Fastr

Old Norwegian Dictionary - fastr

Meaning of Old Norwegian word "fastr" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

fastr: fastr, adj. 1) fast, ubevægelig, mods. lauss; A.komst yfir (strengina) með þá flotana, erminni, váru, en sá flotinn, er mestr var,varð fastr Pr. 36216; hann skýtr aptan(dvs. bagfra) á knífsskeptit svá, at örinstendr fast Flat. III, 4069; var öllu góziskipt bæði lausu ok föstu DN. V, 10914;í lausu ok föstu dvs. i Løsøre og faste Eien- domme, DN. IV, 457 (35337); í föstu oklausu d. s. Mar. 105310; Æf. 179; fastrá velli dvs. standhaftig til at gjøre Mod- stand paa Slagmarken, Fm. XI, 2466;vera fastr fyrir dvs. gjøre standhaftig Modstand (mods. bogna), Þ.stang. 5324;ogsaa upers. er fast fyrir dvs. der er ingenVei at komme, ingen Fremgang at haabe, Fm. XI, 3216; Ljósv. 2735; Laxd. 37(10121); Gyð. 3621. 2) bunden, ufri saa- ledes at man ikke har fri Raadighedover sin Person, sine Bevægelser og Hand-linger, med Hensyn til sit Opholdssted;er hún hafði mælt þetta, var Ákifastr við hurðina Fld. III, 58325 (jvfbinda 4); skal hann (nl. skuldarmaðr)þar vera ok fá þá aura, er hann erfastr Gul. 7119; ef griðmaðr kvángastok á í sínum stað hvárt þeirra heima,ok skal í þeim stað hvárt þeirra vera,sem þau eigo heimili, ef þau ero iverkom föst o. s. v. Grg. I, 13510 fg; hann (nl. sá maðr, er sekt vil gera) skaleið vinna ok svá þeir allir, er í dómi sitjaeða í gögnum ero þar fastir Grág. 28110;fastr á fótum d. s. især om den træl-bundne eller den, som fordi han ikke harden fribaarne Mands fulde Rettighederheller ikke kan fara frjáls manns förum(se s. 377 b16 fgg); Grg. II, 16514; Nj.17 (2717); Alex. 11930; Trist. 9 (466);inn ílli maðr, þótt hann hafi konungsríki, þá er hann þó þræll fastr á fótum,eigi sem eins manns sé, heldr jafn-margra dróttna sem hann á lostomarga Leif. 1313 (jvf Joh. 8, 34); ekem einn göngumaðr fastr á fótum okem ek kallaðr Lúsa-Oddi Fbr. 9220. 3) sammenhængende, uafbrudt, = sam-fastr 2 (jvf fast 2); sjau nætr fullarok fastar Sturl. I, 1919; þeir leitahans nú viku fulla ok fasta Fld. II,53532. 4) bestaaende, som staar ved Magt;fast skipti Pr. 2958; þing siges at være fast (mods. laust) saa længe som det endnuholdes, ikke er opløst (jvf þinglausn, slítaþingi) Grg. I, 1021 fgg; i Talemaadenfullr ok fastr: þessi grið - skolovera full ok föst Grg. I, 2051; jvfSturl. I, 40223; ek ver þér lagalyrittiifalausu lyritti, fullu ok föstu Nj. 56(8723); (jvf gsv. dœmis þæt fast okfullt se Schlyter 135 b14); ek hefi allaaura fulla ok fasta DN. I, 22811; tilfasta dvs. saa at det skal staa ved Magt,ikke kunne forandres eller rokkes: mælatil fasta Hítd. 611; ráða til fastaBand. 2019; heita til fasta Flat. I,36620; Stj. 40518. 5) stærk, kraftig,streng, = harðr; fastr hungr Pr. 1234;fastr bardagi (mods. laus orrosta Fris.24829) Pr. 27216; fast atkvæði kaldes den stærke eller haarde Udtale af en Kon-sonant, som betegnes ved dennes For- dobling, SE. II, 528. 6) paaholden, =fasthaldr 1, fasthendr; fastr ok fégjarnFm. X, 4204 (Ágr. 944); jarlinn hafðiverit fastr maðr, en Brennir var sváörr, at hann gaf á tvær hendr Bret.16 (1765); auðmaðr mikill ok fastr affé Bret. 16 &vl; of fastr ertu af(sverðinu) Gísl. 8115; fastr af drykkdvs. tilbøielig til at spare paa Drikke, Sturl. II, 1076.

Part of speech: adj

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛆᛋᛏᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

adj.: Adjectiv.

f.: Feminin.

gr.: græft.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

nl.: nemlig.

s.: substantiv.

S.: Side.

v.: Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.