Fyrst

fyrst

fyrst, adv. superl. (jvf fyrr) 1) først, tid- ligst; gékk Rútr fyrst ok kvaddi kon-unginn Nj. 3 (66); skal hann til þessfara fyst, er honum er fyst boðit Gul. 23 (153); þeir skolo dœma um sakerþær allar, er í fimtardóm koma, umþá fyrst, er fyrst er fram sögð Grg. I, 834; sá, er engit á (í annars mannslandi), skal þat fyrst vinna, nema hannvili töðu sína fyrr vinna Hák. 1062 fg;hann var í förum ok var fyrst (mods. senere) lestreki Guðlaugs auðga Sturl. I, 5621; var þat fyrst, at Guðbrandiþótti gaman at ok mörgum öðrum,en þó kom svá, at mörgum þóttiofkeski Nj. 82 (12915); hón hét góðuum fyrst, en þó dró til vanda umtal þeirra Nj. 82 (12920); fyrst á sumridvs. i Begyndelsen af Sommeren, Frost. 2, 253. 2) i den førstkommende, nær-mest forestaaende Tid; þótti vitrummönnum þá líkligast til, at sjatnamundi þeirra ofsi -, at sé eigi fyrstsamlendir Heið. 35 (3877); fyrst í staðdvs. strax: lét hann þá af komum fyrstí stað Flat. I, 30315; létti þá af fyrir-heitsjörðu fyrst í stað ófriði ok orrostuStj. 37327 jvf 38411; sem fyrst dvs. saasnart som muligt: vildi at Rútr kœmitil fundar við hann sem fyrst Nj. 2(46); sendit mér bréf sem fyrst, hvártþér kjósit mér til eða frá Sturl. I,12221; fyrst (for fyrst sem, jvf brátter s. 178 b) dvs. saa snart som, saa fremt at: nú mun mál vera at fara áfœtr, fyrst þú frýjar mér hugar Fld. II, 3706; sagði, at þat væri makligt,at stafkarl ætti hana, fyrst hún erkarls dóttir Fld. I, 2228. 3) først iRækken eller Ordenen, først og fremst (jvf fyrr 2); ero fyrst aðiljar at þessumsóknum, en ef þeir vilja eigi sœkja -þá á hverr, er vil, ok fyrr innanhrepps-menn en útanhreppsmenn Grág. 14627;hón vildi þann eiga, er fremst væri,fyst at riddaraskap ok síðan at öllumöðrum atgerðum Partalop. 113; vilek þakka Hákoni jarli - fyrst atupphafi, ok þar út í frá öllum liðs-mönnum góða fylgð Fm. VI, 32612;hvar sáttu jafndýrliga höll eða jafnvelbúna, fyrst (dvs. for det første) at sveit-inni slíkra manna, sem hér 'ro samankomnir ok í annan stað (dvs. dernæst)búningr hallarinnar með miklum kost-naði Mork. 114.

Part of speech: adv superl

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚠᛦᚱᛋᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.

Also available in related dictionaries:

This headword also appears in dictionaries of other languages related to Old Norwegian.

• Old Icelandic - Geir Zoëga's Dictionary
• Old Swedish - K.F Söderwall's Dictionary