Fjarri

fjarri

fjarri, adv. (Komp. firr, Superl. first;ogsaa firrmeirr f. Ex. Fm. VII, 29424.VIII, 4048 og fjarrmeirr Kgs. 82, hvor-om se under meirr) i Fjernhed, i detfjerne, langt borte eller bort, mods. nær,med Gjenstanden, hvortil noget staareller kommer i saadant Forhold, til- føiet i Dat.: hvárt sem þeir ero næreða fjærri Barl. 3825; innan garðs okútan, nær eða fjarri, á sjó eða landiDn. III, 31011; þykki mér hann ávaltbetri firr mér en nærr OH. 14924;þóttu þeir bezt hafa, er first vóruþeirra samgangi Vígagl. 22; hamingjanstóð honum eigi fjarri Alex. 8211; vilduheldr hafa útlenda konunga yfir sérok vera sjalfráðir, því at útlendir höfð-ingjar vóru þeim jafnan fjarri ok -OH. 345; stefndi til sín öllum bygðar-mönnum ok þeim öllum vendiligast,er first bygðo meginheröðum OH.5936; fjarri flaug eldrinn or hlífumþeirra (for Fiendens Hug) Klm. 30916;laust fjötrinum á jörðina svá at fjarriflugu brotin SE. I, 1089; flytja þá iútlegð mjök fjarri þeim fagnaði, er -Barl. 6222; Komp. firr anvendes ofte saaledes, at det i Betydningen faldersaa godt som sammen med Posit. fjarri:til góðs vinar liggja gagnvegir þótthann sé firr farinn Hm. 33 (34); farþufirr sundi, þér skal fars synja Hárb.54; farið firr húsi Am. 37 (39); med et foregaaende hvar forbindes fjarri saa-ledes, at hvar fjarri betyder: et Stedlangt borte (jvf hvergi nær): þar essvá er til farit, at sá es hvar fjarri, esmaþrenn es missáttr viþ Homil. 9416;þeir fundu hjalp ok heilsu, er á hannhétu, þótt hvar fjarri væri HeilaG. II,2425; slapp steinninn or höndum þeim- ok hljóp yfir hellinn svát hvarfjarri kom niðr HeilaG. I, 2275; jvfHáv. 208; El. 9717; ek ligg einn í húsiok kerling mín en hvar fjarri öðrummönnum Grett. 1191; kemr þessi hinnmikli dreki - á sjá út með svá miklumskrið, at hann er skjótt hvar fjærrilandi Þ.Jon 4122; þat (nl. er þú segistelska mik) er þó ekki útan hégómiþínn, því at hugr þínn er mér hvarfjarri (VulG. cum animus tuus non sitmecum) Stj. 4178 (Domm. 16, 15); verae-u fjarri dvs. være skilt ved noget, blottetderfor (jvf firra 2): því bregðr þú númér, at til fjarri sják mínum feðr-munum Fafn. 8; svá skaltu - augumfjarri, sem munt menjum verða Ghe.26. 2) i saadan Stilling, af saadanBeskaffenhed, at Afstanden fra noget (ifig. Bet.), Uligheden eller Uoverensstem-melsen med noget (e-u) er stor; er ekkifjarri (= er nær) með þeim dvs. de eresaa omtrent hinandens Ligemænd, saaat den ene ikke er den anden overlegen (jvf fjarstœðr) Flat. I, 2557; ekkifjarri em ek sættum (dvs. jeg er ikkelangt fra at indgaa paa Forlig), ef þærero gjörvar, er ek þykkjumst sœmdraf Sturl. II, 22012; þat er fjarri skapiföður míns Ljósv. 24178; er þat ekkifjarri hennar skapi Nj. 33 (4911); þútalar þat eigi fjarri réttu Fm. II, 14;upers. fjarri er því dvs. det er langtfra, det forholder sig ganske anderledes, Fld.II, 54413; er því fjarri orðit, sem ek vilda,at væri dvs. det er gaaet anderledes end jeg vilde, Vallalj. 5165; eigi ferr fjarrigetu mínni dvs. det gaar ikke meget ander- ledes, end jeg havde tænkt mig, Fm. VI,1041; hann gat eigi fjarri (dvs. han gjordesig en temmelig rigtig Forestilling om)hvat hann mundi upp taka fyrir þannglœp, er hann hafði görvan, ef - Alex.10932; kallaði nú eigi hafa farit fjarrigetu sínni dvs. sagde, at det nu gik om- trent som han havde forestillet sig, Fm.IV, 31227; ogsaa m. Gen. þá mantugefa mér hringinn Gáinn í nafnfesti,egir E.; fjarri ferr þess (dvs. Nei, langtfra, det sker ingenlunde), segir Gestr Þ.Jon.1311; eigi fjarri dvs. næsten, = næsta:eigi fjarri jafnaldri Ingv. 3 (146 a16). 3) langt fra Sandheden eller Virkelig-heden; fara fjarri dvs. være langtfra:G. - spurði, ef hann væri nökkurríþróttamaðr, Refr kvað þat fjarri fara(= því fjarri fara, vera, se under Nr. 2)Krók. 821. 4) langtfra ens Sind, Vilje eller Evne, saa at man ikke a) tænker paa, skjøtter om at gjøre det, hvorom der tales; eigi væri allfjarri (dvs. det skuldeikke være saa aldeles afveien, skuldeligge nær nok, være meget rimeligt) atminnast þín í nökkuru, en fyrir þatmun ek eigi bœta þér þetta vig, at- Flat. II, 961; yðr er þat kunnigt,at ek hefi frelsi gefit - syni Meldunsjarls, fór þat fjarri um svá stórættaðanmann, at hann bæri þræls nafn Laxd. 6(710); þat mun fjarri fara, at ek látalaust þat ríki fyrir þeim enom digramanni OH. 584; berr þú mik nú undan?segir Þráinn; fjarri ferr þat, segirjarl Nj. 39 (13424); konungr mælti:fýsir þik til annarra höfðingja? hannsegir þat fjarri fara Fm. VII, 10415;er at firr (dvs. det er saa langt fra), atek munda vilja gjöra honum mein, atek vilda miklu heldr vera lendr maðrhans, en - EG. 14 (2715); þann gelok þér inn átta -, at því firr (= þvísíðr) megi þér til meins göra kristindauð kona GróG. 13; taka e-u fjarri dvs.ytre Misfornøielse med noget, Uvilligheddertil, gjøre Indvendinger derimod: Com-mestor tekr því fjarri í sínum sermone,at vár frú sancta María skuli sjófar-stjarna heita Mar. 68130; heldr R. enná þessu máli at biðja hennar, hón tekrþá firr ok firr ok vil lítt þetta tala;- - mælti R. við konung: aldrigihefir Mattildr tekit mínum málum jam-fjarri sem nú Konr 5815. 23; þeir tókuþví fjarri at bœta prestinum, en hinuenn firr at sverja Bp. I, 70927; þrælarkómu á Býnes ok báru fram sítt eyr-endi, Ormr tók því ekki fjarri, bað þáfara fyrst til náttverðar Flat. I, 23411jvf 24422. b) at man ikke er i Standtil at gjøre det, f. Ex. er, ferr e-mfjarri um e-t dvs. noget falder en van-skeligt: mun öllum first fara um taflvið hann MaG.* 406; eigi er ek jafn-gótt skald sem Þ., en þá mun mérfirst um fara, ef ek er eigi við staddryrkisefnin Fm. VI, 36221 (jvf Mork.9415); nú sé ek eigi, at mér mættifirr um fara en þér, þótt ek rísa varlaor rekkju Grett. 17426; var því firrum sættir, er fleira var um talat Sturl.II, 14117; fóru þá menn í millum þeirraok leituðu um sættir, ok fór því firr(nl. um sættirnar), sem lengr var umtalat Sturl. II, 23531; þat mun mælt, at(eigi m)un fjarri um vera, hvárr okkarrbetr er vígr, ef við værim jafn(búnir)til Vígagl. s. 10013 (jvf Vígagl. 1647).c) at ens Interesse eller Følelse ikkeberøres, anfægtes deraf: allt er fjörvifirr dvs. man har intet saa kjært somLivet, Laxd. 61 (1682); mér fellr eigifirr en honum allt þat, er honum ertil meins, en harmar mér svá mjök,at - HeilaG. I, 2593.

Part of speech: adv

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛁᛆᚱᚱᛁ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary