Fyrirdjarfa

fyrirdjarfa

fyrirdjarfa, v. (að) 1) forkaste, tilsidesætte,foragte noget saa at man ikke vil ænsedet; biðjum vér alla þá, sem -, atfyrir várn ólistiligan framburð - fyrir-djarfi þeir eigi svá háleit efni Bp. I,2166; jvf Heilag. II, 4921; fyrirdjarfa(mods. fylgja, fylla L. 17) guðligar set-ningar ok lögmálit Heilag. II, 7415;at þar fyrir miklist sœmd ok virðingalmáttigs guðs, en gyðinglig útrú sví-virðist ok fyrirdjarfist Mar. 20618. 2) foraarsage, bevirke, at noget tagerSkade, gaar til Grunde, = fyrirkoma,t. verderben; sá sem heldr kom tilþess hegat í veröldina at fylla lög-málit, en fyrirdjarfa þat eðr sundr atleysa Stj. 14736 (Matth. 5, 17); fyrir-djarfast mun þeirra erindi SturL. II,14917 jvf 14714. 3) fyrirdjarfast v. r.tabe Modet; tekr nú ríki maðr at óttastok fyrirdjarfast Heilag. II, 14714. -Jvf. fordjarfa.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛦᚱᛁᚱᚦᛁᛆᚱᚠᛆ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.