Förla

Old Norwegian Dictionary - förla

Meaning of Old Norwegian word "förla" (or fǫrla) in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

förla (fǫrla)
förla, v. (að) 1) formaa, kunne, have defornødne Evner til noget; hann (nl.landeigandi) skal upp hefja smíð (nl.kirkju þeirrar, er brend er) svá, atgör er á 12 mánaðum enum nestumþaðan í frá, er kirkja lestist, svá attíðir megi í veita, ef hann of faurlarGrág. 1522 (jvf ef hann of forlar Grg. I, 146; Grág. II, 15717; ef hann orkarGrág. II, 1084; ef hann má svá Grág.II, 20222; ef ekki for fallar Grág. II,3127). 2) förlast v. r. forringes; núfyrnast skip eða naust í heraði eðaförlast reiðir svá, at umbóta þarf eðaaf nýju til fá Landsl. 3, 114; förlastþér nú mjök framburðrinn (nl. gát- nanna) Herv. 2536; þá mun brátt förl-ast afl ráðagerðar með konungi, þó athann sé vel vits eigandi sjalfr Kgs.75 &vl (hvor Texten har forðast); all-mjök förlast mér nú, er ek kenni þikekki Krók. 616.

Part of speech: v

Orthography: Johan Fritzner's dictionary used the letter ö to represent the original Old Norwegian (or Old Norse) vowel ǫ. Therefore, förla may be more accurately written as fǫrla.

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚯᚱᛚᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

nl.
nemlig.
s.
substantiv.
v.
Verbum.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

Back