420 (Ágr.3915); þóttust hafa látið höfðingjann enfarit sjalfir sneypu SturL. I, 21836; jvf. 182;Ridd17 Alexander, er aldrigi fórhér til úsigr . 137;Alex23 eptir þámiklu svívirðing, er Jamund fór fyrirnjósnarmönnum keisarans . 163;Klm14þá er vér höfðum farit úsigr fyrirÓlafi konungi . 53 (110);Eg8 farahneykju . 19;Hrafnk2 hann mun þáþykkjast víst vita, at þú ert sannrkonungsson, ef þú ferr önga skýjo (&vlslysför) fyrir honum . 80. Konr19 11);befare, overfare, fare hen over nogethann hafði lengi farit bæði fjöll ok dala. 104;Barl7 ferr nú mörg lönd okstórar merkr . II, 540;Fld23 ;især med et Ord tilføiet i Dativ, som betegner dethvormed man farer frem, det som manunder sin Faren lader gaa hen over etSted Herbert - hafði sét ok höndumfarit (dvs. ) þettamed Hænderne berørtklæði . I, 703;Heilag10 hann er beztrlæknir hér, ok bið hann fara höndummeinit . II, 162 (jvf fara hönd-Heilag39um um e-n . 31);Fbr8 gékk síðan áland upp með liði sínu ok fór alltherskildi . I, 131 (jvf fór austanFm19um Gautland herskildi . I, 114;Flat22fór allt með hernaði . 28);Fsk4 atland þetta allt myndi herskildi farit. 162;OH33 fara land eldi, brandi () . VII, 41. 46. ;iVersFm164 indhente12) en ef - renna allir eptir þeim mannitil skógs, er víg vakti, nú verðr hannfarinn, þá - . 4, 10;Frost2 .Landsl4, 8;9 hann - reið eptir þeim ok gatfarit þá út frá Svelgsá . 35 (63);Eb20jvf . I, 498;Heilag10 . 498;Post33 .El42;16 a. - varð þeirra skjótastr okgetr farit sveininn . 52 (160);Laxd15 erhann sá Flovent elta son sínn Kordybanok hafði mjök farit hann, skundaðihann - . 146. (e-u);Flov40 fare ilde med,13) mishandle noget fyrir hví viltu,(Nero!) fara borg várri í dauða heilagsPetrus . 315;Post35 sér þvert veðr atfara skipinu með miklum stormi .Alex67; menn sá ek þá, er mjök höfðuhungri farit hörund dvs. , . 71;spæget sit Kjød med FasteSól farast . dvs. : ábyrgist hann, ef fé hins treðzv. rtage Skadeat heyveno eða fær skaþa af húseno;- ef fé hins hefir troþiz eða farez áþá lund, sem nú var tínt - .Grág468;4 ferst nú vinátta ykkur frá því,er þú settir hann yfir allt þítt góz. 12. farinn. , = fyrirfara,Band8Jvf. fordærve,14) gjøre Ende paa noget annarr () vildi faram. Dat.nL. Judasmanndóminum en annarr ()nL. Ariusvildi eyða guðdóminum . 769;Post10fjándinn fýsist at fara þessum kalik. 13;Æf15 hann lézt iðrask þess, erhann hafði skapðan manninn, ok fórhann þá lífi náliga allra mannannameð vatni, nema þeirra er -, en núlífgar hann alla mennina fyr vatnok helgan anda . LXVIII;Frump4hverr þik hvatti - mínu fjörvi atfara . 5;Fafn jvf . 57;Lok skal hannheldr eta (kjöt) en fara öndu sínnifyrir matleysi . I, 33;Grg23 láttu hansöndu farit . 25;Sigdrif synir Herodisþess, er börnum lét fara . 13Homil20(jvf );Matth. 2, 16 lá fyrir Karlsárósikvikvendi eitt, margygr var kallat -ok hafði margum manni farit . 14;OHm5fara sér (sjalfr) dvs. , . 228;forkorte, gjøre Ende paasit eget LivHerv9 . I, 504;Flat18farast, . ;v. ra) forgaa, tage Ende, tilintet-gjøres er grjótit ferst dvs. da det er forbimed, man ikke har mere af Stenene() . I,som brugtes til KastevaabenFlat174;10 sá ljós svá mikit koma af himni,at öll fórust myrkr nætrinnar .HeilagI, 177;27 sá kallask sonr, es heldr okstýrir ollo, at eigi faresk . 55;Elucid14mon heimr farask til loks dvs. . 71;aldelesforgaa?Elucid25 hann skal standaþá, er bæði himinn ok jörð hefir farizt. I, 78;SE21 G. lék skáktafl ok hanstafl var mjök svá (dvs. ) farit, þánæstenspurði hann, ef nökkurr kunni ráð tilat leggja . 222;Herv24 þótt ek segjaþat -, at hann muni á fárra vetrafresti dauðr vera ok farit allt hansríki . 189;OH5 þat sama kveld fórust600 Vindaskipa - . XI, 369.Fm18;b) omkomme þó er rétt at nýta (kvikfé),þótt eigi láti sjalfir af, ef maðr veithvat verðr, hvárt sem er, at fersk ívötnum eða drepa skriður . 43Grág14(. I, 34);Grg16 hyggit þér at kostiyðrum, at eigi farizt þér með Ypolitidróttni yðrum . I, 431;Heilag6 skulumvér þar til leggja allan várn kost okkvikendi at veita mönnunum lífsbjörg -,heldr en láta þá farast af sulti .FmII, 226 (jvf . I, 437);25Flat38 fellrfjöldi manns í díkit ok farast þar. II, 125. ef þeir menn fara syknu sínniFlat11 forbryde, forspilde,15)ved Brøde paadrage sig Tab af noget,m. Dat.þeirri, er þeim var lofuð, þá skal -. I, 95;Grg23 þat ero lög -, ef maðrþyrmir eigi griðum, at sá maðr erútlagr fyrir endilangan Noreg fram,ok ferr bæði löndum sínum ok lausafé. I, 205. Grg23 fara e-u dvs. ;16)væreopfyldt af noget levende, som bevægersig deri eller derpaa, vrimle, mylre, kryaf noget möðkum fór hann allr .Gyð83. , = fœra;30 føre17) þá er hónkom or (hvernum), vildi menn farahana af skónum . I, 342. Bp32 farast18). ferst e-m vel, íllav. ri Forbindelsen dvs. : geta þess oko. s. v.det gaar en vel, ilde paa enReise, en elliptisk Talemaade, hvis Op-rindelse og egentlige Betydning sees afdet fuldstændige Udtryksumir menn, at ekki farist vel þeimmönnum vegrinn, er með fé fara .FmII, 81 (jvf . I, 341);14Flat23 þeim fórstsíðan vel til Björgynjar . IX, 307;Fm26þar eptir leiddi hann postolann tilskips ok bað honum vel farast .Post48;14 þeim Agli fórst vel ok kómu afhafi í Borgarfjörð . 60 (138);Eg11mönnum fórst eigi vel um fenit .FmVII, 149;17 er hann sá, hversu Stein-grími hafði farizt . 16;Vem84 jvf .Nj58 (90);18 . I, 712. - fara á e-n dvs. : sigu saman augu þá, er dauðinnBp18. 24Med Præp.og Adv.á:komme overenfór á . 76 (jvf . I, 198).Jómsv10Flat33- af: fara af (klæðum), ,1)afføre sig= fara or, fara Ketill fórmods.í:ekki af klæðum hina fyrstu nótt, erþau kvómu í eina sæng . II, 124;Fld8fóru þeir - af klæðum ok á sund .FldII, 244;18 menn höfðu áðr farit afklæðunum fyrir hita sakir . 74Jómsv2jvf . I, 192;Flat12 Þ. ferr af kápunni. 93 (143);Nj26 jvf . 3;Vígagl57 faraaf brynjunni . I, 268;Sturl4 fara2)af dvs. (jvf fara 4), = fara framdø(jvf láta af, leggja af, taka af): þaðanfrá, er fé fór af (= fór . 43, fara 16) . I, 34;Grág17seunderGrg20 hann skal- sýna þeim hold ok húðir þess fjár,er af er farit . 260. - Grág9at: 1)fara at e-m dvs. (jvf atför): kvað sér sagt,angribe, anfalde, kommetil en paa fiendtlig Maade eller for atskade hamat þeir undan Þrihyrningi ætluðu atfara at honum . 60 (93) jvf 77Nj10(114);3 eigi mundi í annat sinn vænnaat fara at jarlinum (= veita jarli atför) . I, 64;L. 11Flat18 er m. sér ófriðat sér fara . I, 37;Heilag25 er dauðifór at honum . II, 633 (jvfHeilag6. 76 fara á 1). Jómsv10under fara2)at e-u dvs. :bryde sig om, ænse nogetK. fór ekki - sæng ( fara af);se underhún fór ekki at því ok samdist bráttmeð þeim . II, 124 fgg;Fld8 hann ersvá reiðr, at -; ekki munu vér at þvífara, segir Helgi . 89 (133);Nj22 fariðekki at því, þótt hón mælist um hör-muliga . VI, 351;Fm26 ekki mun núfarit at því, hverja virðing þú leggr á. II, 88;Sturl13 H. mælti - til Þórðar:er slíkt vel fallit at launa þér síðarr;Þórðr kvað nú eigi mundu at þvífarit verða . II, 142;Sturl6 jvf .Hænsn3 (130);14 þó at n. biskup vildi annanheldr hafa, þá munu vér Birkibeinarlítt at því fara . VIII, 313;Fm23 ekkifer ek at, þótt þú hafir svelt þik tilfjár ok faðir þínn . 11 (18). Nj24 fara3)at e-u dvs. : víkingar nökkurir þeir, sembegive sig afsted for at opsøgenogetfóru at féföngum . VII, 78;Fm23 smala-maðr Bolla fór at fé snemma ummorguninn uppi í hlíðinni . 52Laxd(160). 2 fara at e-u dvs. , = fara með (e-t)4)befatte sig,give sig af med noget3: hann () var svá fársnL. Mercuriusfullr ok svika, at hann fór at flærðeinni at stela ok ljúga . 16;Hb10 núskulu vér fara at ráðum við þá .Eg78 (188). 25 fara at e-u dvs. 5)bære sigad med noget paa en eller anden Maade: eigi skal skíra barn í annat sinn, effyrr var rétt at skírn farit . I, 72Grg(. 6);Grág10 fara at dvs. : ek sé -, at þúogsaauden følgende Dat.bære sig adhefir efni til at verða mikill maðr okmáttugr, spari þat nú eigi við þik okhlyð mér nú vandliga, ok man ekkenna þér, hversu þú skalt at fara. 4;Alex5 skal hann gjalda -, ef hannhefir svá at virðingu látit fara ok atfjártekju sem nú er talit, en ef eigi ersvá at farit, þá - . 91;Grág20 réðu, hversuat skyldi fara . 77 (114);Nj3 fara mjúk-liga at við e-n . VII, 17;Fm25 Þ. vildi,at fyrst væri með vægð at farit okláta boð bjóða . 146. OH6 fara at6)e-u dvs. : sá þeirgaa, pege i en vis Retning, gaaud paa noget som den Slutning ellerVirkning, som følger derafmenn fara at bœnum marga, ok riðuok vóru búnir skrautliga; þá mæltibúandi: eigi veit ek glöggt, at hvíþetta f/,e/r ( ferr), ek veit ekki vánirforkonungs . 104;o. s. v.Mork11 ek heitiStúfr, segir hann; konungr mælti: þóvarð ónafnligt, eða hvers son ertu?hann segir: ek emk Kattar son; alltferr nú at eino, segir konungr .Mork104. 23 fara e-n veg at dvs. : fór þá at ílla7)gaa, gaatil paa en Vis Maadeok úhœfiliga . II, 380;Flat22 hér ferrvænt at, ok kann vera, at eigi farifjarri því, sem þú gazt til . 143Nj(232);13 :med tilføiet Personens Dativfullgörla veit guð sjalfr, hversu hverj-um manni man at fara () í kostan hverri,hvorledes detvil gaa ethvert Menneskeer djöfullinn kostar mannkynsens .Hom199;9 Íslendingi fór ílla at, ok týndifénu . VI, 272;Fm5 veit ek eigi, atmönnum fari nú betr at, en þá ermenn fóru eigi með slíkt ()som at faste. 77;Grett9 hann gékk at ok settistniðr at fótum henni ok spurði hana,hversu henni fœri at . I, 199;Bp27 íllahefir mér at farit, því at vant var þrjá-tigi ásauðar nær viku . 8;Hrafnk20hversu hefir þér at farit (= .Vulgquid egisti) . 424 (). -Stj36Ruth 3, 16 eptir: fara eptir e-m dvs. (1)fare i ensSpor, saaledes at man følger efter hampaa samme Vei, som han har faretse eptir 3): kvíuðu hann fram á hamarnökkurn; hann hratt þar fram af hest-inum ok hljóp þar sjalfr eptir; - enenginn þeirra vildi þar eptir fara .SturlII, 22. 15 fara eptir e-u dvs. , =2)fare afstedfor at søge efter noget, hente nogetfara at 3 ( eptir 4): s. goði fór eptirselíkinu . 56 (103);Eb3 tak þú hesta okeyki ok förum eptir þeim Grími okHelga ( í valnum) . 26;som liggeDpl13Jón karl sagði, at eptir presti skyldifara . II, 96;Sturl22 fara eptir vatni. II, 657. Heilag12 fara eptir dvs.3) (jvf frétta, leita,undersøge, udspørgespyrja eptir): fari prestr síðan eptireinvirðuliga, ef hann vil syndir sínarþá skriptbornar afsegja sér . 255Stat1jvf &vl; er hann kom í sæng, mæltiSifka: hví eru þér úkátr? - segitmér; konungr segir: vandi er mér atsegja þetta, því at þar liggr líf míttvið, ef eigi er leynt; hón kvez leynamundu, ok gerist blíð við hann ok fóreptir ástsamliga . 330;Herv5 bróðir kveztekki kunna at segja þar af; heilagr faðirferr þá eptir allt harðara ok bað hannsegja . II, 653. Heilag7 fara eptir4)e-u dvs. : engi vildi eptirrette sig efter, være i Overens-stemmelse med nogetöðrum fara dvs. , . 8 (160 a);den ene vilde ikke rette sig efter den andenIngv14hann vil at eins eptir líkamanum framfara ok lifa . 55;Stj13 hón er kvennavænst, ok þar eptir ferr önnur hennarlist ok athæfi .* 38. Mag fara eptir5)dvs. : þœtti mér ekki mikils vert umkomme bagefter, følge eller kommeefterþetta, -, ef nú fœri eigi hér hit meiraeptir . 18 (34);Eg12 þar eptir fór, athann tók trú . I, 658;Heilag24 honumþótti þat íll tíðindi, ok sagði þá hitmeira mundu eptir fara . 34 (94);Trój20fyrir þessum tíðindum, er hér faraeptir, urðu margir fyrirburðir .SturlII, 369;28 þat skýra þau orð, er eptirfara dvs. , . 72. -de følgende OrdLeif12 fara fjarri dvs. , = vera fjarri, fjarri:være langt borte,være langt framods.vera nær: þat ferr fjarri dvs. , . 89 (134);det erlangt fra at være Tilfælde, det forholder sig ingenlunde saaNj24 .Fm7 (104);5 . 8;Krók21 fór þat fjarri umsvá stórættaðan mann (dvs. ), at ek vildi, at hanndet var langtfra at være Tilfælde med en Mand afsaa fornem Slægtbæri þrælsnafn . 6 (7);Laxd10 þat munfjarri fara, at ek láta laust þat ríki. 58;OH4 eigi fór fjarri getu mínnidvs. ,det gik som jeg tænkte, formodede . VI, 104;Fm1 ferr e-m fjarri um e-tdvs. : eigi er ekdet er langt fra at noget kan lykkes en, at han formaar detjafngótt skald sem Þ., en þá mun mérfirst um fara, ef ek er eigi við staddryrkisefnin . VI, 362;Fm20 mun öllumfirst fara um tafl við hann .* 40;Mag6nú sé ek eigi, at mér mætti firr umfara en þér, þótt ek rísa varla orrekkju . 174;Grett26 fara þá menn ímillum þeirra ok leituðu um sættir,ok fór því firr, sem lengr var umtalat (jvf var því firr um sættir, erfleira var um talat . II, 141)Sturl17. II, 235. - Sturl31fram: , = koma fram;1)kommefrem hann skal tínagögn þau öll, er til varnar hafafram farit . I, 72 (jvf fœra framGrg13vörn); spyrr hvat þar fari fram málummanna; honum er sagt, at sum várudœmd en sum búin til reifingar .Band17. 21 fara fram dvs. gékk hann ok fram fór2)vedblive at gaafremad, fig.guðligan veg . 55. Stj34 fara fram dvs.3) eptir ;bære sig ad, indrette sin Adfærd paa en visMaade, med det, som afgiver Regelenderfor, tilføiet med Præp.og føl-gende Dativ eller med Dativ alene hannvil at eins eptir líkamanum fram faraok lifa . 55;Stj13 mínum ráðum vil ekfram fara, hvert tilstilli hafa skal; - -kvað hans ráðum vilja fram fara .OH54;21. 27 jvf . 3 (5);Nj12 kvazt meirr hansráðum skyldu fram fara þaðan af, enþar til . 44 (66);Nj12 segir honum,hversu þeir fóru fram dvs. , . II, 85;hvorledes debare sig adSturl26 kváðu þatengu gegna ok fóru sínu fram dvs. , . 34 (94).sagdeat det intet havde at betyde, og gjordeefter sin egen ViljeTrój22 ferr e-u fram dvs. : því fór fram4)upers.noget er for-haanden eller foregaarum hans ráð (dvs. ), at hann tók at lifa úgrandvarligadet gik saaledes medham. 1076;Mar13 ferr því fram eptir tíma,at hann leggst í káð ok náttdrykkjur. 486;Post19 nú ferr tveimr sögnumfram dvs. ,nu er der to Ting at fortælle . I, 35;Sturl13 er því ferr (= þat ferr,svá ferr, jvf ) fram um hríð, þáNr. 7finnr Sveinn . XI, 108o. s. v.Fm23(.* 93). Jomsv25 fara e-t fram dvs. : hvat er hann fram5)fore-tage sig, gjøre nogetferr, samþykkja allir gjarna .HeilagII, 76;10 skal þessu næst segja, hvatþeir fara fram -, er sendust til her-búða keisarans . 195;Klm3 spyrr hann,hvat nú sé framfaranda dvs. , . 144;hvad dernu er at gjøreKlm28 reikna ekþá í banni, ok þeim vil ek ekki sam-neyta fyrr, en þeir eru leystir, enmeð því at þér kennist eigi, at þérhafit þat boðit (dvs. fordi I ikke villeerkjende, at det er skeet efter eders Be-), mun ek eigi þat fram farafalingmóti yðr . I, 861. Bp27 fara fram6)móti e-m dvs. : fór síðan síra Þorkell afoptræde mod en som hansModstandervárri halfu fram á mót honum ok hansþrjózku et ad ultimum sententiamexcommunicationis tulit in eum .DNIX, 97;14 só framt sem þeir vilja eigi,at vér farim móti þeim fram eptir þí,sem lög heilagrar kirkju krefja .DNIX, 116. 11 fara fram dvs. :7)fuldbyrdes,have Fremgang, komme til Udførelseef þetta stórræði skal fram fara attaka Ólaf Eiríksson af ríkinu .OH89;2 vildu þeir - drepa karl, en als-völdugr - lét þat eigi fram fara .Klm1;10 ef annattveggja ()af de trolovedeverðr sjúkt eða sárt, þá skal bíða 12mánaði, gera þá annattveggja, látafram fara þat ráð við þau mein, er áeru orðin, eða segja í sundr festum. 51;Gul23 ef eigi kemr fram féit svásem mælt er, er þeim manni rétt, er-, at nefna vátta at, at eigi ferrgjald fram (í gjalddaga) . I, 19;Grg29drekka þeir veizluna ok ferr hón velfram . 6 (11);Nj3 fór þat (boð) velfram . 65 (99). Nj28 fara fram dvs.8): minntist konungs-foregaa, ske, hændesins byrli á um síðir, hvat er framhafði farit með þeim Joseph í myrkva-stofunni . 202;Stj6 (jvf): ferr svá fram allt til várs .ogsaa upers.Nr. 3Nj6 (11);6 fór svá fram hit fyrsta sumar. 84 (211);Eg10 ferr svá fram öll þaumisseri . 88 (131). Nj7 fara fram9)dvs. : sælur þessagaa hen, gaa bortframfaranda lífs dvs. , . 58;dette forgjængeligeLivs LyksalighederHom7 fram-farinn dvs. : at sjá svá fagran lík-dødama framfarins manns ok síns herra. X, 149 &vl 9;Fm hinn framfarni dvs. (= framgengni fram-den dødeL. 18,liðni ), . 674. - L. 38Post25fyrir: 1)fara fyrir e-t dvs. : fari sá fyrir níðing, er -gaa, passere, anseesfor noget. 407 jvf 412. Klm915 farast fyrir2)dvs. , = fyrir-ikke komme til Udførelsefarast, fara fram 6: fórst þatmods.fyrir dvs. , . 88 (131);det skede ikke, der blev ikke nogetderafNj10 . II, 530.Heilag16- fara hjá sér dvs. hjá:holde sig forsig selv udenfor Samkvem med andre: hann fór hjá sér ok talaði við sjalfansik . 53 (98);Eb17 jvf hjámálL. - í: fara í e-t dvs. : fara í tunnu . 89 (133);1)gaa ind i noget for der attage PladsNj13fara í sæng, rekkju . 6. 7;Partalop134. 14. II, 190;Flat20 fara í sess, sæti .Vafþr9; . 88 (129);Nj15 fara í sleða .Dpl8;21 med et af Legemets Lemmer tilføiet dvs. : í hjalmi eða undir viðkesti,i Dat.komme ind dermed, stikke detind i nogetþar er eigi má hendi í fara . 15,Frost16. 3 fara í e-t () dvs. : síðan fóru menn í klæði sín2)Klæderiføre signoget. I, 64 jvf 397;Sturl115 . 112 (170);Nj13. II, 438;Flat17 . I, 565;Heilag18 fór núí klæðnað (= klæðin ) .s. 2722Ljósv18;136 fara í feld . 8 (jvf );Vígagl28s.9217 fara í brynju . 16;Ghe .FlatIII, 418;13 fara í vápn, vápnföt .SturlI, 255;13 . I, 139. Fld8 fara í e-t3)dvs. :overgaa i en vis Stilling, Tilstandþá fóru brýnn hans í lag . 55Eg(116 );11fvf.1 fara í fors dvs. , . 1. 19 fg;blive heftigtil SindsÆf9518 fara í vöxtdvs. (jvf fara vax-voxe, tiltage, forøgesandi): gerist brátt mikit mannfall afhváromtveggjom ok svá fór þat skjóttí vöxt, at - . 141;Alex2 jarl skipaðisvá atlögunni til bœjarins, at hannlét fyrst fara skip sítt, þar næst þau2, er næst vóru, þá 3, þá 4, ok fórsvá í vöxt æ meðan til vannst .FmIX, 430. 4 fara í e-t dvs. : fara í hernað,4)give sig iFærd med en Gjerningvíking . 29 (41);Nj18 . 49 (100);Eg8fara í mannjöfnuð . 5 (214). Gunl13 5)fara í e-t dvs. : jörð ertublive til nogetok skaldu í jörð fara . 27 ();Leif141 Mos.3, 19; Sir. 17, 31 sumir mennupers.Odds géngu út or stofunni þegar þeirsá, í hvat fór dvs. , . II, 182;hvad det blev til,hvorledes det gikSturl33 fórnú í fjándskap ok heitan af hvárum-tveggjum . II, 2;Sturl23 nú ferr í úvæntefni dvs. , . 302 (= . VII,nu ser det ud til at blive ilde,gaa ildeFris18Fm165; jvf . 191). 22Mork26 fara í dvs.6);indtræffe, forefalde, ske hermdi Judasöll orð ok atvik, hversu farit höfðumeðr þeim Joseph -, ok eigi síðrhvat í fór með þeim feðgum, áðr þeirféngu feðr síns orlof . 219;Stj9 alltþat, er í hafði farit um nóttina .FldII, 551. - 29með: fara með e-m1)dvs. : ek skal með yðr farafare, reise, færdes sammen med en, i hans Følgemeð allan mínn styrk . 253;Bev24 baðhann fara heim með sér . 26;Dpl23segir hann, at honum lízt vel á hanaok ætlar víst, at hún skuli með honumfara (= fylgja honum, vera hans fylgis-kona) . I, 247. Fld28 fara með e-t2)dvs. : nú munu við Bárðr -tage, føre noget med sig paa Veien,til et Stednáttsæta líkin, en þér farit með þá, erlífs eru, ok vinnit þeim beina .Dpl26;20 fór Bárðr með líkin . 26.Dpl27 fara með e-t e-u dvs. :3)ellergive sigaf med, sysle eller befatte sig med nogetþeir H. áttu goðorð báðir saman, okfór H. með goðorðit . 8;Dpl4 þatskip lætr Þ. búa ok fékk til húskarlameð at fara . 17 (31);Eg9 H. fór mjökmeð saksóknir ok tók mjök sakir áþingmenn Helga Ásbjarnasonar .Dpl11;14 Þ. var frœðimaðr mikill ok fórmjök með sögur . I, 8;Sturl27 ef maðrferr með galdra eða fjölkyngi, fordæðu-skap . 27 fgg (. I, 22 fgg);Grág15Grg26þú ferr með spott ok háð . 44 (66);Nj9með engi rán vil ek fara . 47 (73);Nj24ef maðr ferr með dagakaup . I,Grg133;3 þau vóru gjörfiligir menn okfóru með verkakaup . I, 42;Sturl5 prestrsá var svá fávíss, at hann mátti eigimeð tíðir fara . 126;Mar29 páfinn sjalfrbannsettir á hvorjum tolfmánaðum allaþá, sem með þí fara ( at byggjanL.dautt fé á leigu) . II, 485;NL4 þessirmenn fara með hlátri ok gapi .Nj137 (220);1 vant þykkir oss með slíkuat fara -, er slíkir ofreflismenn eiguí hlut . 49 (75). Nj25 fara með e-u4) e-t dvs. : sá maðr, er meðellerhave noget i sin Besiddelseeller hos sig, havearfinum ferr . 94;Grág4 eignaðist Ólafrkonungr þau lönd, er þeir fóru með. IV, 239;Fm22 fara með barni, meðbarn dvs. , = faravære frugtsommeligeigi ein saman () . 88se s. 309 a24Nj(130);1 . II, 84;Sturl24 hón fór þá meðsveinbarn . 109;Mar23 þá var Arnþrúðrólétt - ok fór hón þá með sveinþann, er - . I, 437;Bp19 nálgaðist sútíð, at hón mundi barn fœða þat, erhón fór með . 122. Mar20 fara með5)e-u, með e-t dvs. (jvf með-behandle noget, fareeller bære sig ad med noget paa en visMaade, som særskilt angivesferð): G. fór nú með öllu sem honumvar til kennt . 65 (100);Nj13 skoluþeir svá fara með því fé -, sem áðrvar tínt . I, 243 jvf 243;Grg1216 skalhann svá fara með málum sem (dvs.) hann sé sjúkrsom i det Tilfælde at. I, 59;Grg5 sögðu þeir, at hann fœriílla með sýslunni . 17 (31);Eg25 sagðihann, hversu þeir skyldi fara meðvápnum sínum, ef þeir kvæmi tilorrostu . IX, 509;Fm21 fara með hátt-um sínum e-n veg dvs. : vel fórtu með háttumopføre sig paaen vis Maadeþínum, er þú vart með oss . 16Eg(29);21 fara með sér e-n veg dvs. :d. s.undarliga fara þessir munkar með sér. VI, 188;Fm6 Hrafn fór vel með sér. VI, 109;Fm23 hann gengr mest millum() ok fór vel með sér .de stridendeSturlI, 250;4 ferr með þenna með meiragrimmleik, en (með) hina fyrri .Gyð8;1 sagði hann Finn eigi fara vægiligameð Þór . I, 392;Flat23 þú munt beztok hógligast með hann fara, er hanner fótlama . 136 (219);Nj12 jvf .Dpl26. 18 ferr með þeim e-n veg6)upers.dvs. : ferr með þeim heldr fáliga .der finder et vist Forhold Sted mellem demSturlII, 121. 12 fara með e-n veg dvs. , = fara at 57)bæresig ad paa en vis Maade(jvf meðferð 4): nú skaltu eigi svámeð fara, heldr mun ek hitta þat ráð,at þú munt halda sœri þín . 27;Band5jvf . I, 111;Flat17 hversu skyldir þúþá með fara, ef maðr kallaði til augaþíns . II, 77. - fara niðrFlat32niðr:dvs. : drykkr fórfare, løbe, rinde nedniðr ( af horni) . II, 551. -nL.Fld20 nær: fara nær dvs. fara fjarri: ertu at nökkru1)være nær ved,mods.íþróttamaðr? eigi ferr þat nær (dvs. = ferr þat fjarri) .nei! langtfra,FldII, 542;4 hversu mun þá, ef ek fækannan til at koma í málit með þér,viltu þá til ráða? E. segir: nærr munþá fara dvs. .* 11;i det Tilfælde kunde det lettere ske, lade sig gjøreBand30aldri skal hón spilla okkru vinfengi,segir G., þó man þó svá nær fara,segir n. . 33 (49). Nj21 e-m ferr2)nær um e-t dvs. ferr e-m fjarridet er nær ved, at nogetkan lykkes for en, mods.um e-t: Þórðr segir, at - honum( Agli) mundi eigi nær fara um herað-nL.stjórn, ef hann réði eigi hjúm eðaherbergjum í Reykjaholti . II,Sturl120;12 eigi ferr þér nærr við Gunnar(dvs. ), en Merði mundi við þik .ikke har du bedre for at staa dig mod G.Nj24 (37 fg). 13 ferr e-m nær dvs.3)upers. var honum næren bliver haardt berørt?farit (. robur non erat in eo) .VulgStj492 (). - 321 KonG. 18, 20saman: 1)fara saman dvs. , = styrte sammenlat.collabi, corruere. . 24. Hým fara2)saman dvs. : skal allr fara samanligge i Sammenhæng, udgjøreet samlet Helthvers þeirra landsluti . II, 88;Grg15 jvf. I, 598. SE4 fara saman dvs. : hversu3)passe sammen indbyrdes, med hinandenmun þat saman fara, at þú ríðir drótt-insdag heiman en komir annan dagvikunnar á Þrihyrningshalsa . 125Nj(192);22 þótti þat mjök saman fara,húsakynni eðr húsbúnaðr ok borðbúnaðreðr drykkr ok maðrinn sá, er veitti. II, 301 (. IV, 382), Flat31Fmhvorsaman fara = hœfast við . 175;erOH29hann tók nú leppinn ok bar við hárit(jvf ), ok átti þat allt saman atL. 5fara . 328. Herv26 þat ferr saman4)um e-t, at - dvs. det hænger saaledes -: þat ferr saman um hagi mína -,sammen, forholder sig saaledes med noget,atat ek em lítill ráðagerðamaðr .FlatI, 111. - fara til e-s dvs. : hann fór til svefns29til:give sigi Færd med noget(= fór at sofa) sem aðrir menn umkveldit . 23 (35), jvf ganga tilNj14svefns; hann ferr þá til (dvs. ) ok byrjar sítt efni allt frá upp-giver sigda tilhafi til enda . 48. Æf49 þat ferr svá2)til, at - dvs. -:det gaar saaledes til, atfór þat ok svá til, at hirðin dó síðast .FmX, 212, . II, 7 tiL. -9menFlat23mangler fara um e-t dvs. um:fare hen over noget: fara um fjall . 3;Hm lét hann blása -á vegum ok gatnamótum, at hverr, erþar var um farandi, - . 2;Mött26 hannhafði farit um allt landit . 145;Grett20lét a. þá fara aðra höndina um hann. 30;Dpl18 fara um en-n höndum dvs. (jvf fara 11, farabeføle, stryge en med Hænderneí 1): þá fór hón höndum um hannok kenndi steinsins í kviðinum . I,Bp644;28 féngu menn heilsubót - af því,at hann fór höndum um þá, er sjúkirvóru . 4 (24);Játv7 fara um e-t orðumdvs. : fór hann þar umtale om nogetmörgum fögrum orðum . 146 (248);Nj27jvf . IV, 82. - faraFm19undan:undan dvs. ();undslaa sig, unddrage sigfraat gjøre noget ekki fór Þ. undan athefna Bolla . 59 (172);Laxd29 hvat berrtil, er þú ferr undan at gjöra mérveizluna? . III, 401;Flat22 var þá fastfylgt (dvs. ), en Egill fór undanman trængte stærkt paa medsine Opfordringerá ymsa vega dvs. , . II, 120;med forskjellige Udflug- ter, UndskyldningerSturl41hneigir hón sik at honum djarfliga -ok segist vilja gera játning sína fyrirhonum sjalfum; biskup fór undan o. s. v.. 24 - Æf29upp: fara upp dvs.1): fór þá upp sumrkomme paa Talekveðskaprinn (jvf . I, 245) .Sturl13SturlI, 246. 2 borð fara upp 2)se s. 169 b.39 - fara ur e-u dvs. ()ur:afføre sigKlæder= fara af 1; fara í 2: Þ. satmods.ok farinn or klæðunum, ok ætlaði ílaug . I, 57;Sturl25 fór kona sú orfötum þeim, er hón vildi ekki við verkhafa . I, 337;Bp27 fór hann þá or brók-unum . VII, 202. - fara útFm16út: : dómr ferr1)om de opnævnte Dommereút ( til lögbergs) . I, 51 fg fara útannL.Grg3se s. 251 b. 18 om Reise til Island fra Norge2)og tilgrænsende Lande, mods.. 91. Grág16 (): fóru svá út þessir fim vetr, at3)udløbe, tage Endeom Tidsrumhonum kom aldri guð í hug . 51.Ridd18 (jvf fara 17): svá sem4)trans. uddrivefjándi fari fjánda út, at kalla .HeilagII, 640 (jvf ). - 4Luc. 11, 15útan:fara útan dvs. ,reise østover fra Island . 60 (94);Nj21 . 91. - faraGrág16við:e-n veg við e-t = fara með 5: fór viðhann ílla (= fór með hann ílla )L. 4. I, 56;Sturl1 jvf . I, 295;Heilag22margs á ek minnast, hve við mik fóru- . 3, 55 (57);Sig til þess fara þeirþann veg við þá, at - . 161. -Klm39 fara yfir yfir: ,1)fare hen over noget= fara um e-t: sá ( máni), er ferrnL.menn yfir . 22 jvf 24. 36. Vafþr =2)fara þat barn er hvítt fyrir hærumá:nýalit, en sortnar þá, er aldr ferr yfir. 28. Hb5 : nú er nökkut yfir2)gjennemgaa noget fra Be-gyndelsen til Endenfarit sögu hins sæla Páls postola .Post278;13 nú hefi ek farit yfir þat, ereinkom er oss nauðsynligast hverndag at minnast . 111;Homil17 skjóttyfir at fara dvs. , .kort at fortælleBarl153;2 tók þat í vanda at syngja hverndag fimtán tigum sinna engilliga kveðjuAve Maria, ok er hón átti mart atannast jafnan -, varð hrapalliga atsyngja, er svá var opt yfir farit .Mar108 jvf &vl;9 þeim, er hann ( bœk-nL.ling þenna) hafa yfir farit dvs. , . I, 59.gjennem-læstBp4

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᚱᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary