Grettast

grettast

grettast, v. (tt) grine, vise Tænder afVrede eller Arrighed: þú skalt djöfuligagrettast (&vl gretta) um tennr El. 2323 fg; s. fór upp á hamarinn þar, semSkrukka var undir niðri, ok velti ofanstóru grjóti at henni, hón grettist ekkivel (við) þetta, ok fœrði upp á mótisteinana Bárð. 3520; en er dýrit fann sér eptirför veitta, snarast þat þegarí móti ok ógnaði manninum - okgrettist reiðuliga Stj. 4594; hann rífraf Brúsa allan skeggstaðinn -, B.lét þá síga brýnnar ok grettist heldrgreppliga Flat. I, 53030; hann (nl. Tyrkir) talaði þá fy(r)st lengi á þýrsku(dvs. þýðsku) ok skaut marga vega aug-unum ok gretti sik, en þeir skildueigi, hvat er hann sagði, hann mæltiþá á norrœnu, er stund leið Flat. I,54012.

Part of speech: v

Possible runic inscription in Medieval Futhork:ᚵᚱᚽᛏᛏᛆᛋᛏ
Medieval Runes were used in Norway from 11th to 15th centuries.
Futhork was a continuation of earlier Younger Futhark runes, which were used to write Old Norse.