För

för (fǫr)

för, f. (G. farar) 1) Bevægelse; ek þótt-umst sjá út í haf sorta mikinn, ok varför í sortanum, ok er nálgaðist hingat,sýndist mér - Mork. 1955 (Fm. VII,1632). 2) Reise, = ferð 1. Fris. 1929(Yngl. 22); þá varð för manna mikilmjök út hingat or Norvegi Isl. 1; sáer fara skal (nl. til þings), hann skalekki síns til leggja nema för sínaFrost. 1, 14; sagði Þ. - hvat til tíð-inda hafði orðit í för hans EG. 19 (371);átti R. för í Vestfjörðu at heimta fyrirvarning sínn Nj. 6 (117); jvf Sturl. I,19819; gerði hann þangat (nl. til Róma-borgar) för sína, því at hann var fússat deyja með postolum HeilaG. I,31311; var hann heim á för dvs. paaReise til Hjemmet, (= á heimferð),Heið. 29 (3629); vera í för með e-m dvs.være i Følge med en (paa hans Reise),Nj. 34 (509); EG. 56 (1238); Fm. IV,16911; nú ferr þræll frjáls manns förum20 vetr eða 20 vetrum lengr, ok íllirengi maðr farar hans -, hvárt semhann ferr útan fylkis eða innan fylkis,þá er hann frjáls Gul. 616 fg (jvf s.3951 fgg); vera í förum dvs. være ude paaReiser, især til Søs: Glúmr hafði veritlengi í förum Nj. 13 (2218); jvf Vígagl.114; hann var í förum ok var fyrst lest-reki Guðlaugs auðga, norrœns manns,hann grœddi fé til þess, er hann varmaðr auðigr Sturl. I, 5621; brátt áttiBjörn skip í förum dvs. snart havde B.bragt det saa vidt, at han havde Fartøi,som var ude paa Reiser, Flat. I, 43033. 3) = atför 2, atferð 4; gerðu mennat honum för á Hegranes þingi Bp. I,80712; þá sýndist þar miklir hundar,ok gerðu för at Petro Post. 30830. 4) Omstreifen fra Sted til Sted forsaaledes at faa sit Livsophold af andrepaa deres Bekostning (jvf farandkona,förukona, förumaðr, göngumaðr, faraGrG. I, 8619); ef fleiri menn ero jafn-skyldir ómaga, þá eigo búar þeir 5,er til féránsdóms ero komnir, at skiptaþví, ok skal dœma för öllum at þeimluta, er honum byrjar til handa umfjórðung þann GrG. I, 8629; á þvíbarni för at dœma GrG. I, 879; omBetleres uregelmæssige og utilbørlige Om-streifen: ef maðr vil eigi taka við dœmd-um ómaga samfjórðungs, ok varðarþat fjörbaugsgarð, ok er þegar réttat stefna um, er reynist för ómagansGrG. II, 1218. 5) Flytning, Afreise fraet Sted, efter nogen Tids Ophold (jvf fara 4, fardagar); nú skal hann kúhafa at leigumála réttom til gangdagaat öðru vári, því at þá skolo kýr áför vera, nema þeir hafa annan mál-daga sín í mellom, þá er hann tók kúGul. 413. 6) Skjæbne, hvad der veder-fares en (jvf fara 7); ílla kann þú atstilla afli þínu, ok mun þú hafa farirföður þíns dvs. vil det gaa med dig, sommed din Fader, Fm. VI, 1058; því ateins þikki mér betra at lifa, at þeimsé grið gefin öllum várum félögum,ella farim við eina för allir Jomsv. 777 (jvf Flat. I, 20118); vér munumslíkar farar fleiri hafa Fm. IX, 2885;þá mun yðr för yður þykkja bezt, ef þérráðit þessu Nj. 58 (9013); þá er várför íll, ef vér skulum eigi þora at atsœkja Nj. 129 (19726). 7) at noget for-ringes eller formindskes, saa at detsynes snart at maatte dermed væreforbi, at det er paa Heldingen dermed (jvf fara 5); þá var nökkut á föru(&vl förum) virkit Bersa, en nú léthann bœta virkit Korm. 14815; mjökgerðist á förum kostr sá, er þeir höfðuMaG. 5428; hann er sómamaðr mikillok á staðfestu góða, en lausafé hanser mér sagt heldr á förum Karlsefn.3 (9914).

Part of speech: f

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, för may be more accurately written as fǫr.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚯᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Danish - Otto Kalkar's Dictionary
• Old Norse - Cleasby & Vigfusson Dictionary
• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary