Fylgja

fylgja

fylgja, v. (gð) 1) følge, være i Følge med en eller noget; m. Dat. Heið. 22 (33719);Fris. 6112; Grg. I, 5918; Flat. I, 2537;Nj. 23 (3521); Eg. 68 (16431). 90 (22917);m. Akk. Bp. II, 15737; Pr. 43118; léthann þar á (dvs. ombord) bera skreið -ok vöru ljósa; þar lét hann ok fylgjagrávöru Eg. 17 (3110); þat fylgði þeirrisögn, at - dvs. derhos fortalte man og- saa, at -, OH. 12233. 35; lét þat boðifylgja, at - OH. 1061; 1061; Flat. II, 1955;Eids. I, 332; lét segja honum - oklét þat fylgja (dvs. og tilføiede) at - OH.13233; korn var heldr úárvænt, þat fylgðiþá ok, at - dvs. dertil kom ogsaa, at -OH. 13316. 2) være blandt de Ting som høre en eller noget til; m. Dat.skapaði himin ok jörð ok alla þá hluti,er þeim fylgja SE. I, 25; fylgir skógrlandi Grg. I, 23522; tók segl ok allanreiða þann, er fylgði skipinu Fris.14410; jvf OH. 11321; hugr, kraptrfylgir e-m dvs. en har Mod, Kraft, Fm.VII, 2977; SE. I, 2018; hvat fylgir þessumengli? Nj. 101 (15719). 3) rette sigefter, iagttage; m. Dat. fylgja hirðsiðumFm. VI, 24024; hét hón því guði -,at hón mundi þaðan í frá fylgja trúfestiok ráðvendi ok helgum siðum umalla hluti Mar. 1253; fylgja e-s ráðumBp. I, 72014. 4) holde paa med, givesig stadigen af med noget, m. Dat. f. Ex. sýslu Heilag. I, 5547; smíðum sínumFld. II, 35713; jvf Heilag. I, 70812;tíundagjörðum NL. II, 4721; rang-indum DN. VIII, 8311; m. Akk. margaheimsins hégóma Mar. 26214. 5) hjælpe,understøtte, holde sig til ens Parti, holdefast ved og forsvare en Mening; m. Dat. hann skildi margmennit honum viljafylgja ok sinna Bp. I, 72035; lærðir menneru lítlir vinir várir, ok höfum vérþá engi annan til allir, er fylgja viljumkonungaættinni, en fylgja oss sjalfir,meðan guð vil fylgja oss Fm. IX,2538 fg; Ö. skyldi - vera skyldr þess atfylgja þá búöndum, ef - OH. 8939;(Flat. II, 17332); haf þökk fyrir -þú fylgir klaustri þínu Bp. I, 84517;öngvan átti f. svá góðan frænda, atþyrði at fylgja honum við keisarannFlov. 16945; fylgja e-s málum dvs. taleens Sag (jvf málafylgja m. m.) Flat. I,8326; gékk þá sættin saman svá, at -,þótti Þ. þessu hafa vel fylgt SturL. II,11623; þa mælti Einarr -: þat ervant, at -, var þá fast fylgt, en Egillfór undan SturL. II, 12041; fylgja orðume-s dvs. udtale sig i Overensstemmelsemed ens Ord, Mar. 11091; H. biskupfylgði ok þessu (dvs. sagde ogsaa dette),at Þórðr héldi eigi þat, er hann hafði- heitit SturL. II, 8019. 6) som Veivisereller Ledsager føre en, m. Dat. þar varfylgt húsa á mille sveine einom ungum-, ok fylgþo honom mjök marger mennaf bø þeim, es heitir í Arnarbøle, tilþess manns híbýla, es þat var margramanna mál, at faþer være sveinsensBp. I, 34833; bauð (dvs. tilbød sig) at fylgjahonom til fjár þess, er víkingar höfðufolgit Nj. 30 (4519); yðr var fylgt í korn-hlöðu eina Eg. 12 (2224). 7) trænge indpaa en (jvf fylgja at 1); m. Dat. fylgðifast flóttamönnum Fris. 838; jvf Fm.IX, 40918; þá fylgði hann þessum atsegja (dvs. at de skulde sige) nafn síttHeilag. I, 5813; hörð bindende meðframrétting er af djöfuls ákasti, okhann fylgir at hana gera Heilag. II,6545. 8) besidde, m. Dat. Frost. 11, 153;LandsL. 6, 12. 92; Mk. 419. 5718. 15029;DN. I, 8225. 5885. II, 8218. 55716. 55927.V, 10928. IX, 10811; m. Akk. DN. IX,1088. 9) leve i Konkubinat med en,m. Dat. a) om Mand: have en til sinFrille eller Konkubine, Flat. I, 20825;SturL. II, 6315. b) om Kvinde: væreens Frille eller Konkubine, OT. 4115;Flat. I, 20415; eigi vóru þeir kvángaðirbrœðr, frillu áttu þeir; Cecilia hétfriðla Brestis, en hin hét Þóra, erfylgði Beini Flat. I, 1361; ogsaa: fylgjae-m at lagi, í lagi SturL. I, 5430. 6724. 7414.7634. - Med Præp. og Adv. at: 1) fylgjaat e-u dvs. trykke paa noget for derved atsætte dette i en fremadgaaende Bevæ-gelse (jvf fylgja 7): hann fœrði forkinní þann húf skipsins -, er þagat hall-aðist áðr, því hvelfði skipinu skjótt meðþví, at hann fylgði at með öllu afli Flat.I, 5527; 2) fylgja at e-u = fylgja 4:hann fylgði æ því framarr at sínu námiBp. I, 79332. 3) fylgja e-u at = fylgja 5.OH. 4119 (jvf Flat. II, 4531); Fm. XI,11110; Hítd. 72. - fram: fylgja e-ufram dvs. søge at opretholde noget, saaat det kan bestaa, have Fremgang (jvffylgja 5), Stat. 2845; Heilag. II, 756.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛦᛚᚵᛁᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.