Furða

Old Norwegian Dictionary - furða

Meaning of Old Norwegian word "furða" in Norwegian.

As defined by the Johan Fritzer's Old Norwegian dictionary:

furða: furða, f. 1) Vidunder, noget besynderligteller overordentligt, lat. miraculum; eigier þetta furða nein, ok máttu (dvs. máttþú) þetta ekki undrast Heið. 22 (33716);þat er furða, þótti mikil furða, er -dvs. det er underligt, syntes høist besyn-derligt, at -, OH. 11510; Flat. II,18820; Fm. VI, 18319; er þat furða,hví jörð brestr eigi í sundr undirhonum OH. 10622; er furða mikil umEgil dvs. man maa høiligen undres overE., EG. 57 (12431); þessi orrosta varðnú svá hörð, at furða var at Fm. X,35930; jvf Fld. I, 26011; G. lét líf síttmeð svó - stórum sárum, at furðaþótti í vera Gísl. 7126; Gen. furðusættes foran Adjektiver og Adverbier iforstærkende Betydning, = furðuliga:furðu djarfr Fris. 3935; furðu góðr Flat.II, 22925. 2) Varsel, Forbud om en tilkom-mende Begivenhed, lat. portentum, omen;góðs furða Fm. VIII, 916; góð, íll furðaFrs. 17223; Harð. 4 (1014); Sturl. II, 5129;ogsaa om ens (e-s) Død): ætla ek ei þvíverr, at þau undr beri fyrir þik, atþú sér brátt í helju, ok víst mun þettaþín furða vera Heið. 26 (3515); þatþykkir mér líkligast, at þetta (undr)mundi furða nökkurs þess manns, erhér er Eb. 51 (9429). Hermed kan jevn- føres Nj. 41 (6218); Frs. 11415 fg; hvor det, at en ser sin fylgja, fylgiskona, om-tales som Forbud om hans nærfore-staaende Død. 3) Forfærdelse, Forskræk-kelse, = lat. stupor. Leif. 19642 fg

Part of speech: f

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᚢᚱᚦᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Abbreviations used:

f.: Feminin.

G.: Genitiv.

lat.: latinsk.

m.: Masculin.

n.: Neutrum.

s.: substantiv.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.