Fórn

fórn

fórn, f. (N. Pl. -ir) 1) Gave. Am. 5;Fm. IX, 41612; Str. 3421. 2) Offer.Stj. 13135. 45922; ofr ok fórnir Stj.41021; fórn brend Stj. 3102; fœra e-ti fórn Stj. 31027. 31819; fœra fórnireða offr yfir heilagt altari Kgs. 17021:Stj. 3186; þá er þú gengr í hofit okfœrir fórn goðunum Flat. I, 8930; segirSigmundi, at þeir skulu fœra hennifórn nökkura Flat. I, 14436; offra sikí helga fórn herra Jesu Kr. meðsínum góðum verkum Flat. I, 44416;ek mun áðr syngja messu ok fœrafórn almáttkum guði Fm. XI, 38(Jómsv.* 3217); hann söng messu, enklerkar skyldo búa til fórn í messunniBp. I, 44019. 3) Oblaten i Messeofferet.Bp. II, 22915. 4) Frugt, Afgrøde; þrengj-ast svó af áhyggjum ok auðœfum okmunúðum heims þessa, svó at þeirfœra eigi fyrir þat fórn eða ávöxtLeif. 18830 (Matth. 13, 92).

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚮᚱᚿ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.