Friðr

friðr

friðr, m. (G. -ar) 1) Kjærlighed (jvf frjá,friðill). Hm. 50 (51); Skírn. 19. 2) Fredmellem Personer og Lande, saa og denSikkerhed, som en har for sin person modsaadant Overfald, der kan komme ham tilSkade paa Liv og Lemmer. OH. 5129.5710; Fróða friðr Fris. 821 (Yngl. 12);Fm. XI, 423; friðr ok farsæla Bp. I,72414; hann vildi halda ok hafa Borg-arfjörð í friði ok frelsi Sturl. II, 14028;láta alla hluti í friði Sturl. II, 4228;eiga góðan frið við e-n Fbr. 482; leggjafrið við e-n EG. 46 (8927); gefa e-mfrið Hm. 15 (16). 128 (127); gefa fétil friðar sér Laxd. 61 (17625); kaupae-m frið Grett. 11623; kaupa e-n í friðFbr. 1815; Laxd. 61 (17623); Fsk. 173;segja friði aptr, í sundr Gul. 31410;OH. 13424 (Flat. II, 25629); setja griðok frið OH. 5120; GráG. 4048; fyrir-gera fé friði Landsl. 4, 129; brjótafrið á e-m Sturl. II, 14112 fg

Part of speech: m

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚱᛁᚦᚱ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.